Billy Summers

<p>Zawsze mam wrażenie, że King pisze najlepiej, gdy historia nie ma nic wspólnego z nadnaturalnymi potworami - co najwyżej z ludzkimi. W "Billy Summers" szybko można zorientować się, że między czernią a bielą istnieje wiele odcieni szarości. Bohater opowieści jest dość sympatyczny, ale zabija. Ale tylko tych złych. Nie przyjmuje nawet zlecenia, jeśli nie jest przekonany, że trafi na osobę, która naprawdę zasługuje na taki los. Zdaje sobie jednak sprawę, że jako zabójca na zlecenie nie może twierdzić, że jest jednym z tych dobrych.</p><p>Billy Summers prowadzi swoje życie pomiędzy światłem a cieniem, przyjmując różne twarze. Jest bowiem niezwykle inteligentny, ale udaje prostaka, który akurat został obdarzony wielkim talentem snajperskim. Jest Billy, i jest głupi Billie. Jego pracodawcy nie mają pojęcia, że zawsze jest plan B i plan C, i że ma gotową sporą liczbę fałszywych tożsamości, poparte dowodami osobistymi, kartami kredytowymi, perukami, sztucznymi wąsami – wszystkim, czego może potrzebować, gdyby pojawiły się problemy. Tym razem wygląda na to, że po robocie będzie musiał uciekać nie tylko przed prawem, ale także przed swoimi pracodawcami. W każdym razie Billy ma złe przeczucia i gdyby nie 2 miliony wynagrodzenia … Ambiwalencja Billy'ego to jeden z aspektów, który sprawia, że nie można się oprzeć tej historii. Nie wiadomo jeszcze dokładnie, kiedy zamach będzie miał miejsce, więc Billy potrzebuje przykrywki, która pozwoli mu na stałe przebywać na określonym obszarze bez zwracania na siebie uwagi. Zupełnie normalne mieszkanie, zupełnie normalny wygląd, powinien też być w dobrych stosunkach z sąsiadami - ale nie tak dobrych, żeby go bardzo polubili i zapamiętali. Jego pracodawcy, którzy uważają, że jest głupi, wpadają na "szalenie zabawny" pomysł zrobienia z Summersa obiecującego pisarza, który wynajmie małe biuro w pobliżu sądu, aby w nim pisać. Oczywiście biuro to ma doskonały widok na miejsce, w którym ofiara, miejmy nadzieję, znajdzie się danego dnia na linii ognia. Nie mogli wiedzieć, że Billy Summers zawsze chciał być pisarzem, więc to właściwie spełnienie jego marzeń! Ale zdaje sobie sprawę, że jego styl pisania nie może brzmieć zbyt inteligentnie, więc postanawia spisać historię swojego życia jako powieść - ale tak, jak opowiedziałby ją "głupi Billy". Wkrótce jest rozdarty między radością pisania a strasznymi wspomnieniami, takimi jak morderstwo jego młodszej siostry, gdy miała 9 lat. Coraz bardziej uświadamia sobie, że odzywa się w nim dziecięce "ja", któremu do tej pory nigdy nie dano głosu. Z nieporadnego stylu pisania rozwija się ogromna ekspresyjność i siła emocjonalna. Nie było tego w planie, ale udawanie pisarza przez Billy'ego ciągnie się miesiącami, a kamuflujące znajomości przeradzają się w prawdziwe przyjaźnie, być może pierwsze w życiu Billy'ego. Kiedy Billy ratuje z ulicy młodą Alice, ofiarę gwałtu zbiorowego, jego życie staje się jeszcze bardziej skomplikowane niż już jest. I tu właśnie Stephen King błyszczy: pokazuje niezdecydowane interakcje tych dwojga ludzi, których prawie nic nie łączy, z subtelnością i nienachalną głębią. Ta ostrożna wspólnota, która nigdy nie osuwa się w kicz, zmienia Billy'ego jeszcze głębiej. Zastanawia się, czy cykl przemocy i zemsty, któremu się oddał, jest rzeczywiście tym, czego chce od życia, i czy w ogóle istnieją dla niego jakieś inne opcje. Ale znowu, Stephen King unika prostoty, a zakończenie jest błyskiem geniuszu. King rysuje swoich bohaterów znakomicie i z wielką dbałością o szczegóły. Pokazuje je we wszystkich ich obliczach, bo nikt nie jest wyłącznie dobry lub zły. My, ludzie, jesteśmy charakteryzowani przez nasze czyny, kształtowani przez moralność i nasze uczucia - zarówno dobre, jak i złe. To właśnie ta autentyczność zawsze potrafi ująć mnie w postaciach z dzieł Stephena Kinga. Jest on mistrzem takich historii. Zawsze udaje mu się zbudować prostych, niezwykle sympatycznych bohaterów, którzy wiodą kontemplacyjne życie w skromnym otoczeniu, nie będąc przy tym nudnymi. Do tego lubi tu i ówdzie, gdy nadarzy się okazja, odwołać się swoich książek. A co lepiej zrobić to w górach Kolorado niż odwiedzić spalony hotel Overlook z powieści „Lśnienie”?