Jestem śmiercią

<p>"Jestem śmiercią" Chrisa Cartera jest jedną z moich ulubionych książek w tej serii. Zabrałem się za nią w sobotę o 20 - skończyłem o 3 nad ranem, przewracając ostatnią stronę. Muszę powiedzieć, że Chris Carter jest prawdopodobnie jednym z moich ulubionych autorów kryminałów wszech czasów i jest po prostu klasą samą w sobie. Mocno wierzę, że kiedyś stanie się klasykiem, takim jak Agatha Christie na polu swoich powieści detektywistycznych.</p><p>Detektyw Robert Hunter ledwo co wrócił do pracy po urlopie (który nie był do końca urlopem, przeczytajcie "Geniusza zbrodni", aby dowiedzieć się dlaczego), gdy zostaje wezwany do biura w sprawie kolejnego śledztwa. W Los Angeles dochodzi do porwań kobiet, a ich okaleczone ciała są układane w taki sposób, że policja może za ich pomocą ułożyć słowa JESTEM ŚMIERCIĄ. Gdy w sprawę angażuje się burmistrz, na Huntera zaczyna wywierać się presję, by zamknął sprawę.</p><p>Robert Hunter pracuje w policji w Los Angeles, gdzie zajmuje się przestępstwami o wyjątkowym okrucieństwie. Jest niezwykle dociekliwym i utalentowanym człowiekiem, który wykorzystuje swoją umiejętność zrozumienia psychiki mordercy, która daje mu przewagę, gdy próbuje rozwiązać kolejne sprawy. Jest on moim ulubionym fikcyjnym detektywem.</p><p>Zwroty akcji, które są w "Jestem śmiercią" naprawdę są niesamowite, i pojawiają się, gdy najmniej się ich spodziewasz. Skończyłem tę książkę, czując się jakbym przeszedł przez magiel. Uważam, że "Jestem śmiercią" to naprawdę dająca do myślenia lektura, pokazująca dogłębnie sposób myślenia kolejnego seryjnego mordercy. Powody, które stoją za zabójstwami, są naprawdę szokujące i kazały mi wymyślać przeróżne scenariusze w trakcie czytania. Ponieważ nie chcę wchodzić w szczegóły, nie mogę zdradzić wiele, ale Hunter i Garcia szybko zdają sobie sprawę, że nie mają do czynienia z socjopatą ze słownikowej definicji, ale raczej z kimś niepodobnym do nikogo, na kogo kiedykolwiek polowali. Kimś, kto ma pełną kontrolę i kto zabija nie dlatego, że czuje taką potrzebę, ale dlatego, że chce.</p><p>Kiedy te rewelacje zaczynają wychodzić na jaw pod koniec "Jestem śmiercią", wszystko po prostu doskonale się układa. Ofiary w książkach Chrisa Cartera zawsze umierają w najbardziej brutalny i sadystyczny sposób. Ale bez względu na to, jak brutalna jest zbrodnia, i bez względu na to, kim jest morderca, zawsze są to wciągające lektury. Skupiające się na prawdziwym i autentycznym złu. Po raz kolejny jest to prawdziwe studium uszkodzonego umysłu, tak bardzo wiarygodne, że nawet nie znając historii Chrisa Cartera, można powiedzieć, że jest to ktoś z prawdziwą wiedzą o wynaturzonych umysłach. Autor przedstawia ofiary zbrodni jako prawdziwych zwykłych ludzi, więc czytelnicy czują niepohamowaną empatię wobec nich, a więc kiedy w końcu padają ofiarą mordercy, czytelnik naprawdę jest zrozpaczony, co czyni tę lekturę jeszcze bardziej wciągającą.</p><p>"Jestem śmiercią" było bardziej przerażające, trzymające w napięciu i intensywne niż jakikolwiek film, który ostatnio oglądałem. Szczególnie w ostatnich rozdziałach moje serce waliło mi tak szybko, że bałem się o swoje zdrowie. Ogólne zakończenie było niczym innym jak perfekcją samą w sobie, prawdziwym arcydziełem kryminału. Miałem kilka pomysłów w mojej głowie, jak sprawy mogą się rozegrać, ale wspaniałą rzeczą w książkach Chrisa Cartera jest to, że nigdy nie wiesz, nigdy nie jesteś w stanie przewidzieć, jak się skończy historia, co oznacza, że większość czytelników będzie zaskoczona. Mogę spokojnie polecić "Jestem śmiercią" wszystkim fanom gatunku i tego autora - nie będziecie zawiedzeni...</p>

