Czarna księga polskich artystów

W maju 2012 roku, Obywatelskie Forum Sztuki Współczesnej zorganizowało strajk pod hasłem "Dzień bez sztuki" w celu zwrócenia uwagi na prawa socjalne artystów. W ramach tej inicjatywy galerie i muzea w Polsce zamknęły się na jeden dzień, co stało się impulsem do szerokiej debaty na temat trudnych warunków pracy artystów. W tamtym czasie opublikowana gazeta strajkowa opisywała codzienność twórców jako niepewną i pełną wyzwań, z uwagi na brak stałego zatrudnienia i nieregularne zarobki. Artystom trudno było utrzymać się, a cięcia budżetowe w kulturze i niekorzystne zmiany na rynku pracy jeszcze bardziej pogarszały ich sytuację. Mimo że sztuka nie jest tworzona z myślą o zyskach, wiele ważnych dzieł nie nadaje się do sprzedaży, co powoduje, że wielu twórców pozostaje poza systemem zabezpieczeń społecznych.

Publikacja "Czarna księga polskich artystów", opracowana przez to środowisko, przedstawia spojrzenie artystów na konieczne wsparcie dla sztuki współczesnej. Dokumentuje, jak polscy artyści starają się poprawić swoją sytuację, i jak te wysiłki współgrają z działaniami artystów z innych krajów Unii Europejskiej, Kanady oraz USA. "Czarna księga" konfrontuje stereotypy dotyczące artystów z rzeczywistością ich pracy, pokazując różnice między powszechnym wyobrażeniem o twórczości a prawdziwymi warunkami życia twórców. Ponadto, analizuje związki polityki kulturalnej z problemami ludzi tworzących kulturę. Publikacja ta odnosi się do wielu mitów otaczających pracę artystyczną i działa jak podręcznik, który definiuje status artysty. Daje twórcom argumenty do walki o swoje prawa, a decydentom dostarcza wiedzy na temat współczesnej kultury.