Saga kryminalna. Tom 7. Latarnik

"Latarnik" jest już siódmą książką z serii opisującej poczynania Patricka Hedströma i jego wybranki Erici Falck. Fabuła tym razem okazała się dla mnie jeszcze bardziej drobiazgowo zbudowana i dopracowana, lecz momentami odnosiłam wrażenie, że akcja porusza się nieco ślamazarnie - przede wszystkim porównując "Latarnika" do np. "Syrenki" lub "Kamieniarza". Fabuła, która rozkręca się powoli, opowiada o morderstwie urzędnika miasteczka Fjallbäcka, którego zdawało się, że lubią wszyscy i każdy życzy mu dobrze. Ciało odkrywają jego rodzice, którzy z trudem przeżywają żałobę po stracie swojego jedynego dziecka. Wchodzący do gry Patrick wraz ze swoim policyjnym zespołem początkowo nie mają żadnego tropu. Przeprowadzają dużą ilość przesłuchać, badają wszelkie możliwe powiązania, a my jako odbiorcy dostajemy szczegółowe informacje, za co należy przyznać plusik autorce, Camilli Läckberg. Jak to zwykle bywa, w przypadku książek z gatunku kryminalnego/detektywistycznego, mówimy o trudności zagadki, kiedy wpadliśmy na zbrodniarza itd. Jeżeli chodzi o tę historię, to przyznam, że stosunkowo wcześnie zorientowałam się, kto stoi za zabójstwem Matsa. To niespodzianka dla mnie, bo zazwyczaj do końca nie potrafię właściwie wytypować złoczyńców w powieściach. Läckberg ma zwyczaj wplatania do teraźniejszej opowieści historii z przeszłości i tak jest również w "Latarniku". Wplatana w oddzielnych rozdziałach historia ma w moim odbiorze jasny i dobrze stworzony związek z głównym wątkiem, rodzi się jednak pytanie o jej wiarygodność. Autorka nie byłaby sobą, gdyby nie dodała do fabuły wątków pobocznych dotyczących zwykłego życia np. siostry Eriki, która nareszcie znalazła sobie faceta, czy o Mellbergu. Niestety, we wszystkich książkach Pani Camilli występuje ta irytująca kobieta o imieniu Erika, która musi nieustannie wkładać nos w nie swoje sprawy. Ona nawet sama posuwa się do przesłuchiwania podejrzanych. Jest niemal asystentką detektywa Patricka. Nie lubię jej i to mój największy problem z powieściami tej szwedzkiej autorki. Warto nadmienić, że w książce dostajemy przepiękne opisy skandynawskiego świata. Są bardzo barwne, momentami poetyckie. Szczerze polecam wam, w trakcie czytania książek Läckberg pooglądać miasteczko na google maps. Dla mnie jest naprawdę wyjątkowe. Ogólnie rzecz biorąc, to dobra książka, warta przeczytania, która dla mnie zawiera kilka minusów, które sprawiają, że wystawioną przeze mnie oceną będzie: 4.

"Latarnik" jest już siódmą książką z serii opisującej poczynania Patricka Hedströma i jego wybranki Erici Falck. Fabuła tym razem okazała się dla mnie jeszcze bardziej drobiazgowo zbudowana i dopracowana, lecz momentami odnosiłam wrażenie, że akcja porusza się nieco ślamazarnie - przede wszystkim porównując "Latarnika" do np. "Syrenki" lub "Kamieniarza". Fabuła, która rozkręca się powoli, opowiada o morderstwie urzędnika miasteczka Fjallbäcka, którego zdawało się, że lubią wszyscy i każdy życzy mu dobrze. Ciało odkrywają jego rodzice, którzy z trudem przeżywają żałobę po stracie swojego jedynego dziecka. Wchodzący do gry Patrick wraz ze swoim policyjnym zespołem początkowo nie mają żadnego tropu. Przeprowadzają dużą ilość przesłuchać, badają wszelkie możliwe powiązania, a my jako odbiorcy dostajemy szczegółowe informacje, za co należy przyznać plusik autorce, Camilli Läckberg. Jak to zwykle bywa, w przypadku książek z gatunku kryminalnego/detektywistycznego, mówimy o trudności zagadki, kiedy wpadliśmy na zbrodniarza itd. Jeżeli chodzi o tę historię, to przyznam, że stosunkowo wcześnie zorientowałam się, kto stoi za zabójstwem Matsa. To niespodzianka dla mnie, bo zazwyczaj do końca nie potrafię właściwie wytypować złoczyńców w powieściach. Läckberg ma zwyczaj wplatania do teraźniejszej opowieści historii z przeszłości i tak jest również w "Latarniku". Wplatana w oddzielnych rozdziałach historia ma w moim odbiorze jasny i dobrze stworzony związek z głównym wątkiem, rodzi się jednak pytanie o jej wiarygodność. Autorka nie byłaby sobą, gdyby nie dodała do fabuły wątków pobocznych dotyczących zwykłego życia np. siostry Eriki, która nareszcie znalazła sobie faceta, czy o Mellbergu. Niestety, we wszystkich książkach Pani Camilli występuje ta irytująca kobieta o imieniu Erika, która musi nieustannie wkładać nos w nie swoje sprawy. Ona nawet sama posuwa się do przesłuchiwania podejrzanych. Jest niemal asystentką detektywa Patricka. Nie lubię jej i to mój największy problem z powieściami tej szwedzkiej autorki. Warto nadmienić, że w książce dostajemy przepiękne opisy skandynawskiego świata. Są bardzo barwne, momentami poetyckie. Szczerze polecam wam, w trakcie czytania książek Läckberg pooglądać miasteczko na google maps. Dla mnie jest naprawdę wyjątkowe. Ogólnie rzecz biorąc, to dobra książka, warta przeczytania, która dla mnie zawiera kilka minusów, które sprawiają, że wystawioną przeze mnie oceną będzie: 4.