&nbsp;? Styl pisania jest typowy dla Kinga, ale styl narracji jest znacznie spokojniejszy niż mogłoby się wydawać na początku. Szczególnie pierwsze 250 stron mistrz poświęca na zbudowanie postaci Billy'ego Summersa i scenerii. Druga połowa książki staje się bardziej ekscytująca i naprawdę trzymała mnie w napięciu. Punktem kulminacyjnym jest dla mnie naprawdę udany finał opowieści. „Billy Summers” to powieść, która podzieli odbiorców i jestem w stanie zrozumieć każdego, komu ta książka się nie spodoba. Osobiście bardzo podobały mi się postacie Billy'ego i Alice oraz ich rozwój. Książka jest jednak zdecydowanie zbyt gawędziarska, zwłaszcza na początku, ale nadrabia to w drugiej połowie. Fani Stephena Kinga nie mogą przejść obojętnie obok tej nowej książki, ale wszyscy inni powinni sobie wcześniej uświadomić, że jest to raczej spokojny dramat kryminalny, a nie horror.</p><p>Podsumowując, "Billy Summers" to po raz kolejny King wart przeczytania.</p>

<p>„Billy Summers”. Stephen King z 2021 roku. Historia płatnego zabójcy, który zabija tylko złych ludzi i któremu ostatni kontrakt nie przebiega zgodnie z planem. Czytaliście pewnie wiele książek w historii, w których coś na ostatniej prostej idzie nie tak, więc dlaczego warto byłoby znów poświęcać uwagę Kingowi i książce, której opis nie wydaje się specjalnie nowatorski? Może dlatego, że Billy Summers jest z pewnością najbardziej ludzkim mordercą, jakiego kiedykolwiek spotkaliście w literaturze!? Billy postanowił przejść na emeryturę, ale zanim to zrobi, przyjmuje ostatni kontrakt za skromną sumę dwóch milionów dolarów. Kontrakt, który wróży nic dobrego. Dlatego, że prosi się go o wejście w cudze buty na kilka miesięcy.</p><p>W tym opowiadaniu nie ma fantastyki, poza mikro anegdotą, która, przykro mi to stwierdzić, pachnie nieco staroświecko i nie jest zbyt ciekawa. To powieść noir, którą napędzają postacie. Billy jest niezwykle ujmujący, a King czyni go jeszcze bardziej sympatycznym, gdy ten wyrusza w podróż, by napisać powieść. Pisanie ma charakter terapeutyczny, gdyż wspomina dramatyczne czasy dzieciństwa, a następnie lata spędzone w Iraku jako żołnierz piechoty morskiej. A potem mamy Alice i spotkanie dwóch samotnych dusz, które nigdy nie powinny były skrzyżować ścieżek. Emocjonalna przejażdżka rollercoasterem! Stephen King wykorzystuje cały swój talent, by stworzyć dwóch fantastycznych bohaterów i ich prawdziwą relację. Niestety, za to oferuje nam nieco przewidywalną fabułę, ale o suspens oczywiście nie chodziło. Trochę szkoda, ale no na kilometr wiedziałam, jak to się będzie dalej toczyć.&nbsp;</p><p>„Billy Summers” jako książka umiejętnie miesza gatunki literacki: czasami thriller, czasami sensacja, czasami thriller, historia wojenna lub powieść współczesna. Niezależnie w jakim gatunku się poruszamy, to ewidentnie widać, że to działa. Moim zdaniem przede wszystkim dlatego, że „Billy Summers” jak zawsze opiera się na tych samych fundamentach: atmosferze, uniwersum oraz sile bohaterów. Osobiście nie przeszkadza mi to, że akcja trwa długo, ponieważ zawsze dokładnie wiem, dokąd zmierzam, gdy zaczynam jedną z powieści Stephena Kinga. Uwielbiam to, że używa wielu szczegółów, anegdot, wspomnień, wyznań, aby idealnie przedstawić swoich bohaterów. Sam mówi, że obserwuje ludzi wokół siebie, a następnie przekazuje swoją prawdę. Oddycha nią, aż wydaje się nieskazitelna, a przede wszystkim aż może powoli wsiąkać w serca swoich odbiorców. Tak właśnie dzieje się w tej powieści: czytelnik od razu kocha Billy'ego i nie przestanie go kochać aż do końca książki. „Billy Summers” staje się realny. Spędzamy z nim czas. Mieszka na naszej ulicy, wiemy co lubi jeść, znamy jego zwyczaje. On jest prawdziwy. Lubimy jego osobowość mimo „kontrowersyjnej” pracy.</p><p>Stephen King wciąż potrafi mnie zadziwiać zręcznością swoich opowieści, siłą dialogów, sposobem przybliżania bohaterów, budowania historii, kreowania niespodzianek, jak na przykład tutaj - wprowadzenie kobiety, która wchodzi do opowieści przypadkowo, ale staje się kluczowa. Stephen King opowiada o Ameryce w swojej perspektywie, nie zapominając o krytyce, również tych, którzy są u szczytu władzy w USA. King jest zagorzałym demokratą i jeśli nie śledzicie go na Twitterze, to zachęcam, bo jego wpisy są często naprawdę trafne. Śledzę go tam od czasu wyborów Donalda Trumpa i przyznaję, że kilka razy mnie bardzo rozbawił!&nbsp;</p><p>Podsumowując, „Billy Summers” to dość szczególna powieść w zbiorze Stephena Kinga, gdyż pokazuje w niej pełnie swoich umiejętności, tworząc wyjątkowy nastrój i postacie niezwykle ludzkie, których losy stają się dla nas ważne. To piękna historia, wzruszająca, pełna paradoksów i również oda do pisania, które może zmienić świat, choćby na kilka chwil...</p>