Głód i jedwab

„Głód i jedwab” autorstwa Herty Müller to zbiór esejów, które dogłębnie badają realia życia pod dyktaturą oraz przemyślenia polityczne z lat dziewięćdziesiątych. Müller zwraca uwagę na iluzję granicy między sferą prywatną a polityczną, sugerując, że takie podziały nie powinny istnieć. W swoich tekstach obnaża sposoby narzucania „normalności”, które prowadzą do jednolitego myślenia, niezależnie od tego, czy dotyczy to wsi w Banacie, Rumunii pod rządami Ceauşescu, Jugosławii czy zjednoczonych Niemiec. Autorka ilustruje, jak słowa i przedmioty mogą stać się narzędziami totalitarnej władzy, umożliwiając kontrolę nad społeczeństwem poprzez wprowadzanie szarości i budowanie nieufności międzyludzkiej. Jednocześnie zajmuje się tematem kontroli nad seksualnością i ciałem kobiet, zwracając uwagę, jak kobiety mogą stać się nieświadomymi wspólniczkami reżimu. Analizuje mechanizmy budowania strachu, który może doprowadzić ludzi do szaleństwa, a jednocześnie obrócić się przeciwko władzy. W swoich rozważaniach dotyka też kwestii powstawania nienawiści i ksenofobii w ramach demokracji oraz procesu, w którym bezmyślność prowadzi do zbrodni.