Drugie życie Bree Tanner

Stephenie Meyer po raz kolejny rzuciła na mnie swój urok. Książka została mi podarowana przez moją matkę chrzestną, która dobrze wiedziała, że uwielbiam książki tej autorki. Byłam w siódmym niebie, kiedy dostałam ją w swoje ręce. Od razu rzuciłam się w wir czytania i każdy mol książkowy dobrze rozumie ten palący od środka stan czytelniczego podniecenia :D

Widać było, że tym razem bardziej chodzi o młodą 3-miesięczną Bree Tanner, a nie o trójkąt miłosny Bella-Edward-Jacob. Lubię patrzeć na całą sytuację wampira-noworodka z punktu widzenia Bree... Jak ona sama sobie z tym wszystkim radzi i próbuje przetrwać w dzikim stadzie płaczących i krzykliwych noworodków. Podoba mi się również to, że dziewczynka znajduje dobrego przyjaciela w osobie Diego jak również, że dowiadują się niesamowitych rzeczy o swoim własnym życiu wampira, a także zaczynają szukać prawdy i powodu ich powstania. Myślę, że to dobra książka bez romansu Belli i Edwarda oraz zakochanego, ale zranionego Jacoba, którego swoją drogą naprawdę mi szkoda i który bardzo cierpiał w każdej książce i filmie do tej pory... Właściwie to powinna być kolejna książka o Jacobie albo o samych wilkołakach. W końcu to ekscytujące, przez co wilkołaki muszą przejść w pierwszym okresie swojej transformacji i z pewnością zabawne, aby usłyszeć ich grupowe przemyślenia, którymi dzielą się z czytelnikiem, bo tak właśnie prowadzona jest narracja i uważam to za świetny pomysł autorki. To znaczy, na pewno nie było łatwo, kiedy przyjaciel Jacoba nagle dołączył do grupy Sama, albo kiedy Jacob też nagle się nawrócił i należał do tej grupy, a więc znał prawdę... To by było warte opowieści - nawet jeśli byłaby to tylko krótka historia. Chciałabym ją przeczytać!!!

Wracając do tematu: spojrzenie Bree Tanner na świat wampirów: uważam, że sposób pisania i narracji jest bardzo dobry, ponieważ daje zupełnie inne "głodne krwi" spojrzenie na życie nowonarodzonych wampirów, czego nie można było przeczytać w pierwszych 4 powieściach. Mogłam zrozumieć obawy Bree i jej powoli rozwijającą się przyjaźń z Diego i Fredem. Byłam szczęśliwa, że znalazła przyjaciół z którymi wszystko stało się dla niej jaśniejsze i odkryła kłamstwa Rileya. Szkoda, że Bree nie została oszczędzona przez Volturi. Byłabym bardzo ciekawa, jak dalej potoczyłoby się jej życie z Cullenami, gdyby przeżyła...

Mój wniosek: Cieszę się z tej piątek odsłony tej serii, ponieważ w mojej ocenie wiele wniosła dla całokształtu tej historii. Poleciłabym tę książkę każdemu, komu podobała się seria "Zmierzch" i chciałby uzyskać trochę informacji na temat tła tej opowieści. Jeśli spodziewacie się kontynuacji losów Belli i Edwarda, to dajcie sobie spokój, bo nie mają oni tutaj pierwszoplanowej roli. Jeśli lubicie tragiczne historie miłosne, powinniście sięgnąć po tę książkę, mnie się naprawdę podobała!

Kiedy przechodziłam obok mojej lokalnej księgarni, zobaczyłam w oknie książkę Stephenie Meyer "Drugie życie Bree Tanner - od razu pomyślałam, że muszę ją mieć! Długo się nie zastanawiałam i kupiłam ją od razu. To była dobra decyzja - dlaczego? Już spieszę z odpowiedzią!

Bree Tanner jest jednym z nowonarodzonych wampirów, które Victoria stworzyła. Bree ledwo pamięta swoje życie jako człowiek, z drugiej strony jej drugie życie jako wampira rządzi się kilkoma prostymi zasadami. Kiedy jej przywódca zmusza ją i inne noworodki do wyruszenia, by zniszczyć ich rzekomych wrogów - Bellę Swan i Cullenów, Bree jest zmuszona uświadomić sobie, że jest tylko pionkiem w nieznanej grze. Wszystko, co do tej pory wiedziała o wampirach, opiera się na kłamstwach. Czy uda jej się odkryć prawdę razem z wampirem o imieniu Diego?

Bree żyje w ukryciu wraz z wieloma innymi młodymi wampirami. Zachowuje się niepozornie, trzyma się zasad i stara się unikać kłótni, bo szybko okazuje się, że niektóre z młodych wampirów zabijają się nawzajem. Zawsze też dba o to, by wrócić do kryjówki przed wschodem słońca, bo słońce jak wie, jest jej jedynym wrogiem, które może ją zabić. Lubi swoje życie jako wampir, nawet jeśli ledwo pamięta swoje śmiertelne życie.... Pomiędzy codzienną harówką i sekretem jej stwórcy o "niej samej", poznaje Diego, wampira, który nie zawsze gra według zasad i pokazuje jej, że nie wszystko w co każe się jej wierzyć, jest prawdą. Wtedy Diego nagle znika, a Bree odkrywa skandaliczną prawdę....

Historia Bree stanowi tło dla młodej wampirzycy z trzeciej części, po tym jak Cullenowie zostają przeciwstawieni armii mściwej Victorii z wilkami u boku. Punkt widzenia Bree pokazuje, jak to jest być wampirem z dala od zasad. Piją ludzką krew, zostały stworzone masowo i są prawie niemożliwe do powstrzymania. Wmawia się im kłamstwa i w efekcie wszyscy muszą zdać sobie sprawę, że są tylko pionkami w perfidnej grze. Bree często kwestionuje różne rzeczy. Kiedy czyta się jej historię, szybko można się zorientować, że nie jest takim krwiożerczym potworem, jakim powinna być w zamyśle swojego stwórcy. Bree nadal jest dziewczyną, która potrafi się zakochać, która czuje, a przede wszystkim tęskni za spokojnym życiem. Ona po prostu wydaje się nie mieć swojego miejsca w środku tego dzikiego stada i naprawdę można jej współczuć. Historia między nią a Diego była dla mnie naprawdę piękna, ale i tragiczna jednocześnie. Naprawdę szkoda, że kończy się tak, jak się kończy, ale jeśli uważnie przeczytacie trzecią część Belli i Edwarda, to wiecie jak kończy się historia dla noworodków z piętnem wampirzej natury. Myślę, że Bree dobrze wpasowałaby się w rodzinę Cullenów. Daję jej 5 na 5 gwiazdek, fani autorki będą ukontentowani!