Dzieci Hitlera. Losy urodzonych w Lebensborn

W programie Lebensborn dzieci miały być uosobieniem nazistowskiego ideału – wyróżniały się wysokim wzrostem, jasnymi włosami i niebieskimi oczami. Inicjatywa ta, rozpoczęta przez Heinricha Himmlera w 1935 roku, miała na celu stworzenie "aryjskiej" rasy, pozbawionej cech dziedzicznych postrzeganych jako niepożądane, gotowej do dominacji nad światem. Lebensborn odgrywał centralną rolę w realizacji tej wizji, organizując domy porodowe i ośrodki opieki dla dzieci najpierw w Niemczech, a później także w Austrii i okupowanych krajach jak Norwegia, Belgia, Francja i Luksemburg. Kobiety spełniające "aryjskie" kryteria miały tam mieć dzieci z mężczyznami o równie "czystym" pochodzeniu genetycznym.

Na wschodzie Europy Lebensborn zajmował się przymusową germanizacją dzieci, które uznawano za mające "dobrą krew", zaś w krajach zachodnich i północnych zdobywano dzieci, których ojcami byli niemieccy żołnierze, a matkami lokale kobiety. Te dzieci również były uważane za wartościowe rasowo.

Jednak rzeczywistość odbiegała od nazistowskich założeń. Dzieci z Lebensbornu często nie różniły się od innych – cechowały się różnorodnym wyglądem i zmagały z chorobami. Zamiast elitarnych jednostek, które miały przewodzić światu, wyrosły z nich zwyczajne osoby. Niemniej, piętno Lebensbornu pozostało z nimi na zawsze, a książka ta opowiada o ich życiowych losach.

„Dzieci Hitlera” to efekt siedemnastu lat pracy autorki, która dotarła do stu trzydziestu osób spośród tysięcy urodzonych w domach Lebensbornu lub oddanych do rodzin zastępczych i adopcyjnych.