Galeria cudów i obłędu

Zbiory Hansa Prinzhorna są unikatową kolekcją składającą się z ponad pięciu tysięcy dzieł stworzonych przez pacjentów szpitali psychiatrycznych. Początkowo miały one służyć jako archiwum badawcze dla Kliniki Psychiatrycznej Uniwersytetu w Heidelbergu. Prinzhorn, będąc zarówno psychiatrą, jak i historykiem sztuki, szybko docenił artystyczną wartość tych prac, tworzonych przez osoby żyjące w izolacji, przeważnie dotknięte schizofrenią. Jego najważniejszym wkładem było uświadomienie świata o istnieniu tej niezwykłej sztuki, wpływając szczególnie na artystów, którzy pragnęli zgłębiać zagadnienia szaleństwa, z którym zetknęli się podczas I wojny światowej. Dzięki temu w latach 20. i 30. XX wieku, sztuka inspirowana chorobą psychiczną zaczęła odgrywać wiodącą rolę w awangardzie.

W momencie, gdy Adolf Hitler przejął władzę, zajął się działaniami mającymi na celu zniszczenie tego typu sztuki. Sam będąc niespełnionym malarzem, polecił konfiskować współczesne dzieła i prezentować je w ramach wystaw "sztuki zdegenerowanej". Niebawem rozpoczął kampanię przeciwko "zdegenerowanym" ludziom, co doprowadziło do zamordowania przez nazistów do 1941 roku aż 70 000 pacjentów psychicznych, wśród których znajdowało się wielu artystów z kolekcji Prinzhorna.

Książka "Galeria cudów i obłędu" autorstwa Charlie’ego Englisha opowiada o tej brutalnej walce Hitlera z nowoczesną sztuką oraz osobami chorymi psychicznie. To historia ukazująca geniusz, szaleństwo i dehumanizację, oferująca nowe spojrzenie na ideologię, która torowała drogę do Holokaustu.