Żniwa zła. Cormoran Strike. Tom 3

O rany, mam tyle przemyśleń. I nie jestem też do końca pewna, co myślę o niektórych wydarzeniach z tej książki. Z jednej strony, uwielbiam ją. Sprawa intrygi i życie osobiste Robin i Strike'a pięknie się zazębiały. Tak wiele w tej książce było interesujących osobowości i charakterów!. Przez ostatnie dwie książki mówiłam, że chcę WIĘCEJ ROBINA i właśnie WIĘCEJ ROBINA dostałam. Robin Robin Robin, to zdecydowanie moja ulubiona bohaterka ostatnich lat;-)

A sama tajemnica była dobra i różniła się od dwóch ostatnich opisanych w poprzednich częściach. W pierwszej książce, to było naprawdę proceduralne. Mnóstwo wywiadów, przeczesywanie chodnika i centralne pytanie, czy Lula Landry popełniła samobójstwo, czy nie. Była to również analiza sławy i prasy. Druga książka zaczęła się jako zwykła sprawa zaginięcia, która przerodziła się w zagadkę morderstwa, ale tak naprawdę była satyrą na przemysł wydawniczy. Ale aby naprawdę stworzyć rzeczy, na punkcie których JKR ma obsesję, prawdopodobnie z powodu jej własnej sławy w branży wydawniczej jako kobiety, ta książka i jej centralna zagadka dotyczą mizoginii i przemocy wobec kobiet. Książka rozpoczyna się w momencie, gdy Robin otrzymuje pocztą odciętą nogę kobiety, i od tego momentu nie ma końca.

Ta sprawa jest osobista zarówno dla Strike'a, jak i dla Robin. Strike'a, ponieważ noga została wysłana do Robin, zabójca bierze na cel Robin, aby dopaść Strike'a. Jest trzech mężczyzn z przeszłości Strike'a, którzy byliby wystarczająco brutalni i niezrównoważeni, by zrobić coś takiego. A Robin ze względu na swoją własną historię. W końcu dowiadujemy się, dlaczego zrezygnowała z nauki na uniwersytecie. Wiem, że niektórzy mieli (i będą mieli) problemy z historią Robin, ale ja nie mam. Po pierwsze dlatego, że nie wydaje się ona tania. Czuje się, że na to zasłużyła. JKR najwyraźniej przygotowywała ją od pierwszego dnia. A po drugie - z powodu samej Robin. Pięknej, skomplikowanej, silnej i wrażliwej Robin. Z pewnością to, co ją spotkało, było straszne i traumatyczne, ale to nie z samym wydarzeniem ma problem, ale z tym, jak przyjaciele, rodzina (i Strike) traktują ją i jej ambicje po tym wydarzeniu.

Robin, zgwałcona i pozostawiona na pastwę losu przez napastnika, wyszła z tego doświadczenia ze zwiększoną zdolnością do empatii, ale jej ambicje zostały zepchnięte na dalszy plan przez własną traumę, a rodzina nieustannie chce ją chronić. Spędza lata na dochodzeniu do siebie, uczęszcza na zajęcia z samoobrony, uczy się jazdy defensywnej, aż w końcu dociera do miejsca w swoim życiu, w którym zaczyna chcieć wyjść poza bezpieczne i łatwe miejsce, jakie reprezentuje Matthew. Zaczyna borykać się z jego niepewnością, brakiem szacunku dla niej i niezdolnością do postrzegania jej jako osoby, którą czuje, że jest, a nie takiej, jaką on chce, żeby była. Kiedy w połowie drogi zerwała z nim, poczułam ogromną ulgę. Sama Robin była bardzo smutna z powodu utraty tej części swojego życia, ale czułam, że w końcu wyjdzie z tej drugiej strony silniejsza. Przypuszczam, że nadal jest to możliwe, ale myślę, że sposób, w jaki to się faktycznie potoczy, czyli jej poddanie się i przyjęcie go z powrotem po tym, jak okaże to, co ona uzna za prawdziwą skruchę, jest bardziej prawdopodobną opcją. Nie sądzę, aby osoba o mentalności Robin, tak hojna w uczuciach do innych ludzi, tak lojalna wobec kogoś, kto przez dziewięć lat stanowił ogromną część jej życia, była w stanie tak po prostu natychmiast zerwać więzi. Myślę, że będzie to dla niej długi i ciężki proces.

