Cieszę się, że moja mama umarła w.ukraińska

Wiedziałam, że lektura porusza tematy drastyczne i bolesne. Mimo to, czuję się wstrząśnięta. Kiedy już znalazłam na nią czas, przeczytałam ją niemalże w całości za jednym posiedzeniem. Momentami czyta się ją jak prozę, aby po chwili przypomnieć sobie, że nie jest to wymyślona historia a rzeczywiste świadectwo młodej kobiety, znanej mi z ekranu telewizji, która choć młoda wiekiem, miała na barkach większą odpowiedzialność i świadomość niż powinna mieć. Jakże paradoksalnym jest to, że Jennette była zmuszona pełnić tak odpowiedzialną rolę, przy równoczesnym zachowaniu dziecięcego ciała i "niewinności". Czy ktokolwiek z nas widząc tą dziewczynę na ekranie mógł przypuszczać, jak okrutne i przykre jest jej życie? Jakimi potworami są jej najbliżsi? Prawdą jest, że Jennete zawsze grała. Nikt z nas nie przypuszczał, jak świetną jest aktorką. Anoreksja, bulimia, alkoholizm, nerwica natręctw, przemoc psychiczna, fizyczna, seksualna, ekonomiczna i cybernetyczna, narcystyczna matka i nieobecny ojciec, bierność pozostałych członków rodziny, odpowiedzialność finansowa dziecka za kilku pokoleniową familię, brak prywatności, życie na śmietniku, spełnianie oczekiwań innych, zagubienie i nieodkrycie własnej tożsamości, życie w ciągłym kłamstwie i strachu, dysocjacja i derealizacja, przemocowy pracodawca, skomplikowane relacje z płcią przeciwną, zalążki sekty...bardzo mi przykro, że tyle ciężarów spadło na barki tak młodej osoby. Jest to niezwykle potrzebna pozycja. Cholernie bolesna, ale tak gorzkiej prawdy nie osłodzi żadne kłamstwo. Cieszę się, że autorka znalazła w sobie siłę, by przeciwstawić się tej wielkiej machinie zła i kontroli. Równocześnie jestem wdzięczna jej wydawcy, iż pozwolił wydobyć jej głos. Kibicuję jej wydania kolejnej książki, co od wielu lat było jej marzeniem. JEJ WŁASNYM.