Człowiek i nauka

Historia nauki i jej przełomowe momenty stanowią klucz do zrozumienia jej obecnej roli - czy to jako niezależnej dziedziny, czy też narzędzia służącego innym celom. Uważna lektura tej pozycji pozwala głębiej wniknąć w te aspekty. Autor przenosi nas do źródeł, wykorzystując pierwotne teksty różnych filozofów i myślicieli, a także tych, którzy często komplikowali zrozumienie ludzkiej myśli. Odkrycia, które przedstawia, mogą zaskakiwać - obejmują one elementy magii, kabały oraz różnorodne ideologie i pseudo-mistycyzm. Analizuje postawy antymetafizyczne i antyreligijne, które wpływały na modelowanie pojęcia nauki w kontekście tworzenia "nowego porządku świata" (novus ordo rerum). Zwraca uwagę na tajne stowarzyszenia elit, nasiąknięte gnostycyzmem i ideologią, które dążyły do rewolucyjnych przemian społecznych.

Okres nowożytny i współczesny szczególnie odznaczają się powstawaniem wielkich utopijnych ideologii socjalistycznych. Wśród nich są liberalizmy, nazizmy, komunizmy etatystyczne oraz globalizm, które niekiedy były wynoszone do rangi religii, a czasem prowadziły do tworzenia nowych wierzeń przez ludzi. Te ideologie często wykorzystywały naukę jako narzędzie do instrumentalizacji jednostki, mimo że to właśnie człowiek powinien być celem wszelkich działań, również poznawczych i naukowych.