Dom czwarty. Lipowo. Tom 7

<p>„Dom czwarty” a może siódmy? Autorka, Katarzyna Puzyńska, przyzwyczaiła swoich czytelników do osobliwej gry. Zwodzi, kluczy, prowadzi na manowce, a wszystko w imię intrygi kryminalnej znajdującej swój finał na samym końcu książki. Powieść wydana nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka to nie tylko satysfakcjonujący epilog, ale równie wciągający prolog i rozwiniecie fafuły wokół lipowskich lasów i jezior. „Dom czwarty” to najbardziej dojrzała z dotychczasowych powieści Katarzyny Puzyńskiej. Polska pisarka zadebiutowała w 2014 roku powieścią „Motylek” i od razu zwróciła na siebie uwagę czytelników. Czasem pisarze są jak komety – pojawia się i znikają, w międzyczasie publikując jedną czy dwie książki okrzyknięte „sukcesem”. „Dom czwarty” to siódma część sagi o mieszkańcach Lipowa, czyli dokładnie półmetek całej serii. Z każdą powieścią Lipowo wydaje się bardziej prawdziwe, autorka do perfekcji opanowała zawiłe intrygi oraz wnikliwe portrety psychologiczne bohaterów.&nbsp;</p><p>Wydaje się, że czasy, kiedy kryminały mieściły się w tylnej kieszeni spodni odeszły w niepamięć. 576 stron książki to jednak sporo miejsca. Czy nie za dużo? Nic nie irytuje bardziej, niż kolejne strony, na których nic się nie dzieje. Tymczasem Katarzyna Puzyńska wypełnia swój świat lipowych jezior po brzegi sekretami i tajemnicami okolicznych mieszkańców. Sporą roleęw całej opowieści odgrywają traumy naszych ulubionych bohaterów. To znamienne, ponieważ Katarzyna Puzyńska w przeszłości wykładała psychologię na jednym z uniwersytetów. Ten osobliwy sznyt naukowy widać doskonale w portretach mieszkańców Lipowa. Niektórzy z nich jak Daniel czy Weronika, to ludzie wyraźnie zmieniający się pod wpływem doświadczeń, czasami aż trudno uwierzyć w ową przemianę. Czytamy o ich nadziejach, tęsknotach, poznajemy ich lęki oraz odkrywamy ich skrywane głęboko domeny przeszłości. Weronika, kiedy pojawiła się w Lipowie, nie miała za sobą dobrego czasu w życiu. Niepowodzenie miłosne, rozwód i bolesne wspomnienia sprawiły, że kobieta poszukiwała spokoju na wsi z dala o wielkomiejskiej Warszawy. Zabawne, że Lipowo przyciąga takie osobowości, kiedy w rzeczywistości stanowi bramy do piekieł. Nie żartuje! Stężenie morderstw na metr kwadratowy przekracza dopuszczalne w tym zakresie normy. Jeśli brakuje akurat sprawcy w pobliskich lasach, warto sięgnąć do annałów historii. Według nich, Lipowo i okolice stały się w przeszłości areną niewyobrażalnych zbrodni. W powieści „Dom czwarty” przenosimy się konkretnie do pobliskiego Złocina. Dlaczego tam? &nbsp;</p><p>Jedną z moich ulubionych bohaterek jest komisarz Klementyna Kopp. Dziarska babka, która nie daje sobie w kasze dmuchać. Oryginalny styl i wizerunek twardej kobiety nie idzie w parze z wrażliwą naturą komisarz Kopp. Ta jednak bywa rzadko widoczna, może kobieta uwierzyła, że nie warto odkrywać prawdy o sobie przed ludźmi? Powieść „Dom czwarty” przynosi odpowiedzi na szereg pytań związanych z Komisarz Kopp i to samo w sobie stanowi doskonalą zachętę dla fanów poprzednich tomów. Dowiadujemy się https://******.**. o okolicznościach pożycia małżeńskiego kobiety, relacjach sąsiedzkich w rodzinnej miejscowości, czy w końcu odgrywamy mroczne tajemnice rodziny Kopp. Przed czym Pani Komisarz uciekała przez całe swoje życie?&nbsp;</p><p>Nic o nas bez nas? Autorka „Domu czwartego” wydaje się tej zasady nie wyznawać i... dobrze. Nie wyobrażam sobie, że komisarz Kopp odkrywa się przed innymi bohaterami przy wieczornej herbacie i kruchych ciasteczkach. To nie ten typ. To typ kobiety, o której masz prawo się czegoś dowiedzieć, tylko gdy nie ma jej w pobliżu. Inaczej dba o swoja prywatność i jest gotowa bronic jej jak lwica. Wcześniej myślałam, że to kwestia charakteru, może pełnionej funkcji na posterunku w Brodnicy. Jednak teraz wiem, że ta kobieta przeszła w życiu tak wiele, że nikt nie ma prawa jej oceniać. Katarzyna Puzyńska stworzyła niezwykłą postać w polskim kryminale. Sporo dowiadujemy się o pani Komisarz, ale nie wiemy najważniejszego: gdzie ona jest? Po czterdziestu latach wyruszyła do rodzinnych Złocin i przepadła. Jak kamień w wodę. Jej śladem ruszają Daniel Podgórski, Weronika Nowakowska oraz Emilia Strzałkowska. Każde z nich ma inna motywacje, aby odnaleźć zaginioną kobietę. Między całą trójką powstanie niezły galimatias uczuć i emocji!