Długi mars

Trzecia odsłona tego cyklu staje się moją ulubioną i była dokładnie taka, jakiej oczekiwałem. Mimo że lubię i cenię obydwu autorów, nie było dla mnie oczywistym, że ich współpraca przyniesie coś dobrego. Dość powiedzieć, że sama druga książka okazała się być dla mnie po prostu nudna, zawierająca zbyt mało samej linii fabularnej. Natomiast po "Długim Marsie" mogę uczciwie powiedzieć, że ich wspólny wysiłek przypadł mi do gustu i myślę, że spodoba się również wam. <br> <br> W książce rozgrywają się głównie trzy wątki fabularne. Pierwszy z nich opowiada o Joshule, który zajmuje się sprawą superludzi. Drugi obejmuje Maggie Kauffman, która odbywa podróż na krańce Długiej Ziemi, przyćmiewając chińskie osiągniecia z poprzedniej części i zwiedzając ponad 250 000 000 wersji Ziemi. W końcu ostatni wątek, to ponowne połączenie dróg Sally i jej ojca, który zaprasza ją do podróży przez Długi Mars. Ponadto historia zaczyna się od katastrofy w postaci wybuchu wulkanu Yellowstone (aktualny temat) i tragicznych konsekwencji. Tak naprawdę, najbardziej interesujące są odkrywane krańce Długiej Ziemi i kolejne odsłony Marsa, co sprawia, że wątki fabularne mogłyby bez żadnej szkody odbywać się z udziałem zupełnie nowych bohaterów. <br> <br> Cała seria, to w dużej mierze opowieść typu "co by było gdyby". Co by było, gdyby okazało się, że jest mnóstwo innych planet podobnych do Ziemi, a podróżowanie na nie nie stanowiłoby żadnego problemu. Na podstawie tego pytania stworzona została ta seria. Taka sytuacja stwarza nieograniczone możliwości dla człowieka. Daje mu szansę porzucenia dotychczasowego życia i wyzwolenia się z kajdanów systemu panującego na ziemi. <br> <br> "Długa ziemia" jest połączeniem gatunków Pratchetta i Baxtera. Z jednej strony mamy do czynienia z twardą fantastyką naukową, która rzecz jasna kładzie nacisk na naukę i technologię, z drugiej strony czytelnik otrzymuje fantastyczną fabułą z rozwojem wątków i bohaterów. Z każdą kolejną książką, te wątki i bohaterowie rozbudowują się na kanwie ewolucji Długiej Ziemi i biorąc pod uwagę o jak unikalnym zjawisku mówimy, to droga jaką przemierzą jest zupełnie nieznana i może pójść w zupełnie obce nam kierunki. <br> <br> Wykroczne Ziemie z "Długiego Marsa" poprawiają moją ocenę serii i sprawiają, że mam ochotę sięgnąć po kolejną część. Jeśli pierwszy stykacie się z tym tytułem, to zacznijcie od początku i kupcie/wypożyczcie "Długą Ziemię".

Pratchett i Baxter stworzyli coś wspaniałego. Mam bzika na punkcie światów równoległych i wieloświatów i ta seria trafia w mój gust. Świetne spektrum planet, flory i fauny. "Długi Mars" podobał mi się zdecydowanie bardziej niż "Długa wojna". Zawiera zdecydowanie więcej akcji i rozwija sporą ilość wątków i pozostawia wiele do wyjaśnienia w kolejnej części.<br> <br> Fabuła zaczyna się prawie w tym samym momencie, w którym kończy się poprzednia część. Widzimy nie tylko jak Długa Ziemia zmieniła ludzkość , ale również super inteligentną grupę młodych ludzi niosącą przez swoje istnienie kolejne wyzwania. Rodzi się pytanie, czy w zaistniała ewolucja to szczęście, czy może potencjalne zagrożenie. <br> <br> Odkrywanie światów jest dla mnie bardzo ciekawe. Poznajemy zróżnicowane formy życia, zarówno podobne do ludzi, jak i nie. Jest wiele dygresji na temat sposobności rozwoju ludzkiej cywilizacji przy określonych uwarunkowaniach. Wiele z miejsc posiada klimat, który zachęca do dłuższej lektury o nim. Z miłą chęcią zobaczyłbym większą część książki poświęconą wyłącznie na rzecz eksploracji Marsa. Seria ma w sobie prekursorskiego ducha. Mam wrażenie, że wiele książek wydanych po 2000 roku go zatraciło, co może być związane z porzuceniem wizji eksploracji dalekiego kosmosu i większego skupienia się na wnętrzu Ziemi. Osobiście uważam, że ludzie potrzebują tego typu literatury, gdyż niesie ze sobą poczucie alternatywy i przygody. <br> <br> Nie polecam książki tym, których nie uwiodły poprzednie części. Pratchett i Baxter są świetnymi pisarzami w swoich własnych sferach, ale ogólnie mogą być po prostu odpychający ze względu na niektóre cechy. Uważam też, że "Długi Mars" ma wszystko co powinna mieć dobra książka: przyzwoita narracja, ciekawe postacie z dobrymi opisami, wartką akcję i sporo przemyśleń autorów, które automatycznie zmuszają do przemyśleń samych odbiorców. <br> <br> Wydaje się, że Pratchett nie był w stanie napisać nic złego. Szczerze mówiąc, sam Baxter jest mi obojętny i przeczytałem książkę ze względu na Terry'ego. "Długi Mars" jest godzien polecenia wszystkim fanów gatunku, miłośników nauki i unikalnych krajobrazów opisywanych za pomocą tekstu. =)

