Crashed. W zderzeniu z miłością. Driven. Tom 3

<p>PIĘKNA!!! Tak po prostu, przez całe „Crashed” doświadczyłam cały koloryt uczuć, śmiałam się i płakałam, cieszyłam się ze stron, które pokazywali bohaterowie i podobały mi się ich wybory. Podczas czytania traciłam kontakt z rzeczywistością, więc tym bardziej przeżywałam z Rylee i Coltonem ich wzloty i upadki. „Crashed” to obecnie moja ulubiona z sagi Driven.</p><p>Rzecz jasna „Crashed” rozpoczyna się tam, gdzie swój koniec miała fabuła w drugiej części. Pamiętam, że po zakończeniu „Fueled” czułam się taka zawieszona w powietrzu i jak oglądając kolejne sezony serialu nie mogłam się doczekać, co będzie dalej. Nieuchronnie rozpoczęłam przygodę z tą częścią z podekscytowaniem. Od razu byłam też pogrążona w wyczekiwaniu na to, co będzie działo się dalej, a jak to można się już było przyzwyczaić, K. Bromberg w przekornym stylu nie daje nam spokoju, bo za każdym razem, gdy wydaje się, że problem został rozwiązany, za każdym razem, gdy wydaje się, że bohaterowie mogą ruszyć dalej, dzieje się coś, co stawia ich z powrotem przed wyzwaniem, a jednocześnie zagraża ich związku. Colton i Rylee przeszli dłuuuugą drogę. Po spotkaniu popisującego się i uwodzicielskiego kierowcy wyścigowego z miłą dziewczyną, która wciąż przeżywa żałobę, nie zostało już zbyt wiele. Jeśli przeanalizujemy dotychczasowe części, to „Driven” pozwoliło dwójce bohaterów odnaleźć siebie, „Fueled” to walka z wewnętrznymi demonami, które mogą wszystko zniszczyć, trzeci zaś będzie eliminacją wszystkich zewnętrznych elementów, które stoją między nimi a okresem odkupienia.</p><p>K. Bromberg stosuje sporo znanych chwytów z gatunku romansu i choć czasem można mieć tego przesyt, to ogólnie robi to z wyraźną subtelnością i raczej nie ujrzymy w „Driven” typowych reakcji bohaterów: głupiego nieporozumienia czy karykaturalnych czarnych charakterów, które przychodzą wszystko spieprzyć. Nie, przez usta bohaterów lub ich najlepszych przyjaciół wszystko jest analizowane i każdy określa swoje miejsce. Zmierzają ku sobie. Rylee to silna kobieca siła, o mocnym charakterze i inteligencji, która dociera do zadziornego męskiego bohatera, przesiąkniętego swoim bólem i przeszłością. On rusza do przodu, ona czeka cierpliwie, ale bez słabości czy tchórzostwa. To kolejna historia odkupienia przez miłość, ale piękna i wzruszająca.</p><p>„Crashed. W zderzeniu z miłością” kończy się piękną sceną, pełną romantyzmu i oryginalności, a następnie dwoma epilogami. Odkładałam książkę szczęśliwa, że w końcu po burzowym okresie w życiu Rylee i Coltona nastąpił spokój. Przynajmniej pozorny, bo przecież Bromberg napisała czwartą część, więc można spodziewać się kolejnych perypetii xD</p>

<p>Od pierwszej książki zatraciłam się w zadziorności Riley i arogancji Coltona. Każde z nich pogodziło się z bolesną przeszłością, ale podczas gdy wszyscy inni mają swoje demony, Colton nosi przy sobie ich całą walizkę. Chociaż ich relacje były napięte w poprzednich tomach, Riley jest bardziej zdeterminowana niż kiedykolwiek, aby zmusić go do zapomnienia o przeszłości, aby mógł wreszcie spojrzeć w przyszłość.</p><p>„Ona jest tego warta, stary. Warta każdego lęku, który cię zżera. Warta wszystkiego, od A do pierdolonego Z, jest Twoim pierdolonym alfabetem”</p><p>W „Crashed” można odkryć łagodniejszego, bardziej opiekuńczego i romantycznego Coltona. Czasami nawet dostrzega się w nim dziecko. Śledzenie ewolucji Coltona w tym tomie było dla mnie jeszcze przyjemniejsze niż zwykle. K. Bromberg wykonała wspaniałą pracę szkicując jego podróż - ból płynący z jego przeszłości, mrok jego myśli wypełnionych strachem i obawami, ale także jego pragnienie zmiany dla Riley. Muszę przyznać, że zakończenie naprawdę mnie poruszyło i trochę czasu zajmie mi pogodzenie się z nim.</p><p>Będąc szczera, trochę obawiałam się „Crashed”, bo po drugiej części byłam nieco rozczarowana. Liczba stron książek wchodzących w skład tej sagi jest spora i momentami traciłam zainteresowanie, ale tutaj raczej nie miałam już takiego problemu. Wciąż jednak myślę, że można byłoby te historie troszkę skrócić.&nbsp;</p><p>Prawdopodobnie na tym skończę moją przygodę z serią „Driven”. Zakończenie, które zaproponowała K. Bromberg, wydaje mi się pełne, a co najważniejsze szczęśliwe. Słyszałam sporo narzekań na czwartą część i nie chce przestać myśleć, że Rylee i Coltona spotkało finalnie szczęście.&nbsp;</p>