Janusz II Książę mazowiecki

Janusz II, żyjący w latach 1455-1495, stanowił jedną z wyróżniających się postaci wśród Piastów mazowieckich w XV wieku. Jego szeroki zakres uznania i prestiżu wykraczał poza granice Mazowsza, co uwidoczniło się, gdy po śmierci króla Kazimierza Jagiellończyka w 1492 roku, prymas Zbigniew Oleśnicki rozważał Janusza jako odpowiedniego kandydata na tron Polski. Podczas swojego samodzielnego panowania, które trwało od 1471 do 1495 roku, Janusz II znacząco powiększył powierzchnię swojej dzielnicy, podwajając jej rozmiary. Jako człowiek politycznie rozsądny, starał się utrzymać dobre relacje z królem Polski, nawet mimo swojej niechęci do Jagiellonów, szczególnie po inkorporacji części Mazowsza do Korony. Janusz zabiegał także o konstruktywne stosunki z zakonem krzyżackim w Prusach.

Książę wykazał się również jako wykwalifikowany gospodarz, organizując sprawny aparat administracyjny i skarbowy. Był świadomy, że efektywny system skarbowy jest kluczowym elementem funkcjonowania państwa i władzy książęcej. W aspekcie osobistym przykładał wielką wagę do swojego wyglądu, starannie dobierając stroje i biżuterię. Analiza inwentarza skarbca oraz zachowanych dokumentów finansowych dworu wskazuje na świadomą potrzebę manifestowania prestiżu wobec dworskiego otoczenia, przyjezdnych i ludzi, z którymi miał styczność.