Korespondencja

Książka, w której zebrano korespondencję między rodziną Różewiczów a Voglerów, jest fascynującym dokumentem dla każdego miłośnika literatury, nie ograniczając się jedynie do badaczy tematu. Te sześćdziesięcioletnie listy to niezwykle cenne źródło informacji, które pozwalają lepiej zrozumieć twórczość jednego z najwybitniejszych pisarzy polskiej literatury współczesnej. Oprócz tego, przybliżają czytelnikom dzieła Henryka Voglera oraz teatr Romany Próchnickiej-Vogler, tworząc jednocześnie prywatną kronikę życia literackiego i teatralnego. Listy te są nie tylko skarbnicą wiedzy o biografiach obu twórców, ale także dokumentują ich przyjaźń i odmalowują nieprzerobione portrety i autoportrety.

Korespondencja ta ma dwojaką naturę – z jednej strony buduje więzi towarzyskie i przyjacielskie, pozwalając na swobodę w wyrażaniu uczuć, ostre osądy, a także gry językowe. Z drugiej strony listy te są również miejscem dyskusji o obecności w kulturze, gdzie autorzy – pisarz i redaktor, dramaturg i kierownik teatru, autor i reżyserka – rozmawiają o inscenizacjach, planach repertuarowych oraz krytyce teatralnej i literackiej. Poruszają również tematy adaptacji filmowych, podkreślając swoje zaangażowanie w świat sztuki.

Dodatkowym atutem książki są refleksje Tadeusza Różewicza na temat jego własnych prac, które bywają umieszczane w listach. W ten sposób czytelnik zdobywa nowe spojrzenie na eseje, szkice i wywiady. Pisarz dzieli się tajnikami swojego rzemiosła, argumentując na rzecz swoich estetycznych przekonań. Różewicz za pomocą tej korespondencji zajmuje się także krytyką literacką, uważnie analizując prozę i dramaty Voglera, klarownie wyrażając pochwały oraz krytyczne uwagi. Prowadzi również dialog z teatrem, wskazując na mankamenty w inscenizacjach i grze aktorskiej.