Czarownice nie płoną Wydanie kieszonkowe

<p>"Czarownice nie płoną" autorstwa Jenny Blackhurst to kolejny świetny thriller psychologiczny, który pochłonęłam w jeden weekend. Autorka umie po mistrzowsku wymieszać elementy thrillera psychologicznego z tajemniczymi i nadprzyrodzonymi elementami. Jej powieści chyba nigdy mi się nie znudzą. Ale przejdźmy już do sedna.</p><p>Imogen Reid jest zmuszona wrócić do Gaunt po nieudanym stażu zawodowym w Londynie, gdzie pracowała jako psycholog dziecięcy w prywatnych placówkach. Utrata pracy nie pozwala już jej i jej mężowi na styl życia, do którego oboje przywykli. A Gaunt wydaje się być idealnym rozwiązaniem. Ale czy powrót do korzeni, do starego domu babci, należącego do jej rodziny od pokoleń, to naprawdę to, czego pragnie? Imogen nigdy nie czuła, że ten dom, to miasto, które w przeszłości sprawiło jej wiele cierpień, jest jej prawdziwie bliskie. Była gnębiona psychicznie, nie miała wsparcia i miłości w rodzinie. Być może z tego powodu dziecko, którego tak bardzo pragnie jej mąż, nie jest jej pragnieniem. Jaką matką mogłaby być osoba, która dorastała praktycznie sama, bez dobrej kochającej rodziny, czując się samotną w mieście, które wiedziało prawdę, ale odwróciło wzrok? Może właśnie dlatego wybrała zawód psychologa dziecięcego, by być blisko i dawać ciepło tym dzieciom, które są najbardziej nieszczęśliwe. W Gaunt zostaje zatrudniona w publicznej placówce, a pierwszym powierzonym jej przypadkiem jest Ellie Atkinson, jedenastoletnia dziewczynka, z którą Imogen łapie nić porozumienia. Widzi w Ellie samą siebie. &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp;</p><p>Ellie straciła oboje rodziców i młodszego brata w pożarze, który zniszczył jej dom. Jest w tymczasowej opiece zastępczej u rodziny, która ma już biologiczną córkę, ale chętnie przyjmuje dzieci potrzebujące pomocy i stabilizacji. Ellie jednak wszyscy się boją. To dziwna dziewczynka, zamknięta w sobie, nosząca za duże ubrania z drugiej ręki. A jej dziwność jest powodem do plotek i obgadywania. Krążą plotki, że jest czarownicą, że to ona podłożyła ogień, w którym zginęli jej rodzice. Imogen czuje się jednak coraz bardziej związana z Ellie i nie chce słuchać tych, którzy ją przed nią ostrzegają. Bo każdy, kto odważy się zadrzeć z Ellie, źle kończy. Imogen wkrótce przekona się na własnej skórze, jak bardzo jest to prawdziwe. Nie mogę i nie chcę zdradzać niczego więcej i psuć zainteresowanym historią wrażeń z czytania, więc zakończę tutaj.</p><p>Znałam kilka dzieł Jenny Blackhurst wcześniej, więc wiedziałam, że autorka naprawdę dobrze pisze. "Czarownice nie płoną" pozostała na długo w mojej głowie, co dało mi świetny materiał do przemyśleń.</p><p>Jenny Blackhurst napisała aktualną historię z tematami, które są obecne w naszym społeczeństwie. Mobbing to wielka plaga, a pisarka postanowiła zmierzyć się z tym tematem z&nbsp; rozwagą i delikatnością. Nie ma taryfy ulgowej dla tych, którzy chcą dręczyć najsłabszych. Ale czy Ellie rzeczywiście jest tak bezradna, jak może się wydawać? Ile z wypadków, które spotkały ją w życiu jest wynikiem jej własnej woli, a nie niefortunnym zbiegiem okoliczności? Bardzo podobała mi się symbiotyczna relacja, jaka tworzy się między Imogen a małą Ellie, być może nieprofesjonalna, bo każdy, kto decyduje się na karierę terapeuty dziecięcego, musi pozostawić emocje na uboczu, nie pozwolić tworzyć się więzi, przez które może cierpieć pacjent, a nawet sam psycholog. Ale od samego początku dostrzegamy, że Imogen widzi w dziecku samą siebie. Dziewczynka jest projekcją tego, kim była w przeszłości, tego, co musiała wycierpieć. I być może pomoc Ellie jest formą odkupienia. Dania komuś tego, czego jej brakowało.</p><p>Struktura narracji w naprzemiennym ujęciu nadaje dynamizmu fabule, książka płynie bardzo szybko, a czytelnik (czy też słuchacz) zostaje pochłonięty przez opowieść, w której zmuszony jest szukać racjonalnych odpowiedzi na to, co się dzieje. Element nadprzyrodzony jest obecny, może ma swoje wyjaśnienie, a może nie. Ale przeczytajcie powieść i sami się nad tym zastanówcie. Ja przesłuchałam ją w audiobooku i uważam, że to świetna opcja. Polskie wydanie jest naprawdę dobrze i klimatycznie zrobione - to rzadkość jeśli chodzi o thrillery z zagranicy. &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp;</p>

