Czarny baron

W swojej książce autor eksploruje mało znany w Polsce temat przymusowej pracy w kopalniach węgla, uranu oraz w kamieniołomach w okresie od 1949 do 1959 roku. Poprzez wywiady z kilkoma osobami, które pełniły zastępczą służbę wojskową w kopalniach węgla, autor ukazuje brutalność, jaka dotykała młodych mężczyzn z rodzin uznawanych przez władze polskie i sowieckie za przeciwników komunizmu. Wśród tych osób znajdowali się byli członkowie organizacji niepodległościowych, synowie przedstawicieli przedwojennej inteligencji oraz kułaków. Kryterium kwalifikowania do tych specjalnych batalionów obejmowało także przeszłość polityczną, narodowość oraz oceny wydawane przez lokalną bezpiekę. Włodzimierz Zaczek opisuje tragiczne warunki, w jakich pracowali ci żołnierze-górnicy, podkreślając szczególnie niebezpieczne środowiska pracy, na jakie byli narażeni.