Maski pośmiertne

<p>&nbsp;</p><p>Poszukiwanie dobrego kryminały to rzecz skomplikowana - wybór szeroki, a jednak w kolejnych pozycjach literackich z tego gatunku obserwujemy pewną powtarzalność motywów właściwych dla każdego kryminału - na tym tle “Maski pośmiertne” wypadają zdecydowanie na plus, autorka bowiem kreśli kryminalną historię w sposób zupełnie inny aniżeli wskazują na to obecne trendy na rynku, i choćby to stanowi doskonały powód aby z książką się zapoznać ;-)&nbsp;</p><p>O&nbsp;debiucie Anny Rozenberg jeszcze przed&nbsp;umieszczeniem egzemplarzy na&nbsp;półkach księgarskich było niezwykle głośno! Dobre oceny ze strony innych autorów dla opisania twórczości autorki pozwalały wierzyć, że mamy do czynienia z objawieniem na polskim rynku literatury spod znaku dobrego kryminału! Powieść “Maski pośmiertne”&nbsp;wbrew dość częstym przypadkom rozdmuchanej machiny marketingowej, propozycja&nbsp;zdecydowanie warta uwagi, a&nbsp;tym samym nie&nbsp;zawodzi oczekiwań czytelników, czego sama jestem najlepszym przykładem, a niżej opisuje moje wrażenia po przeczytaniu książki Anny Rozenberg ? &nbsp;</p><p>Jeśli chodzi o fabułę, nie będzie wielkim nadużyciem powiedzieć, że książka Rozenberg jest swoistą nowością na&nbsp;polskiej arenie kryminalnej powieści. Mam na&nbsp;myśli fakt, iż&nbsp;polski autor umieszcza akcję powieściową we&nbsp;współczesnej Wielkiej Brytanii, konkretnie w małej miejscowości pod Londynem, oddając jednocześnie…pole śledztwa rodzimemu policjantowi. Inspektor David Redfern trafia do&nbsp;Woking. To&nbsp;małe miasteczko, leżące niedaleko Londynu, wnikliwym miłośnikom literatury znane także jako miejsce rozpoczęcia fabuły „Wojny światów” Herberta George’a Wellsa. To&nbsp;właśnie w&nbsp;tym miasteczku wylądował pierwszy pojazd Marsjan, którzy&nbsp;rozpoczynają inwazję na&nbsp;Ziemię, wiedzieliście? ? Tutaj też zawiązuje się intryga kryminalna recenzowanej powieści wraz ze&nbsp;znalezieniem zmasakrowanych zwłok polskiej turystki, Bożeny Sokolińskiej. Warto podkreślić, że to nie jedyny polski akcent w “Maskach pośmiertnych”, swoją droga sam tytuł też jakoś przyjemnie zapada w pamięć, co? ?&nbsp;Wracając jednak do samej fabuły: Polska ofiara, polski potencjalny sprawca zabójstwa, polskie związki rodzinne, polska historia jako potencjalny motyw zbrodni, a&nbsp;jednocześnie angielskie realia i&nbsp;klimat – prawdziwa mieszanka wybuchowa! To&nbsp;jeden z&nbsp;najbardziej interesujących walorów „Masek pośmiertnych”, a&nbsp;przy tym jednym z&nbsp;najtrudniejszych do&nbsp;poprowadzenia, jednak Rozenberg poszło z&nbsp;tym pomysłem niezwykle udanie, naturalnie, co&nbsp;wcale nie&nbsp;jest takie proste. Połączenie dwóch światów kulturowych i&nbsp;historycznych w&nbsp;fabularnej układance nie&nbsp;jest prostym zadaniem dla pisarza i&nbsp;niejeden autor już na&nbsp;niej poległ. W&nbsp;przypadku Rozenberg zostało to&nbsp;rozwiązane w&nbsp;sposób wyważony i&nbsp;całkiem interesująco splątany. Podsumowując ocenę fabuły: zaskakuje, przywołuje skojarzenia z polską emigracją na początku XX wieku, a przez to choć dzieje się na wyspach brytyjskich brzmi jakoś tak.... swojsko? &nbsp;</p><p>Przestrzeń całej fabuły zbudowana została na&nbsp;trafnym doborze podwójnej intrygi kryminalnej, albowiem wspomniane zabójstwo Polki, opisane przez autorkę niejasnym jego motywem, nie&nbsp;jest jedyną sprawą do&nbsp;rozwiązania przez&nbsp;czytelnika, jak i&nbsp;głównego bohatera tej powieści. Inspektor Redfern musi mierzyć się dodatkowo z&nbsp;własna, mroczną historią, za&nbsp;sprawą której&nbsp;wylądował w&nbsp;tym małym angielskim miasteczku. Ciągnie się za&nbsp;nim dramat śmiertelnego strzału jaki