<p>Jenny Blackhurst powraca z kolejnym wciągającym thrillerem "Czarownice nie płoną", który przykuwa uwagę czytelnika od pierwszych stron i nie puszcza aż do ostatniego zdania.</p><p>Główna bohaterka powieści, Imogen Reid została wystawiona na próbę zawodową. Pracowała z pełnym zaangażowaniem jako psycholog dziecięcy w Londynie. Jednak wydarzenie z jednym z jej pacjentów zmusiło ją i jej męża, Dana, do ucieczki. Powrócili do domu babci Imogen, usadowionego w wiejskim angielskim miasteczku Gaunt. Imogen nie jest pewna, w jaki sposób będzie mogła odkryć siebie na nowo i znaleźć tam dla siebie miejsce, ani czy znajdzie się praca, która zapewni jej zajęcie. Przyszłość kobiety jest mocno niepewna, ale w Gaunt mieszka również Ellie Atkinson, jedenastoletnia dziewczynka wychowywana przez rodzinę zastępczą. Cała jej rodzina zginęła w strasznym pożarze domu. Ellie jest prześladowana przez miejscowych z powodów, których Imogen nie rozumie, ale których sama jest świadkiem podczas swojego pierwszego dnia po powrocie.</p><p>Kiedy Imogen dostaje zatrudnienie jako pomoc psychologiczna dla dzieci w lokalnej szkole, zostaje poproszona o zajęcie się właśnie Ellie. Poprzednia doradczyni opuściła miasto w oparach tajemniczej kontrowersji (oficjalnie powiedziano, że "wyszła za mąż"), a notatki związane z Ellie są nieuporządkowane i niekompletne. W miarę upływu czasu w mieście dochodzi do innych dziwnych wydarzeń, a Ellie wydaje się być z nimi w jakiś sposób luźno powiązana, choć nie ma niczego, co mogłoby ją bezpośrednio powiązać z miejscem zdarzenia.</p><p>Imogen ma nadzieję, że uda jej się zrozumieć, dlaczego plotki lokalnej społeczności zrobiły potwora z tej słodkiej, nieśmiałej dziewczynki. Ellie zaczyna zauważać, że jej własne myśli i marzenia nie są tak niewinne, jak by chciała. Podczas gdy Imogen skrywa własną tajemnicę, czy zdoła zachować swoje podejrzenia co do wybryków Ellie dla siebie, narażając tym samym całą społeczność Gaunt na większe niebezpieczeństwo?</p><p>Blackhurst stworzyła w "Czarownice nie płoną" cudownie mroczną i wciągającą historię, która z pewnością wywoła dreszcze u tych, którzy odważą się ją przeczytać. Ci, którzy lubią dobre thrillery, pełne zwrotów akcji, z pewnością sięgną po tę książkę i będą prawdopodobnie równie zachwyceni i oszołomieni tą powieścią, jak ja.</p><p>To moje pierwsze doświadczenie z Blackhurst i jej pisarstwem, więc nie byłem pewien, czego powinienem się spodziewać. Zastanawiałem się, jak historia może przedstawić dzieci w pieczy zastępczej i cały dział pomocy społecznej.</p><p>Wybór rozwijania narracji oczami zarówno Imogen jak i Ellie okazał się wspaniałym pomysłem. Ich charaktery znacznie się różnią, ale potrafią się uzupełniać w sposób, który wciąga czytelnika głębiej w narrację.&nbsp;</p><p>Naiwność Imogen w odniesieniu do Ellie i jej ciągłe ukrywanie wielkiego sekretu karzą czytelnikowi zastanawiać się nad jej postawą. Kontrastuje to ładnie z postacią Ellie, która wydaje się niewinna na powierzchni, ale której pozorne wybryki napędzane gniewem pozostawiają czytelnika zastanawiającego się, jak mogła spowodować takie spustoszenie bez osobistego zaangażowania. Czytelnik musi podążać za tymi dwiema bohaterkami, aby przebrnąć przez wiele warstw narracji. Jest też sporo postaci pobocznych, które kształtują przepływ historii, a ich wątku dają czytelnikowi jeszcze więcej do myślenia. Począwszy od opiekuńczej rodziny zastępczej, poprzez dziewczynę, która poprzysięga zemstę za to, że znalazła się na celowniku Ellie, aż po szkolną nauczycielkę, która zaczyna sprawiać kłopoty - jest kilka osób, które starają się przedstawić zarówno Ellie, jak i Imogen w “innym świetle”.</p><p>Sama historia jest mocna i rozwija się w świetnym tempie. Czytelnik może wyrobić sobie własne zdanie na temat wydarzeń dziejących się w Gaunt.. Jenny Blachurst prowadzi historię w bardzo przyzwoity sposób. Krótkie rozdziały utrzymują uwagę czytelnika i pchają całą akcję do przodu, aby osiągnąć ostateczny punkt kulminacyjny i ujawnić szokujący koniec. Blackhurst z pewnością świetnie radzi sobie z tą historią i utrzymuje czytelnika w zachwycie od początku do końca.</p><p>Polecam, nie tylko fanom thrillerów.</p>