Głosy wiatru. Tom 4

W czwartej części serii „Głosy wiatru”, ponownie spotykamy się z Wiktorem Deranem, głównym bohaterem, który przemierza granice między światem żywych a umarłych. Wiktor, wspierany przez swojego wiernego psa, poznaje różnorodne osoby oraz napotyka niezwykłe zjawiska. Tylko nieliczni, tacy jak Wiktor, potrafią w pełni zrozumieć ten tajemniczy, drugi świat.

Fragment z powieści odsłania moment, w którym Wiktor opuszcza blask ogniskowego światła i zanurza się w ciemność nocy. Latarka ledwo rozprasza mrok, a wkrótce Wiktor lokalizuje źródło niepokojącego skomlenia. Przed nim, pod krzewem tarniny, leży wilk – nie jest jednak wrogo nastawiony, jak można by się spodziewać. Jego spojrzenie wyraża nie desperację dzikiego drapieżnika, lecz cichą prośbę o pomoc. Zwierzę jest uwięzione w żelaznej pułapce, co zmusza Wiktora do podjęcia szybkiej decyzji. Po kilku chwilach, dzięki sprytowi i determinacji, udaje mu się uwolnić wilczą łapę. Mimo bólu, wilk nie atakuje, lecz patrzy na Wiktora, a następnie powoli oddala się w stronę lasu. Na szczycie wzgórza krótko zawyje, echo tego dźwięku rozbrzmiewa poprzez las. Chwilę później, gdzieś głęboko wśród drzew, inni członkowie jego watahy odpowiadają podobnym wezwaniem. Wiktor z dala zauważa migotanie wilczych oczu w ciemności, ale gdy znów skupia wzrok, po wilku nie ma już śladu. Jeszcze przez chwilę wydaje się, że zwierzę rozpływa się w cieniu nocy.