Diabeł w przebraniu. Ravenels. Tom 7

<p>„Diabeł w przebraniu" to zabawny, gorący romans, który opowiada historię Merritt Sterling, owdowiałej córki hrabiego Westcliffa, i Keira MacRae, destylatora whisky ze Szkocji. To książka, która zawiera sporo mrugnięć okiem dla stałych czytelników Lisy Kleypas, którzy zapoznali się chociażby z serią „Wallflowers", gdyż wiele jest tutaj nawiązań (Lillian, Westcliff i Evie pojawiają się w historii, a Sebastian, który jest teraz księciem Kingston, odgrywa szczególnie ważną rolę). Szczerze mówiąc nie jestem do końca pewna, jak dobrze sprawdziłaby się ta historia, gdyby ktoś nie czytał tych książek, ale ja zdecydowanie dobrze się bawiłam czytając ją.</p><p>Merritt jest niezwykle uroczą bohaterką, która odziedziczyła firmę po swoim mężu i prowadzi ją z pomocą młodszego brata, Luke'a. Bardzo mocno angażuje się w biznes, a dobro jej pracowników jest dla niej najważniejsze. Po raz pierwszy spotyka Keira, gdy ten wpada do jej biura po wypadku związanym z transportem jego whisky, a przyciąganie między nimi jest natychmiastowe.</p><p>Keir jest niemal stereotypowo typowym Szkotem. Jest duży i silny, ma nieco obcy akcent i wypowiada niespotykane słowa. Upiera się przy noszeniu brody, bo uważa, że bez niej jest tak przystojny i koledzy mu o to dokuczają (!). Jest bardzo patriotyczny i nie ufa żadnym innowacjom, które nie pochodzą ze Szkocji.</p><p>Ich romans jest oczywiście skazany na niepowodzenie, ponieważ córka hrabiego, nie może poślubić Szkota z niższej klasy społecznej, który mieszka w domku na maleńkiej wyspie. Merritt jest jednak gotowa zaryzykować jedną noc z nim, po której wszystko się skończy. Niestety, ten bardzo praktyczny plan idzie źle, gdy staje się jasne, że ktoś próbuje zabić Keira, a kiedy druga próba zabójstwa pozostawia go z amnezją, jedynym możliwym wyborem dla Merritt jest udawać jego narzeczoną, aby nadzorować jego pielęgnację i powrót do zdrowia.</p><p>Jeśli uważacie, że jest to absurdalne zagranie fabularne, to nie jesteście sami. Ta historia była bardzo przyjemna, ale czułam, że musiałam zawiesić niewiarę niejeden raz czytając tę historię.</p><p>Jednak dla mnie najistotniejszym problemem tej historii był kształt samego romansu. Merritt i Keir mają natychmiastową chemię i połączenie, ale ich początkowa ocena, że mają niewiele wspólnego, jest całkiem trafna. Naprawdę nie mogą się pobrać bez utraty pozycji w społeczeństwie przez Merritt, a ona nie wyobraża sobie zmieniać swoje życie do tego stopnia, żeby wyprowadzić się z Londynu, nie prowadzić biznesu i nie być zaangażowaną w życie społeczne. Keir z kolei kocha swój dom w Szkocji i swój biznes polegający na destylacji whisky, i oboje są zgodni, że nie jest to styl życia, który spodobałby się Merritt.</p><p>A jednak w jakiś sposób te problemy po prostu rozpływają się i przechodzimy od "nasza miłość jest skazana na porażkę i raczej nigdy się nie pobierzemy" do "o mój Boże, jesteśmy szczęśliwi razem" w mgnieniu oka. Częściowo dzieje się to poprzez odsłonięcie Wielkiego Sekretu (którego nie było trudno się domyślić, ale nie będę go zdradzać). A druga część to... obraz tego, że prawdziwa miłość zmieniająca priorytety każdego z nas. Ta druga część pojawia się zbyt nagle i miałam wrażenie, że nie miała dobrej podbudowy w poprzedniej części książki, przez co nie poczułam satysfakcji dobiegając do końca tej książki.&nbsp;</p><p>Oprócz tego, książka sprawiła mi czystą rozrywkową przyjemność. Coś jest w pisarstwie Lisy Kleypas, że nawet kiedy nie do końca kupuję rozwiązania fabularne przez nią zastosowane, to i tak jestem w stanie cieszyć się z dialogów, opisów i generalnego sznytu jej pisarstwa. „Diabeł w przebraniu" pod tym względem nie zawodzi i jest przyjemną lekturą. Koniec końców, decyduję się przyznać tej książce 4 gwiazdki.</p>

<p>Lisa Kleypas jest jedną z niewielu autorek, której książki są dla mnie gwarancją dobrze spędzonego czas. Po prostu uwielbiam jej pisarstwo i uważam, że mało jest tak dobrze radzących sobie pisarek w gatunku romansu historycznego. „Diabeł w przebraniu” zawiera historię Merritt, najstarszej córki Lillian i Westcliffa z „Jesiennego zauroczenia", oraz zupełnie nową postać, która zapiera dech w piersiach. Ta książka jest oznaczona jako siódma w serii „Ravenels", ale nie jestem pewna, dlaczego tak jest. Równie dobrze ta książka działa jako samodzielne dzieło, ale warte jest przeczytanie serii „Wallflowers", bo do niej bardzo mocno nawiązuje. Niewiele rodziny Ravenel faktycznie się tutaj pojawia.&nbsp;</p><p>Merritt Sterling jest wdową prowadzącą firmę przewozową swojego zmarłego męża, kiedy po raz pierwszy spotyka Keira MacRae, gorzelnika, który jest w Londynie, aby sprzedać swój zapas whisky. Ale jak tylko trafia do doków, pojawiają się problemy i Merritt, jako właścicielka magazynu, w którym wszystko będzie przechowywane, jest zdeterminowana, aby to naprawić. Przekonuje go, by zmienił swoje przesiąknięte whisky ubranie i zdobył coś do jedzenia, zanim spędzi następne półtora dnia na rozładunku i załatwianiu swoich spraw w mieście.</p><p>Widać już od początku, że ta dwójka ma się mocno ku sobie. Ich chemia zadziałała między nimi prawie natychmiast. Merritt jest doświadczona i wie, czego chce i to, że Keir tak na nią działa nic dla niej nie znaczy, bo wiemy, że nie może mu się poddać (spoiler: w końcu mu się podda). Podobało mi się to. Keir jest po prostu tak męski i słodki, nie jest to typowy samiec alfa, ma w sobie pewną wrażliwość, która działa u niego na równi z innymi cechami, które sprawiają, że jest taki męski. Tak bardzo pokochałam Merritt i Keira. Pasja i miłość między nimi skradła moje serce.</p><p>Merritt i Keir są perfekcją razem. Jest powód, dla którego Lisa Kleypas jest tak uwielbiana i dlaczego jest moją ulubioną autorką romansów historycznych. Wpadłam w tą książkę po uszy i kupiła mnie każda z przedstawionej w tej serii historii. Uważam, że „Diabeł w przebraniu" może być moją ulubioną książką z serii, ze względu na to, jak bardzo polubiłam główną parę i jak z nimi sympatyzowałam. Choć do tej pory każda książka Lisy Kleypas jak dla mnie działała dobrze, tak ta książka zbliżyła się do bycia najlepszą w jej dorobku. Nie mogę przestać ją chwalić… Polecam! Polecam! Polecam!</p>