Dom, w którym...

Powieść przenosi nas do mrocznego domu na obrzeżach bezimiennego miasta. Miejsce to jest schronieniem dla dzieci z rozmaitymi niepełnosprawnościami: niektóre nie mogą chodzić, inne nie mają kończyn, są również dzieci niewidome czy z zaburzeniami psychicznymi i umysłowymi. Ich rodzice, choć ich nie opuścili, utrzymują dystans, odwiedzając je jedynie z konieczności lub gdy nadchodzi czas, by je odebrać po osiągnięciu określonego wieku.

W tym odosobnionym środowisku dzieci stworzyły własny wszechświat pełen magii i niezwykłych opowieści. Mimo przeciwności losu, potrafiły wyczarować rzeczywistość, która staje się dla nich bardziej przyjazna niż świat zewnętrzny. Dlatego też nie chcą opuszczać tego miejsca. Wprost przeciwnie, myśl o dorosłości i konieczności opuszczenia domu napełnia je strachem. Dla niektórych z nich, tych bardziej wrażliwych, ten lęk prowadzi czasem do tragicznych decyzji, takich jak samobójstwo czy agresja. Autorka w sposób wzruszający przedstawia kilka takich przypadków. Centralnym wątkiem książki są rozmowy i przygotowania do momentu opuszczenia domu, pełne niepokoju oczekiwanie na ten dzień oraz refleksje zarówno dzieci, jak i ich opiekunów na ten temat.