Celibat. Opowieści o miłości i pożądaniu

Ksiądz profesor Józef Tischner zwykł żartować przed popołudniową drzemką, by wybudzać go tylko w dwóch przypadkach: gdyby telefonował Ojciec Święty lub gdyby zniesiono celibat. Celibat, nie będąc dogmatem, może być zniesiony w każdej chwili, dlatego temat ten pozostaje nieustannie aktualny.

Wśród duchowieństwa krąży powiedzenie, że do piątego roku po święceniach ksiądz „jeździ na diable”, a potem to „diabeł jeździ na księdzu”. Czym więc jest celibat? Czy to jedynie życie bez małżeństwa, jak sądzi jeden z bohaterów tej książki, czy raczej wymóg całkowitej wstrzemięźliwości seksualnej? Dla niektórych kapłanów celibat to narzędzie umożliwiające pełne zaangażowanie w misję kapłańską, przynoszące duchowy spokój. Inni natomiast postrzegają go jako źródło frustracji, prowadzące niejednego kapłana do podwójnego życia.

Marcin Wójcik w swoim dziele przedstawia księży jako ludzkie istoty z całym wachlarzem potrzeb - głodem, pragnieniem, zmęczeniem i seksualnością. Ani sutanna, ani silna wiara, ani też święcenia nie eliminują tych fundamentalnych popędów. Wójcik jednak nie ogranicza się tylko do duchownych; w kręgu jego zainteresowań znajdują się również historie ich byłych i obecnych partnerów, partnerek oraz członków rodzin, takich jak teściowe i wnuczki. Te opowieści, zakończone różnie: szczęśliwie lub tragicznie, są zarazem proste i skomplikowane, przepełnione zarówno miłością, jak i goryczą czy cynizmem.

Autor z reporterską precyzją dzieli się tymi historiami, łącząc uczciwość z głęboką empatią, stwarzając obraz, który jest szczery i poruszający, ukazujący różne oblicza życia księży.