Biez wodki. Moje wojenne przeżycia z Rosji

Aleksander Topolski w swojej książce opisuje wyjątkową podróż przez wojenną Rosję z perspektywy młodego chłopca, którego życie zostaje rzucone w okrutne realia więzień i obozów. Z tej pozycji odkrywa on mroczne sekrety systemu penitencjarnego ZSRR, gdzie zamiast obiecywanego raju dla klasy pracującej, styka się z rozpadem norm społecznych, moralnym upadkiem i niewyobrażalnym cierpieniem, które powodują, że ludzie czują się, jakby trafili do piekła na ziemi, nie raju.

Pomimo wielu przeciwności losu, historia ta prowadzi do szczęśliwego finału. Może to być zasługa przypadku lub – jak niektórzy wierzą – Bożej opieki, ale kluczowa okazuje się postawa samego młodego Topolskiego. Jego umiejętność zachowania poczucia humoru i ironii, które w tych trudnych warunkach stają się jego ochroną, pozwala mu wytrwać w obliczu niesprzyjających okoliczności.