<p>Ciało kobiety zostaje odkryte ułożone w dziwny sposób na łące w pobliżu lotniska w Los Angeles. Zanim Robert Hunter i Carlos Garcia zdążą choćby złapać oddech, są już w samym środku śledztwa, które nie mogłoby być bardziej makabryczne. A nad wszystkim unosi się poczucie, że znają mordercę. Początkowo pojawia się myśl o rytualnym mordzie, ale szybko zostaje ona rozwiana, gdy pojawia się pierwsza wiadomość od mordercy, w gardle pierwszego znalezionego ciała. A zamieszanie jest jeszcze większe, gdy pojawia się drugi trup, ale tym razem wszystko jest właściwie zupełnie inne. Tylko pismo mordercy nie jest. I tak wiadomo, kogo wzywa do pościgu. Tylko dlaczego, tego właśnie Hunter i Garcia muszą teraz jak najszybciej się dowiedzieć, by zapobiec dalszego rozwoju wypadków.</p><p>Siódma książka Chrisa Cartera, "Jestem śmiercią", bardzo mnie poruszyła. Przez długi czas byłam nią owładnięta. Jestem zafascynowana i przerażona. Zafascynowana rozwojem wydarzeń i przerażona grozą. Jest to wprost niesamowite, że Chris Carter ma jeszcze tyle w zanadrzu, a mimo wszystko zdobywa uwagę swoich stałych czytelników w ten sam sposób.</p><p>Jako czytelnicy jesteśmy naprawdę przyzwyczajeni do wielu rzeczy w jego książkach. Przemoc. Jeziora krwi. Metody tortur, które przyprawiają o koszmary. Gry umysłowe w najlepszym wydaniu. Tak, tego czytelnik może się oczywiście spodziewać również w "Jestem śmiercią" I przyznaję, miałam ogromną frajdę z czytania tej książki - naprawdę mnie ona wciągnęła. To było ekscytujące śledztwo. I jak na moje typowe praktyki czytelnicze, prześlizgnęłam się przez książkę bardzo szybko. Naprawdę rzadko mi się zdarza, bym przeczytała coś tak prędko! “Jestem śmiercią” przyprawi Cię o gęsią skórkę, a nawet o skurcze żołądka. Jeśli jesteś zafascynowany opisami z poprzednich książek, te też będziesz tę książkę czytał z ciekawością. Są tam naprawdę wciągające rozdziały z cliffhangerami, gdzie myślisz: "nie wytrzymam dłużej, jeśli nie będzie kontynuacji!" I dlatego czytasz, i czytasz, i wolisz nie odkładać lektury, aż nie dotrzesz do końca.</p><p>Trzeba mieć świadomość, że Carter podąża za swoim sprawdzonym schematem, ale w jakiś sposób - po prostu nie potrafię tego napisać bez zdradzania szczegółów - dodaje do niego nieco więcej. A wraz z tymi zabiegami podnosi się poprzeczka dla innych autorów, którzy chcą go naśladować.</p><p>Rozumiem, że nie każdemu może podobać się taki rodzaj grozy. Ale wiem, że na pewno wszyscy raczej polubiliby Roberta Huntera i Carlosa Garcię. Ich bardzo zażyła przyjaźń jest bardzo prawdziwa i wzruszająca. Mogą oni na sobie polegać i doskonale się uzupełniają.</p><p>Ofiary też stają się bliskie czytelnikom - myślisz o tych ludziach i współczujesz im losu. Ale to w końcu thriller, dla niektórych nie ma szczęśliwych zakończeń i ktoś musi paść trupem...</p><p>A morderca, cóż, poznaje się go lepiej niż by się chciało. I znów jest niespodzianka. Mimo że miałam podejrzenia, nie byłam do końca pewna, a na końcu, gdy wyszło na jaw, kto to jest, to bardzo się zdziwiłam.</p><p>Jeśli jeszcze nie znacie Chrisa Cartera, ale lubicie naprawdę dobre thrillery, nie przeszkadzają wam krew i psychopatyczni mordercy, to zacznijcie od pierwszego tomu i przeczytajcie do tego miejsca.</p><p>"Jestem śmiercią" to kolejny świetny thriller Chrisa Cartera, ale w moich oczach jest to jedna z najlepszych książek z całej serii! Dla fanów krwawych gier z czytelnikiem to prawdziwa gratka. Polecam!</p>