Kobieta. Opowieść o niewidzialności od prehistorii do dziś

Prehistoryczne kobiety nie ograniczały się do tradycyjnych roli gospodyń domowych oraz matek, które zajmują się dziećmi i porządkują jaskinie w oczekiwaniu na powrót mężczyzn z polowań. To upraszczające postrzeganie wynika z dawnych stereotypów. W rzeczywistości kobiety uczestniczyły także w polowaniach na dużą zwierzynę, miały udział w wytwarzaniu narzędzi i biżuterii, zajmowały się budową obozowisk oraz angażowały się w różnorodne formy ekspresji symbolicznej. Nie ma archeologicznych dowodów, które sugerowałyby, że w najdalszych czasach kobiety były wykluczane z wykonywania pewnych czynności lub stały na niższej pozycji w stosunku do mężczyzn. Obraz prehistorii naznaczony jest założeniami, które wysnuły osoby zajmujące się tą dziedziną w XIX wieku. Nadszedł moment, by głębiej przeanalizować historię ewolucji i ponownie ocenić długotrwałe procesy, które czyniły kobiety niewidzialnymi w tych narracjach.

Marylne Patou-Mathis, w swoim eseju, opierając się na najnowszych odkryciach oraz analizach dotyczących prehistorii, jak i panujących od wieków stereotypów w literaturze naukowej, proponuje nową interpretację historii kobiet. Jej praca oferuje wgląd pozbawiony seksistowskich uprzedzeń, zbliżając opowieści o dawnych czasach do bardziej adekwatnego i rzeczywistego obrazu.