Kontekst. Parodia

Inspektor Rogas, którego postać przypomina bardziej porucznika Columbo niż znanego z ekranów detektywa Kojaka, angażuje się w dochodzenie dotyczące serii brutalnych zamachów wymierzonych w osoby związane z wymiarem sprawiedliwości. Początek tego zawiłego śledztwa to niewyjaśniona śmierć prokuratora Vargi, a wkrótce potem ginie sędzia Azar. Zanim Rogas zdoła zebrać wystarczające informacje o tej zbrodni, kolejny sędzia, Rasto, zostaje zamordowany, a to dopiero inauguracja serii przemocy.

Rogasa czeka trudne wyzwanie, ponieważ oprócz schwytania mordercy, co w normalnych okolicznościach mogłoby wydawać się wystarczające, sprawa zaczyna nabierać politycznych podtekstów. Inspektor musi zatem znaleźć nie tylko tego, kto dokonał zabójstw, ale i prawdziwego winowajcę całej intrygi. Trop Cresa, podejrzanego o pomyłkę sądową, okazuje się kluczowy, lecz wywołuje kontrowersje w wielu kręgach. Zbrodnia, której Cres nie mógł popełnić, daje poczucie ulgi większości społeczeństwa, przynajmniej na pierwszy rzut oka. To swoiste przywrócenie poczucia moralnego ładu jest odczuwalne wśród polityków, mediów, duchownych, rodzin, profesorów, klasy pracującej, a także Międzynarodowej Partii Rewolucyjnej. Prasa zaś nie szczędzi ironicznych komentarzy pod adresem działań policji.

Dochodzenie Rogasa staje się coraz bardziej złożone, a wiele podmiotów pragnie, by jego wynik odpowiadał ich interesom. Pomimo trudnych okoliczności, inspektor usiłuje kierować się uczciwością, choć to właśnie ona wydaje się najmniej istotna w tej grze. Ta przewrotną i humorystyczną parodię kryminału wyróżnia nie tylko niespodziewane zakończenie, ale także refleksje na miarę dzieł Gogola, skłaniając nas do śmiechu z samych siebie w czasie lektury.