oddał do&nbsp;swojego dawnego przyjaciela i&nbsp;partnera, Adriana Bonesa. Pomimo jasnych i oczywistych powodów policyjnej interwencji, wyrzuty sumienia są&nbsp;zbyt silne, stąd jego samodzielna decyzja o&nbsp;przeprowadzce do&nbsp;Woking. Jakby tego było mało, wkrótce w&nbsp;rzece w&nbsp;Dover znalezione zostają zwłoki zastrzelonego mężczyzny, który&nbsp;jest ofiarą właśnie Bonesa. Redfern podejmuje prywatne śledztwo, co&nbsp;szybko odbija się tajemniczymi i&nbsp;uciążliwymi zdarzeniami w&nbsp;życiu osobistym policjanta. Wyraźnie komplikuje to&nbsp;rozwiązanie zespołu zagadek kryminalnych, wciągając czytelnika w&nbsp;dość skomplikowaną grę intryg fabularnych, a to z kolei warunkuje podejście do tej książki: oferuje ona znakomitą zabawę o ile czytelnik zaangażuje się w treść i podejmie grę słów zaproponowana przez autorkę ? &nbsp;Jednocześnie jesteśmy świadkami prowadzonego na&nbsp;naszych oczach w&nbsp;sposób linearny dochodzenia, któremu&nbsp;przewodniczy właśnie wspomniany już inspektor angielskiej policji, postać ciekawa, zyskująca sympatię czytelnika niemal od samego początku naszego spotkania z ta powieścią ? &nbsp;</p><p>To&nbsp;właśnie bohater spaja całą prowadzoną narrację i&nbsp;stanowi przy tym najsilniejszą jakość „Masek pośmiertnych”. Autorka, tworząc tą&nbsp;postać, nie&nbsp;wyważa otwartych już drzwi, a jednocześnie proponuje czytelnikowi zupełnie nowe, niespotykane wcześniej doświadczenie. Redfern to&nbsp;w&nbsp;sumie klasyczna postać, jakich z&nbsp;pozoru wiele w&nbsp;kryminałach - samotny facet po&nbsp;przejściach, tak&nbsp;osobistych, jak i&nbsp;zawodowych, wydaje się stawać niejako w rozkroku, co najlepiej opisuje moment życia, w którym się znalazł, gdy go poznajemy. Posiada pewne obciążenie psychiczne, których&nbsp;echo pojawia się w&nbsp;wybranych scenach powieściowych. Musi mierzyć się z&nbsp;nimi samotnie, choć jednocześnie Rozenberg nie&nbsp;zapomina, że&nbsp;praca w policji to&nbsp;domena grupowych działań. Inspektor nie&nbsp;działa sam, a&nbsp;relacje pomiędzy współpracownikami, choćby wymienić McMahona, Puszkę, Knighta, to&nbsp;ciekawy wątek układanki fabularnej, który finalnie splata się w jedną całość! Podobnie jak proces zdobywania informacji od&nbsp;świadków, zwłaszcza gdy, tak&nbsp;jak w&nbsp;przypadku postaci Marty czy&nbsp;Bohdana Siwaszczyka, nie&nbsp;są&nbsp;to&nbsp;osoby w&nbsp;pełni neutralne, lecz mające swoją rolę do odegrania w kryminalnej zagadce, ale więcej o tym nie powiem, bo to byłby spoiler ? Bohdan to&nbsp;ktoś, dzięki komu&nbsp;Redfern weryfikuje dokonane spostrzeżenia, to&nbsp;ktoś odgrywający rolę swoistego katalizatora dla emocji i&nbsp;spostrzeżeń, jakie zdobywa angielski policjant, co dodaje samej historii jeszcze bardziej tajemniczego klimatu. W&nbsp;połączeniu z&nbsp;warstwą historyczną książki ten układ o&nbsp;charakterze rodzinnym świetnie ubarwia fabułę książki. Jeszcze ciekawiej, patrząc przez&nbsp;pryzmat stanów emocjonalnych, pisarka narysowała kontakty śledczego z&nbsp;Martą Sokolińską, kończąc je&nbsp;– z&nbsp;przykrością stwierdzam – zbyt szybko.... tu jednak żywię pewne nadzieje, że wspomniana wyżej bohaterka powróci do nas i jeszcze ukaże swoje tajemnice, wszak nie jest tajemnica, że Anna Rozenberg napisała wstęp do dłuższej serii, i na dziś zupełnie nie sposób przewidzieć w jakim kierunku rozwinie się historia na przestrzeni kolejnych książek. Zapowiada się jednak jazda bez trzymanki, dlatego też będę wykładać kolejnych pozycji literackich od polskiej autorki ? &nbsp;</p><p>Czy warto przeczytać? Tak, jeśli lubię kryminały, sporo tajemnic i klimat małych angielskich miasteczek - Anna Rozenberg dopracowała swoją powieść w&nbsp;każdym calu, tworząc kompletny kryminał ze&nbsp;złożoną intrygą, dynamiczną narracją i&nbsp;świetnie dopracowaną fabułą splątaną w&nbsp;dwóch warstwach czasowych. Powieść zaskakuje w najmniej oczekiwanych momentach, łapie czytelnika za gardło i nie daje spokoju, dopóki nie poznamy zakończenia – takim właśnie kryminałem jest “Maski pośmiertne”! ? &nbsp;</p>

