Etyka dobromyślności

Książka „Etyka dobromyślności” odnosi się do „Etyki solidarności” ks. Józefa Tischnera z 1981 roku, podkreślając konieczność przywrócenia zasad etycznych w sferze społecznej i politycznej naszego kraju. Autor pisze ją w reakcji na niepokojące zjawiska w przestrzeni publicznej, takie jak kłamstwo, nieuczciwość, nepotyzm, antyeuropejskość władzy, a także postawy obywateli ograniczające wolność do konsumpcyjnego komfortu i obojętności na sprawy publiczne. Żyjemy w epoce, gdzie populizmy i nacjonalizmy nabierają siły, a demokracja przeżywa kryzys. Autor pragnie przypomnieć znaczenie „dobromyślności”, co oznacza połączenie myślenia z dobrem – bowiem myślenie bez dobra jest jałowe, a dobro bez myślenia jest ślepe. W tych trudnych czasach, przypominających sytuację z początku lat 80-tych, takie refleksje nabierają nowego znaczenia.