Było mi szkoda Matthew, tak samo jak Robin, chociaż nadal uważałem go za gówniarza, ale on całkowicie stracił wszelką dobrą wolę w momencie, gdy odsłuchał wiadomość Strike'a dla Robin, a następnie ją skasował. To jest całkowicie i całkowicie okropne, prawie gorsze niż zdradzanie jej podczas rekonwalescencji, ponieważ oznacza, że w ogóle nie ma szacunku dla niej i jej własnych wyborów. A teraz ona wyszła za mąż za tego skurwiela! Mam nadzieję, że promienny uśmiech Robin do Strike'a na końcu oznacza, że nie będziemy musieli długo z nim wytrzymywać i że Robin będzie mogła wreszcie uciec z cienia własnego strachu i źle ulokowanego współczucia na tyle długo, by być szczęśliwą.


Stres związany z tą sprawą działa również na związek Strike'a i Robin, a duża część książki poświęcona jest rozpadowi ich partnerstwa i rozpadowi ich firmy, dokładnie tak, jak zamierzał zabójca (choć nie sądzę, by był na tyle inteligentny, by przewidzieć psychologiczne niuanse sytuacji, którą stworzył - zamierzał wybrać opcję bezceremonialną, wrabiając Strike'a w morderstwo i odbierając mu coś, nie wiedząc, że bardziej subtelne podejście było prawie tak samo krzywdzące). Głębia ich konfliktów i relacji międzyludzkich jest tym, co czyni tę książkę tak wspaniałą.

Dwie rzeczy, co do których mam zastrzeżenia, to:

1) Decyzja o tym, by rozdziały z POV należały do zabójcy. Nie jestem pewna, czy były one w pełni udane. Może po prostu nie jestem wystarczająco zła, ale wydawały mi się one zbyt złe? Nie wiem. Nie działały dla mnie tak dobrze, jakbym chciał. Sam złoczyńca widziany z perspektywy Robina i Strike'a był świetny i podobał mi się sposób, w jaki jego POV-y prowadziły mnie w przeciwnych kierunkach. Byłem przekonany, że zrobił to jeden facet, ale potem okazywało się, że to coś zupełnie nieoczekiwanego, ale z perspektywy czasu oczywistego. Po prostu te punkty widzenia były takie... dosadne? Ale spełniły swoją rolę.

2) Strike wściekły na tyle, aby zwolnić Robina całkowicie mnie zaskoczył, ale w zły sposób. Czułem się źle. Może po prostu spodziewałem się, że historia pójdzie w innym kierunku i przegapiłem wszystkie wskazówki, ale ciągle myślałem, że to wszystko będzie sztuczka, że Strike nie zrobi tego, nie będzie tak zły. Nie wydawało mi się to wystarczająco wyjaśnione. Mam wrażenie, że muszę wrócić i przeczytać całość jeszcze raz, żeby poszukać wskazówek po drodze. Jedyne, co przychodzi mi do głowy, to to, że był w trakcie zakochiwania się w niej i był już zdenerwowany, że odbiła mu Matthew, a jej pretensje, że został odsunięty na bok, bo próbował ją chronić, doprowadziły do ich rozstania. A może w tej usuniętej wiadomości (pieprzony Matthew) było coś, co to wyjaśnia. Chyba będę musiała poczekać na następną książkę.

Myślę, że będę musiała po prostu poczekać na następną książkę i mieć nadzieję na najlepsze. 4,5 gwiazdki zostawiam!