<p>Anna Rosenberg, autorka powieści “Maski pośmiertne”, zabiera nas na wycieczkę do miasteczka Woking, akcja powieści dzieje się w roku 2013. To właśnie tutaj, do niewielkiego miasteczka na obrzeżach Londynu trafia David Redfern - lokalny inspektor policji. Bohater tej opowieść nosi na plecach ciężki bagaż życiowych doświadczeń - uwielbia swoja pracę, jednak w przeszłości brał udział w strzelaninie, gdzie raniony został jego przyjaciel – sprawa ta ciągnie się za nim, a David próbuje odnaleźć się w nowym środowisko, jednak ludzie wokół niego nie pozwalają mu zapomnieć o demonach przeszłości…. &nbsp;</p><p>Wkrótce okazuje się, że w Woking – spokojnej do tej pory mieścinie ktoś w brutalny sposób morduje pięćdziesięciokilkuletnią kobietę. Turystka z Polski przyjechała tu z mężem, który wkrótce miał objąć lukratywną posadę, a teraz przepadł bez wieści.... Niebawem w miasteczku pojawia się wściekła córka zmarłej. Brak jakichkolwiek śladów, brak również świadków, śledztwo ma charakter poszlakowy, nic bowiem nie wskazuje na sprawcę, który mógł dokonać tej okrutnej zbrodni.&nbsp;Rozpacz rodziny zmarłego to niejedyne, z czym musi mierzyć się Redfern: w Dover z rzeki zostaje wyłowione ciało topielca. Jak się szybko okazuje, to dawny przyjaciel inspektora. Ten, którego on rok wcześniej zastrzelił.... Warto oddać autorce, że fabułę powieści “Maski Pośmiertne” jest intrygująca - fakt, wyłowienia z rzeki wspominanego przyjaciela bardzo mnie zaskoczył, wydawał mi się bowiem, że te demony przeszłości będą, jak cień podążać za głównym bohaterem, tymczasem okazuje się, że będzie on musiał się z nimi zmierzyć twarzą w twarz i to szybciej niż myśli! &nbsp;</p><p>Gęsta atmosfera ponurego małego miasteczka, w którym obcy są niemile widziani i w którym dochodzi do zbrodni – to coś, co znamy doskonale z kryminału brytyjskiego i skandynawskiego, za to również kochamy ich autorów - jest coś magicznego i mrocznego jednocześnie w podobnych lokalizacjach, otoczonych mgłą tajemnicy nie dającej się rozwikłać, a znanej wszystkim wokół, otoczonej jednak skuteczną zmową milczenia - taka właśnie jest jest tło opowieści opisanej w książce “Maski pośmiertne”.&nbsp;</p><p>&nbsp;Można zatem śmiało&nbsp;powiedzieć, że Anna Rozenberg łączy tu klasyczny police procedural z opowieścią w duchu Henninga Mankella. Towarzyszymy bowiem policjantom w ich żmudnym śledztwie, które w miarę odkrywania kolejnych tropów okazuje się sięgać co raz to&nbsp;głębiej i głębiej w przeszłość, aż do czasów... &nbsp;II Wojny Światowej. Miłośnicy historii z pewnością znajdą tu sporo ciekawostek, ale i osoby spragnione współczesnych problemów będą zadowolone. Szczególnie podobał mi się klimat powieści, tak dobrze mi znany za sprawa pobytu w Londynie przez dwa lata mojego życia - nie dotknął mnie co prawda Syndrom Paryski, nie czułam się rozczarowana tym co zobaczyłam, ale niewątpliwie obraz Londynu znany z kolorowych pocztówek czy jeszcze bardziej kolorowych seriali odbiega od rzeczywistości - kręte, wąskie uliczki skąpane we mgle i nieustannie padającym deszczu przywołują na myśl obrazy z czytanych kryminałów i potęgują wyobrażenie mrocznej intrygi, sama nie raz padła ofiarą podobnych wizualizacji i nie jednokrotnie w duchu obiecywałam sobie, ze więcej po kryminał nie