Henryk Vogler - sylwetka autora

Henryk Vogler, urodzony 6 marca 1911 roku w Krakowie, zmarł 19 lutego 2005 w tym samym mieście. Był znanym pisarzem i krytykiem literackim, który pełnił funkcję pierwszego redaktora naczelnego Wydawnictwa Literackiego. Żonaty z Romaną Próchnicką, w 1933 roku ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1939-1941 kontynuował edukację na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. W trudnych latach 1942–1945 był więziony w niemieckim obozie koncentracyjnym Groß-Rosen.

Vogler jest autorem licznych powieści psychologiczno-obyczajowych, które poruszają m.in. temat martyrologii Żydów. Tworzył również utwory sceniczne, słuchowiska i szkice literackie. Był kierownikiem artystycznym teatru im. Słowackiego oraz redaktorem "Życia Literackiego", publikując także w takich czasopismach jak "Ziemia Kaliska" czy "Południowa Wielkopolska".

Jego dorobek literacki obejmuje m.in. dzieła takie jak "Niepospolici" (1956), "Ocalony z otchłani" (1957), "Romanse literatury" (1964), "Tadeusz Różewicz" (1972) oraz "Dwanaście białych wielbłądów i inne utwory dramatyczne" (1974). Ponadto, stworzył trylogię "Autoportret z pamięci" dokumentującą różne etapy życia: "Dzieciństwo i młodość" (1978), "Wiek męski" (1979) oraz "Dojrzałość" (1981). Jego późniejsze prace to m.in. "Śmierć w Paryżu" (1987), "Wstęp do fizjologii strachu" (1990), "Wyznanie mojżeszowe: wspomnienia z utraconego czasu" (1994) oraz "Ojczenasz: niby powieść" (1996).