A Trawa Sama Rośnie

Jeśli pragniesz odnaleźć siebie, nie ma żadnej drogi do przejścia. Nie istnieje ani przestrzeń, ani odległość do pokonania, ponieważ już jesteś tym, kim powinieneś być. Dlatego zen określa się mianem ścieżki bez ścieżki, bramy niewidocznej. Brama, choć niewidoczna, stanowi samą istotę wejścia. Zen to zrozumienie, że ścieżka nie jest potrzebna, a sam fakt zrozumienia tego stanowi esencję drogi. Zen to życie w pełni rzeczywistości, bez potrzeby odraczania czegokolwiek. Żyj codziennie na pełnych obrotach, spaceruj, kochaj, śpij, jedz, bierz kąpiel. Bądź zaangażowany w każdym momencie swojego życia. Pozwól rzeczom dziać się naturalnie, bez próby ich zrozumienia, bo każde staranie się tylko tworzy niepotrzebne problemy, powodując wewnętrzny rozłam. Po prostu bądź.

Zaufanie skupia się na życiu i energii, która napędza wszystko wokół. Zaufaj tej sile i podążaj z jej prądem. Jeśli znajdziesz się w wirze, pozwól sobie z nim płynąć. Jeśli cię wyrzuci, zaakceptuj to. Podążaj z nurtem, nie martwiąc się, dokąd cię zaprowadzi. Kiedy czujesz smutek, pozwól sobie na niego, a gdy doświadczać będziesz radości, ciesz się nią. Poddając się tej energii, osiągniesz stan, w którym radość będzie ci towarzyszyć wiecznie. Nawet w momencie smutku będziesz spokojny, bo oddajesz się całości, która nad wszystkim czuwa. Szczęście, smutek – wszystko jest jednością. Osoba uduchowiona nie musi mieć własnego zdania.

Nie sposób trwać w bezruchu, to jedno z fundamentalnych praw natury. Nikt nie może zatrzymać się na stałe – zawsze popycha nas ona naprzód lub w dół, nie istnieje stały stan. Jeśli nie przesuwasz się naprzód, powoli spadasz w dół, nawet jeśli tego nie zauważasz. Konieczne jest najpierw pożądanie, wkładanie wysiłku, poszukiwanie i zgłębianie. Trzeba zrobić wszystko, aby na koniec móc to porzucić. Nie możesz zostawić czegoś, czego jeszcze nie posiadasz. Najpierw musisz coś osiągnąć, by móc to potem odpuścić.