Fatalne jaja diaboliada

Krótkie formy mistrza pióra, Michaiła Bułhakowa. Zanurz się w świat pełen dziwów i niecodzienności, który bez wątpienia rozbudzi Twoją wyobraźnię oraz ożywi ciekawość.

"Fatalne jaja" i "Diaboliada" to opowiadania, które przyniosły Michaiłowi Bułhakowowi rozgłos, ale jednocześnie spowodowały, że ówczesna władza nie była pisarzowi przychylna. Autor objawił się w nich bowiem jako mistrz politycznej ironii i groteski.

"Fatalne jaja" zaliczyć należy do kategorii utworów science-fiction. Akcja tej opowieści, powstałej w 1924 roku, a stanowiącej parodię powieści katastroficznej, rozgrywa się w niedalekiej przyszłości, tj. w 1928 roku. Głównym bohaterem jest profesor Włodzimierz Hippatiewicz Persikow. Wynajduje on skondensowane promieniowanie świetlne, które mają przyspieszać rozwój zwierząt oraz rozbudzać w nich wzmożoną chęć do prokreacji.

Wynalazca przeprowadza doświadczenia na najprostszych organizmach żywych, poddając je działaniu czerwonych promieni. I choć eksperymenty na amebach przeprowadzane są w warunkach laboratoryjnych, to wiadomość o nich dociera do najwyższych władz. Pojawia się nadzieja na zniwelowanie skutków zarazy, która zdziesiątkowała radziecki drób. Partia deleguje zatem wysłannika, który ma za zadanie wykorzystać wynalazek do wylęgu kur. Podczas działań na prowincjonalnej farmie dochodzi do omyłkowej zamiany jaj poddawanych skutkom promieniowania wynalezionego przez profesora Persikowa. Zamiast jaj kurzych napromieniowane zostają jaja groźnych gadów egzotycznych, w tym anakondy zielonej. W efekcie gady te opanowują kraj, niszcząc wszystko na swojej drodze. Całkowitej zagładzie państwa zapobiega niespodziewany atak mrozu.

"Diaboliada" z kolei traktuje o panującej w Związku Radzieckim biurokracji. Poznajemy w niej sowieckiego urzędnika o nazwisku Korotkow, który wciąż boryka się z przepełnioną absurdami machiną biurokracji, w zamian za to otrzymując wynagrodzenie za swoją pracę w zapałkach. W końcu zostaje zwolniony z pracy, z czym nie potrafi sobie poradzić i zapada na ciężką chorobę psychiczną. Towarzyszą mu urojenia, w których kraj jawi mu się jako piekło, a władzę w urzędach sprawują diabły, co w rezultacie prowadzi do wywołania chaosu w państwie.

Michaił Bułhakow to rosyjski powieściopisarz, nowelista i dramaturg, urodzony w 1891, a zmarły w 1940 roku. Z wykształcenia był lekarzem, ukończył medycynę na uniwersytecie w Kijowie. Do Moskwy przeprowadził się w 1921 roku i całkowicie poświęcił się literaturze. Największą sławę przyniosła mu powieść "Mistrz i Małgorzata".