Kolejna delicja dla wszystkich fanów Camilli Läckberg - "Latarnik"<br> <br> Jak dotąd, każda przeczytana książka jej autorstwa była dla mnie po prostu świetną rozrywką. Sięgając po jej książki nie spodziewasz się wielkiego polotu i kunsztu, jaki prezentują Ci z absolutnego topu literackiego, ale oczekujesz przyjemności, zanurzenia się w unikalny świat i gromadki urokliwych i prawdziwych postaci. <br> <br> W "Latarniku" pisarka zabiera nas na "Wyspę duchów", na której można spotkać umarłych i z nimi porozmawiać - oczywiście wg legend miejscowych. Zostajemy wprowadzeni w sprawę morderstwa Matsa Sverina, którą oczywiście zajmuje się główny bohater. Ponadto w książce mamy jeszcze pięć ważnych postaci, których życie naznaczone zostało przemocą domową. Wątek ten uważam za niezwykle interesujący i niepokojący. <br> <br> Jak w przypadku wszystkich delicji Camilli, również ta nie okazała się podróbką z biedronki. Gdy zacząłem czytać, to szybko zdałem sobie sprawę, że jestem totalnie pochłonięty wątkami "Latarnika". Jak zawsze do końca zgadywałem, kto jest mordercą, a ten trudny proces utrudniały nie tylko moje wybrakowane komórki mózgowe, lecz również zastosowane przez pisarkę zwroty akcji. <br> <br> Fabuła powieści przemieszcza się w czasie i momentami umiejscawia akcje w latach około 1870 roku, na Wyspie Duchów. Z pewnością te opowieści z przeszłości nadały klimat całokształtowi i przyznam, że chyba te wydarzenia interesowały mnie w większym stopniu od tych mających miejsce w teraźniejszości. <br> <br> "Latarnik" duży nacisk kładzie na obyczajowość. Na co tak dokładniej? Nie łatwo to ująć, ale ogólnie na dość realistycznie przedstawionym życiu rodzinnym bohaterów i otaczające nas z każdej strony sekrety. Wiecie, gdyby nagle zostały ujawnione wszystkie sekrety w Twojej rodzinie, bardzo możliwe, że większość Twoich krewnych skończyłaby na SORze. <br> <br> Ten tytuł mogę oczywiście polecić, a na okładce książki mogą dodać moje zdjęcie z napisem "polecam". Chociaż, dla prawdziwych kryminalnych wyjadaczy może brakować trochę jakości. Ja jako fan Läckberg jestem ukontentowany.

Kolejna delicja dla wszystkich fanów Camilli Läckberg - "Latarnik"<br> <br> Jak dotąd, każda przeczytana książka jej autorstwa była dla mnie po prostu świetną rozrywką. Sięgając po jej książki nie spodziewasz się wielkiego polotu i kunsztu, jaki prezentują Ci z absolutnego topu literackiego, ale oczekujesz przyjemności, zanurzenia się w unikalny świat i gromadki urokliwych i prawdziwych postaci. <br> <br> W "Latarniku" pisarka zabiera nas na "Wyspę duchów", na której można spotkać umarłych i z nimi porozmawiać - oczywiście wg legend miejscowych. Zostajemy wprowadzeni w sprawę morderstwa Matsa Sverina, którą oczywiście zajmuje się główny bohater. Ponadto w książce mamy jeszcze pięć ważnych postaci, których życie naznaczone zostało przemocą domową. Wątek ten uważam za niezwykle interesujący i niepokojący. <br> <br> Jak w przypadku wszystkich delicji Camilli, również ta nie okazała się podróbką z biedronki. Gdy zacząłem czytać, to szybko zdałem sobie sprawę, że jestem totalnie pochłonięty wątkami "Latarnika". Jak zawsze do końca zgadywałem, kto jest mordercą, a ten trudny proces utrudniały nie tylko moje wybrakowane komórki mózgowe, lecz również zastosowane przez pisarkę zwroty akcji. <br> <br> Fabuła powieści przemieszcza się w czasie i momentami umiejscawia akcje w latach około 1870 roku, na Wyspie Duchów. Z pewnością te opowieści z przeszłości nadały klimat całokształtowi i przyznam, że chyba te wydarzenia interesowały mnie w większym stopniu od tych mających miejsce w teraźniejszości. <br> <br> "Latarnik" duży nacisk kładzie na obyczajowość. Na co tak dokładniej? Nie łatwo to ująć, ale ogólnie na dość realistycznie przedstawionym życiu rodzinnym bohaterów i otaczające nas z każdej strony sekrety. Wiecie, gdyby nagle zostały ujawnione wszystkie sekrety w Twojej rodzinie, bardzo możliwe, że większość Twoich krewnych skończyłaby na SORze. <br> <br> Ten tytuł mogę oczywiście polecić, a na okładce książki mogą dodać moje zdjęcie z napisem "polecam". Chociaż, dla prawdziwych kryminalnych wyjadaczy może brakować trochę jakości. Ja jako fan Läckberg jestem ukontentowany.