Trzecia odsłona tego cyklu staje się moją ulubioną i była dokładnie taka, jakiej oczekiwałem. Mimo że lubię i cenię obydwu autorów, nie było dla mnie oczywistym, że ich współpraca przyniesie coś dobrego. Dość powiedzieć, że sama druga książka okazała się być dla mnie po prostu nudna, zawierająca zbyt mało samej linii fabularnej. Natomiast po "Długim Marsie" mogę uczciwie powiedzieć, że ich wspólny wysiłek przypadł mi do gustu i myślę, że spodoba się również wam. <br> <br> W książce rozgrywają się głównie trzy wątki fabularne. Pierwszy z nich opowiada o Joshule, który zajmuje się sprawą superludzi. Drugi obejmuje Maggie Kauffman, która odbywa podróż na krańce Długiej Ziemi, przyćmiewając chińskie osiągniecia z poprzedniej części i zwiedzając ponad 250 000 000 wersji Ziemi. W końcu ostatni wątek, to ponowne połączenie dróg Sally i jej ojca, który zaprasza ją do podróży przez Długi Mars. Ponadto historia zaczyna się od katastrofy w postaci wybuchu wulkanu Yellowstone (aktualny temat) i tragicznych konsekwencji. Tak naprawdę, najbardziej interesujące są odkrywane krańce Długiej Ziemi i kolejne odsłony Marsa, co sprawia, że wątki fabularne mogłyby bez żadnej szkody odbywać się z udziałem zupełnie nowych bohaterów. <br> <br> Cała seria, to w dużej mierze opowieść typu "co by było gdyby". Co by było, gdyby okazało się, że jest mnóstwo innych planet podobnych do Ziemi, a podróżowanie na nie nie stanowiłoby żadnego problemu. Na podstawie tego pytania stworzona została ta seria. Taka sytuacja stwarza nieograniczone możliwości dla człowieka. Daje mu szansę porzucenia dotychczasowego życia i wyzwolenia się z kajdanów systemu panującego na ziemi. <br> <br> "Długa ziemia" jest połączeniem gatunków Pratchetta i Baxtera. Z jednej strony mamy do czynienia z twardą fantastyką naukową, która rzecz jasna kładzie nacisk na naukę i technologię, z drugiej strony czytelnik otrzymuje fantastyczną fabułą z rozwojem wątków i bohaterów. Z każdą kolejną książką, te wątki i bohaterowie rozbudowują się na kanwie ewolucji Długiej Ziemi i biorąc pod uwagę o jak unikalnym zjawisku mówimy, to droga jaką przemierzą jest zupełnie nieznana i może pójść w zupełnie obce nam kierunki. <br> <br> Wykroczne Ziemie z "Długiego Marsa" poprawiają moją ocenę serii i sprawiają, że mam ochotę sięgnąć po kolejną część. Jeśli pierwszy stykacie się z tym tytułem, to zacznijcie od początku i kupcie/wypożyczcie "Długą Ziemię".

Pratchett i Baxter stworzyli coś wspaniałego. Mam bzika na punkcie światów równoległych i wieloświatów i ta seria trafia w mój gust. Świetne spektrum planet, flory i fauny. "Długi Mars" podobał mi się zdecydowanie bardziej niż "Długa wojna". Zawiera zdecydowanie więcej akcji i rozwija sporą ilość wątków i pozostawia wiele do wyjaśnienia w kolejnej części.<br> <br> Fabuła zaczyna się prawie w tym samym momencie, w którym kończy się poprzednia część. Widzimy nie tylko jak Długa Ziemia zmieniła ludzkość , ale również super inteligentną grupę młodych ludzi niosącą przez swoje istnienie kolejne wyzwania. Rodzi się pytanie, czy w zaistniała ewolucja to szczęście, czy może potencjalne zagrożenie. <br> <br> Odkrywanie światów jest dla mnie bardzo ciekawe. Poznajemy zróżnicowane formy życia, zarówno podobne do ludzi, jak i nie. Jest wiele dygresji na temat sposobności rozwoju ludzkiej cywilizacji przy określonych uwarunkowaniach. Wiele z miejsc posiada klimat, który zachęca do dłuższej lektury o nim. Z miłą chęcią zobaczyłbym większą część książki poświęconą wyłącznie na rzecz eksploracji Marsa. Seria ma w sobie prekursorskiego ducha. Mam wrażenie, że wiele książek wydanych po 2000 roku go zatraciło, co może być związane z porzuceniem wizji eksploracji dalekiego kosmosu i większego skupienia się na wnętrzu Ziemi. Osobiście uważam, że ludzie potrzebują tego typu literatury, gdyż niesie ze sobą poczucie alternatywy i przygody. <br> <br> Nie polecam książki tym, których nie uwiodły poprzednie części. Pratchett i Baxter są świetnymi pisarzami w swoich własnych sferach, ale ogólnie mogą być po prostu odpychający ze względu na niektóre cechy. Uważam też, że "Długi Mars" ma wszystko co powinna mieć dobra książka: przyzwoita narracja, ciekawe postacie z dobrymi opisami, wartką akcję i sporo przemyśleń autorów, które automatycznie zmuszają do przemyśleń samych odbiorców. <br> <br> Wydaje się, że Pratchett nie był w stanie napisać nic złego. Szczerze mówiąc, sam Baxter jest mi obojętny i przeczytałem książkę ze względu na Terry'ego. "Długi Mars" jest godzien polecenia wszystkim fanów gatunku, miłośników nauki i unikalnych krajobrazów opisywanych za pomocą tekstu. =)