Brak. Doznawanie i doświadczanie w liryce..

Książka stanowi zbiór studiów dotyczących emocjonalnego przeżywania braku oraz twórczego działania poetów, którzy postrzegali brak jako fundamentalny element istnienia. Autorka szczegółowo analizuje, jak tę kategorię braku pojmowali Juliusz Słowacki, Felicjan Faleński, Adam Asnyk, Maria Konopnicka, Kazimierz Tetmajer, Wacław Rolicz-Lieder, Leopold Staff, Maria Komornicka, Wincenty Korab-Brzozowski, Bronisława Ostrowska i Bolesław Leśmian, jak również inni poeci modernistyczni, choćby okazjonalnie. Na kartach tej publikacji odkrywamy wyjątkowy nurt w XIX-wiecznej poezji; nurt, który ukazuje warstwy niepewności, pesymizmu i strachu przed nieuchwytnym, które były obecne mimo ówczesnego optymizmu wiary w ludzką zdolność do ujarzmiania praw natury i przewidywania przyszłości. Wśród tych teoretycznych praw i obrazów projektowanej rzeczywistości kryje się uczucie niepełnego życia i niedoskonałego istnienia. Opis tego zjawiska pozwala na głębsze argumentowanie koncepcji "dziewiętnastowieczności" jako określonej formacji psychokulturowej, a także wprowadza nowe pojęcia do dyskusji nad definiowaniem nowoczesności. Zarówno "dziewiętnastowieczność", jak i nowoczesność to wyzwania intelektualne, przed którymi staje współczesna humanistyka w Polsce i Europie. Praca Urszuli M. Pilch stanowi odpowiedź na te wyzwania. Z recenzji prof. dr. hab. Tadeusza Budrewicza