Japoński wachlarz. Powroty

Joanna Bator spędziła dwa lata w Japonii, gdzie pracowała na jednej z tokijskich uczelni. Dla tej kulturoznawczyni i filozofki pobyt w Japonii okazał się źródłem nieustającego zadziwienia i przemyśleń nad napotkanymi sytuacjami. Chociaż część codziennego życia mogła przypominać to znane z innych miejsc, japońska rzeczywistość zaskakiwała detalami i zasadami, które prowokowały do refleksji i zapisów. Z tych notatek i rozważań powstała narracja, która dokumentuje osobiste zetknięcie się z zupełnie odmienną kulturą. Zachwyt i ciekawość prowokowały sięganie po książki, które z jednej strony ułatwiały zrozumienie nowego świata, a z drugiej inspirowały do jego głębszego poznania i złożonego odbioru. To wszystko prowadziło do kolejnych odkryć i inspiracji, do długich spacerów i nowych wypraw, do sięgania po kolejne lektury. W ten sposób wyłoniła się „jej Japonia”—szeroki wachlarz doświadczeń z Kraju Kwitnącej Wiśni.

Dziesięć lat temu Joanna Bator odwiedziła kraj, o którym wcześniej nie marzyła i o którym miała znikome pojęcie. Jej podróż, początkowo wydająca się jedynie jednorazową przygodą, stała się znaczącym epizodem, który ofiarował jej los w jednym z magicznych momentów życiowych. Zdając sobie sprawę, że podobna wyprawa prawdopodobnie już się nie powtórzy, wspomnienia tamtej podróży są pełne czułości i nostalgii. Te doświadczenia znalazły odzwierciedlenie w książce „Japoński wachlarz”, obecnie udostępnionej w nowej wersji jako „Japoński wachlarz. Powroty”, przewodnik osobisty i subiektywny, który pozostaje tym, czym był od początku: kolekcją wrażeń z podróży, zaprezentowaną w formie zuihitsu, czyli według zasady „tak, jak prowadzi pędzel”.

Joanna Bator wzbogaciła książkę o nowe doświadczenia, takie jak trzęsienie ziemi, które przeżyła w Tokio 11 marca, oraz różnorodne przygody, na które się zdecydowała. Nie cofała się przed żadnym wyzwaniem: od wizyty w japońskiej saunie po posmakowanie trującej ryby fugu, a nawet próbując swoich sił jako hostessa. Jej otwartość i ciekawość, łącznie ze zdolnością do nawiązywania kontaktów pomimo nieznajomości języka, robią naprawdę wielkie wrażenie. W trakcie pobytu nauczyła się japońskiego, co nie przeszkodziło jej wcześniej w zaprzyjaźnieniu się z mieszkańcami, w tym z byłą prostytutką. To opowieść o podróży pełnej wzruszeń i odkryć, odzwierciedlona w jej książce.