Boso ale w ostrogach

"Boso, ale w ostrogach" to autobiograficzna powieść Stanisława Grzesiuka. Po raz pierwszy została wydana w roku 1961. Poznajemy w niej rzeczywistość warszawskiej ulicy w latach trzydziestych XX wieku. Poznajemy życiowe rozterki i dylematy młodego, dorastającego w warunkach czerniakowskiej nędzy chłopaka, który nie zamierza się poddać. Mozolnie walczy o pracę, wykształcenie, niezależność. To Warszawiak z krwi i kości, a jego życiowym mottem jest właśnie "Boso, ale w ostrogach!".

To właśnie to przesłanie pomaga Grzesiukowi przetrwać, a później przyda mu się w obozie koncentracyjnym. Tymczasem jednak jest młodym, warszawskim cwaniaczkiem, bo też tak właśnie sam siebie określa. W barwny i pełen specyficznego humoru sposób ukazuje życie młodzieży przedwojennej stolicy i to nie tej młodzieży z tak zwanych dobrych domów. Akcja mknie do przodu zdumiewająco wartko, a powieść tę czyta się łatwo, lekko i przyjemnie. Potrzeba było ogromnego talentu, aby połączyć tak przyjemny w odbiorze styl z niełatwą przecież tematyką. Grzesiuk ten talent posiadał. Dlatego też "Boso, ale w ostrogach" z pasją czytają kolejne pokolenia!

Stanisław Grzesiuk to jeden z najbardziej znaczących pisarzy w literaturze polskiej XX wieku. Urodził się w 1918 roku, a od 1920 mieszkał już w Warszawie, z którą na dobre związał swój los. Okazał się samorodnym talentem pisarskim i pieśniarzem, który po dziś dzień nazywany jest Bardem z Czerniakowa. Bo właśnie na Czerniakowie Grzesiuk mieszkał i walczył o byt i lepszą przyszłość wśród tamtejszej biedoty. Wtedy też ukształtowały się jego lewicowe zapatrywania.

Podczas wojny Grzesiuk walczył z niemieckim okupantem w ramach sił zbrojnych Polskiego Państwa Podziemnego. Za działalność konspiracyjną i posiadanie broni został skazany na roboty przymusowe i wywieziony do Niemiec. Kilka lat spędził w tamtejszych obozach koncentracyjnych. Doświadczenia te zawarł w innej swej słynnej powieści zatytułowanej "Pięć lat kacetu". Na skutek życia w ciężkich, obozowych warunkach rozwinęła się u niego gruźlica, na którą też zmarł w roku 1963. Był aktywnym działaczem społeczno - lewicowym i gorącym zwolennikiem PRL, w której upatrywał szansy na lepsze jutro dla biedniejszych warstw społeczeństwa.