&nbsp;<br>&nbsp;</p><p>„Dom czwarty” to również bolesna lekcja historii. Autorka opisuje sytuacje z 1939 roku, gdy okolicy pojawili się Niemcy. Wykonywane przez nich wyroki śmierci, realizowane z wyjątkową brutalnością, nie przeszkadzały jednocześnie oprawcom cieszyć się życiem. Wracali do swoich rodzin po wykonanych obowiązkach, jedli wspólnie obiad i śmiali się wieczorami przy kominku. Ofiary tych ludzi co jakiś czas wydają z siebie głos z przeszłości. „Dom czwarty” to nie tylko znakomity kryminał i powieść obyczajową, ale również cenna lekcja na temat bolesnego dziedzictwa z przeszłości A wszystko to opisane przez Katarzynę Puzyńską w stylu, do jakiego nas już wcześniej przyzwyczaiła: plastyczny język i sugestywne metafory idą w parze z prostotą środków i brakiem wyrafinowanych określeń. Zabranie wszystkich wątków i odnalezienie rozwiązania intrygi przed ukończeniem powieści to nie lada wyzwanie! Dajcie znać, czy wam się udało. ;-)&nbsp;</p>

<p>Katarzyna Puzyńska to ważne nazwisko na mapie kryminalnej w naszym kraju. Polska pisarka sprzedała prawa do swoich książek do ponad dwudziestu krajów. To robi wrażenie, zwłaszcza że literatura kryminału to wymagająca „działka”. Jeśli zapytacie fanów gatunku kryminału, czy Katarzyna Puzyńska należy do najlepszych polskich autorów w tej kategorii, wielu z nich odpowie twierdząco i będzie to prawda. Sporo wątków psychologicznych oraz obyczajowych czyni z opowieści o mieszkańcach Lipowa swoistą „modę na sukces”. Trup ściele się gęsto, co rusz okolicą drzew i jezior wstrząsają makabryczne zbrodnie. Jednocześnie mieszkańcy niewielkiej wsi na Pojezierzu Brodnickim to ludzie zupełnie zwyczajni. Maja swoje zmartwienia i radości, marzenia i plany na życie. Częściej jednak pozostają skupieni na bieżącej chwili, ponieważ Lipowo tylko z daleka wydaje się spokojną wsią. W rzeczywistości, tajemnice i sekrety lokalnej społeczności często stają się powodem kryminalnych intryg. Kto tym razem stracił życie i kory z mieszkańców okaże się mordercą? Mimo że „Dom czwarty” to już siódma część serii Katarzyny Puzyńskiej, wciąż trudno odgadnąć, co tym razem wymyśli polska pisarka! &nbsp;</p><p>Zanim o trupach, to wcześniej o żyjących. Powieści Katarzyny Puzyńskiej można czytać w dowolnej kolejności, ale jak to bywa w kryminałach, warto zachować chronologię. Gdyby chodziło tylko o kryminał, przemianę bohaterów można by uznać za rzecz wtórną. Książki polskiej pisarki to jednak udana mieszanka różnych gatunków, gdzie zbrodnia zazwyczaj pozostaje punktem wyjścia dla większej historii. To z kolei wpływa na objętość „Domu czwartego”. Książka wydana zakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka liczy sobie prawie 600 stron! Sporo, ale tez czyta się lekko i przyjemni. Autorka stroni od wyszukanych słów, pojawiają się za to niekiedy przekleństwa, które dodają realizmu w sytuacjach „pod napięciem”. Słowa na „k.....” w ustach Daniela Podgórskiego? Przypominam, że mówimy o żywych, tymczasem Daniel jak by urodził się na nowo. Przypakował, a testosteron w nim buzuje do tego stopnia, że zabrał na poszukiwania dwie kobiety. Obie ważne dla niego, choć każda na inny sposób. Weronika i Emilia ruszają z Danielem w poszukiwaniach komisarz Klementyny Kopp. Bardzo lubię tę postać! Skóra, glany i kolczyki, a to wszystko na jesień swojego życia. No dobra, może trochę dodałam pani Klementynie lat! Nie jest ona jednak już pierwszej młodości, o czym świadczy fakt, że po 40 latach wraca do swojego rodzinnego miasta. Czego tam szuka? Ktoś złośliwy mógłby powiedzieć, że ciągnie wilka do lasu. Będzie w był ziarno prawdy, ponieważ komisarz Kopp niewiele o sobie mówiła w poprzednich tomach. Wiadomo było, że kobieta doświadczyła wielu traum, jednak niechętnie o nich wspominała. Kiedy zmierza do rodzinnego Złocina, kontakt z nią się urywa. Co się z nią stało? Na to pytanie odpowiedzi poszuka wspomniany trójkąt miłosny: samiec Alfa w postaci Daniela, jego wybranka serca Weronika, i policjantka Emilia, kochanka z dawnych lat. Znamy wspomnianych bohaterów z poprzednich części sagi o mieszkańcach Lipowa, jednak „Dom czwarty” pozwala spojrzeć na każdego z nich nieco inaczej. To spory atut książek Katarzyny Puzyńskiej: jej bohaterowie żyją na kartach powieści i od czasu do czasu dokonują rewolucji w swoim życiu.&nbsp;</p><p>O trupach miałam wam powiedzieć, ale intryga wydaje się tak przemyślana, że tu każdy szczegół ma znaczenie! Spoilerować nie chce, bo za takie rzeczy idzie się do piekła. Zdradzę jedynie, że tło historycznych wydarzeń laczy się z długą nieobecnością zaginionej komisarz Kopp w Złocinach. II Wojna Światowa to wdzięczny motyw kryminalnych zagadek z historii i Katarzyna Puzyńska nie pierwszy raz po niego sięga. Świetna propozycja na weekendowe czytadełko!&nbsp;</p>