Co ważne

Ostatni nieprzetłumaczony na język polski tom esejów amerykańskiej intelektualistki, który został opublikowany za jej życia, zbiera teksty stworzone w latach 1982-2001. Tematyka esejów Susan Sontag obejmuje literaturę, film, teatr, sztukę i taniec współczesny, a sama autorka porusza się po tych dziedzinach z ogromną wiedzą i ciekawością. Szczególną uwagę poświęca literaturze, analizując zarówno język poezji, jak i prozy. Interpretuje dzieła pisarzy, których ceniła i których czytała z pasją, mimo zachowania pewnej krytyczności - wśród nich są tacy twórcy jak Cwietajewa, Gombrowicz, Sebald, Walser, Zagajewski, Machado de Assis oraz Barthes. Nie brakuje też refleksji na temat pisarzy, z którymi łączyła ją osobista więź, jak Ki i Hartwick.

Sontag bada nowe tendencje w kulturze, żegna się z czasem wielkich narracji, który był jej ulubionym w kinie, i stara się zrozumieć polityczne zawirowania, co wyraźnie widać w jej analizie wystawienia "Czekając na Godota" w Sarajewie. Zastanawia się nad granicami między rzeczywistością a fikcją, rozważając znaczenie teatru bunraku, i oddaje hołd artystycznej energii, przywołując twórczość Howarda Hodgkina. W jej tekstach czuć pasję do odkrywania i przedstawiania światu wokół niej, a także pewien niepokój dotyczący tego, co przyniesie przyszłość. Jak sama pisze w osobistym liście do Borgesa z 1996 roku, "Dziś książki są gatunkiem zagrożonym. Przez książki rozumiem także takie warunki czytania, w których literatura może istnieć i wpływać na duszę".