sięgnę! Dotrzymywałam tej obietnicy mniej więcej do wieczora tego samego dnia, uzależnienie od książek z tego gatunku jest większe aniżeli strach przed demonami ukrytymi w głowie ? &nbsp;</p><p>Wracając jednak do powieści “Maski pośmiertne” - David Redfern wydaje się momentami nieco zrezygnowany, nieco wycofany z życia, do tego po przejściach z niedalekiej przeszłości, czuje się mocno wyobcowany w nowym miejscu. Bohater ma też na szczęście oryginalny rys: choć jego imię i nazwisko brzmi brytyjsko, Redfern jest synem Polki i jamajskiego Szkota – prawda, że ciekawe połączenie? Do tej pory z takowym nie spotkałam się na kartach kryminalnych opowieści! Czarnoskóry policjant mówiący idealnie po polsku, to połączenie tyleż interesujące, co nieco abstrakcyjne, kiedy pierwszy raz o tym przeczytałam poczułam dziwną nutkę sympatii do naszego bohatera.... zapomniałam że tytuł książki: “Maski pośmiertne nie brzmi zbyt romantycznie? &nbsp;</p><p>Choć czytałam książkę ““Maski pośmiertne” z dużą przyjemnością, nie obyło się bez kilku zastrzeżeń, wynikających przede wszystkim ze zmysłu obserwacji i wiedzy na temat kryminałów ? Przede wszystkim mam nieodparte wrażenie, że autorka niepotrzebnie wcisnęła do niej wszystkie pomysły, które przyszły jej do głowy, przez co cała opowieść o tym, co doprowadziło do morderstwa Polki, zrobiła się mocno zagmatwana (zwłaszcza jeśli dołożyć do niej prowadzone równolegle przez Redferna śledztwo w sprawie topielca!). Nie jest to jednak zarzut wymierzony w sam pomysł autorki, raczej zastanawiam się głośno, czy historia opisana w “Maskach pośmiertnych” nie powinna być rozłożona przynajmniej na dwa, trzy tomy? Uważam, że wszyscy by na tym zyskali: autorka, bo mogłaby rozpisać przedstawioną historię nieco szerzej, czytelnik, bo dostałby świetną lekturę dłuższą i jeszcze bardziej wciągającą, noi wydawnictwo, bo zarobi wydając “Maski pośmiertne w kolejnych częściach ? &nbsp;Żeby było jasne: widać, że fabuła powieści &nbsp;„Maski pośmiertne” jest dobrze przemyślana i nie znajdziemy w niej dziur, a wątki łączą się ze sobą w dobrze rozplanowanej siatce – ale ich mnogość może powodować zawroty głowy, wymaga tez nieco skupienia, ale o tym wie każdy fan kryminałów: nie ma nic gorszego, aniżeli przeoczyć ukrytą przez autorka wskazówkę prowadzącą ro rozwiązania kryminalnej zagadki ? &nbsp;</p><p><br>Pisząc niniejsza recenzję zrobiłam szerszy reserach i okazało się, że autorka planuje wydać kolejne części tej serii, rozwijającej faułę książki “Maski pośmiertne co tłumaczy wielowątkowość samej fabuły oraz przedstawienie czytelnikowi bliżej postaci samego głównego bohatera - nie wszystkie elementy tej opowieści doczekują się rozwiązania, a czytelnik zostaje z wieloma pytaniami. Na mnie zadziałał: mimo drobnych niedociągnięć uważam, że debiutancka powieść Anny Rozenberg to bardzo dobra lektura i z pewnością sięgnę po kolejną odsłonę przygód nietypowego brytyjskiego policjanta o konotacjach Jamajskich i Polskich, znów to połączenie, które tak mnie ciekawi! ? Nie byłabym może tak odważna w szafowaniu stwierdzeniem, że „Maski pośmiertne” to najlepszy debiut roku 2021, zwłaszcza że miniony rok związany z pandemią był dla mnie okresem, gdzie mocno nadrobiłam czytelnicze zaległości i wybór w głowie mam spory, niemniej to zdecydowanie jedna z ciekawszych powieści kryminalnych ? “Maski pośmiertne” to powieść zdecydowanie warta uwagi i szczerze ją Wam polecam. Cieszy mnie też, że Anna Rozenberg wydaje się kolejnym autorem na rodzimym literacki wartym zainteresowania ze strony fanów kryminałów, warto zapoznać się z jej twórczością ? &nbsp;&nbsp;<br><br>“Maski pośmiertne to dla mnie takie mocne 5/5</p>