Intensywny, klimatyczny i wciągający dodatek do serii o Cormoranie Strike'u. Znakomita charakterystyka postaci, z pogłębionymi historiami Cormorana i jego historii z trzema głównymi podejrzanymi w tej historii oraz jego relacji z Shankerem, jego ekscentrycznym przyjacielem. Robin poznaje swoją traumatyczną historię, a także powody, dla których praca w charakterze detektywa jest dla niej tak przejmująco ważna. Robin jest osobą delikatną emocjonalnie, współczującą, nieustępliwą i posiadającą wysokie umiejętności śledcze. Jeśli chodzi o trzech głównych podejrzanych w tej historii, myślę, że autorka stanęła przed lustrem i zapytała, kto z nich wszystkich jest najokrutniejszy? Widzę, jak świetnie się bawiła, tworząc zdeprawowane, brutalne i bezwzględne potwory, jakimi są Whittaker, Laing i Brockbank. Ta trójka naprawdę sięga dna beczki z ludzkimi szumowinami. W dobrze skonstruowanej historii spotykamy się z ekstremalnymi problemami psychicznymi ludzi, którzy dobrowolnie amputują sobie części ciała, dążą do paraliżu itd.

Wszystko zaczyna się od tego, że Robin otrzymuje w paczce nogę dziewczynki. Ma to znaczenie dla Cormorana, który identyfikuje 4 podejrzanych. Policja skupia się na osobie, która zdaniem Cormorana jest najmniej prawdopodobnym podejrzanym, więc on i Robin badają pozostałych. W trakcie śledztwa pojawiają się odniesienia do piosenek i tekstów Blue Oyster Cult, które są związane ze zmarłą matką Strike'a, Ledą. Śledztwo prowadzi Cormorana i Robin przez cały kraj, podczas gdy na niebezpiecznym szlaku dochodzi do kolejnych morderstw. Staje się jasne, że sprytny i pokręcony morderca chce zniszczyć Cormorana, a zabicie Robin jest priorytetem w jego planie. Pod mikroskopem znajduje się związek Cormorana i Robin, którzy zbliżają się do siebie, podczas gdy plany ślubne Robin nabierają tempa. Jej narzeczony, Matthew, jest wyraźnie upiorną postacią drugoplanową, która tylko czeka, by ją spisać na straty. Relacje Cormorana z policją pozostają polem minowym, które musi delikatnie negocjować, jednocześnie wykupując ubezpieczenie.

W tej coraz lepszej i wciągającej serii pozostało jeszcze wiele do zrobienia. Jej fabuła jest dopracowana do perfekcji, a narracja prowadzona w szybkim tempie buduje maksymalny poziom napięcia i suspensu dokładnie tam, gdzie potrzebuje go czytelnik. Uważam, że jest to zabawna, trzymająca w napięciu i wciągająca lektura. Robert Galbraith jest znakomitym i utalentowanym pisarzem. Rozumiem, że BBC zamierza sfilmować tę serię i nie mogę się doczekać, żeby zobaczyć, co z niej zrobią dobrego!

Tak bardzo podobała mi się ta książka, że nie mogłam się doczekać jej końca. Nie ma w niej pozornie nic nadzwyczajnego, historia powoli się rozwija, a autorka z wprawą i dużym wyczuciem kreuje żywe postacie i scenerię, tworząc silne poczucie czasu i miejsca u czytelnika. Literackie epigrafy poprzedzające każdy rozdział podnoszą jakość prozy, łącząc klasykę ze współczesnością. Sprawa jest niezwykle interesująca, czasem przerażająca, a czasem po prostu intrygująca. Dowiadujemy się też o wiele więcej o Strike'u i Robin, o tym, co nimi kieruje i jakie mają motywacje. Robin Ellacott dostaje przesyłkę, w której z przerażeniem odkrywa odciętą kobiecą nogę. Jej szef, prywatny detektyw Cormoran Strike, zachowuje zimną krew. Spotkał już w życiu ludzi zdolnych do niewyobrażalnego okrucieństwa. Policyjne śledztwo skupia się na mężczyźnie, w którego winę Strike wątpi. Detektyw i jego asystentka biorą sprawy w swoje ręce i zagłębiają się w zdegenerowaną psychikę pozostałych podejrzanych. Czas nagli, gdyż dochodzi do kolejnych zatrważających aktów przemocy... Żniwa zła to trzeci tom cyklu o prywatnym detektywie Cormoranie Strike’u i jego asystentce Robin Ellacott. Piekielnie zmyślny kryminał, ale też wciągająca historia mężczyzny i kobiety, którzy znaleźli się na rozdrożu w życiu zawodowym i prywatnym.

O rany, mam tyle przemyśleń. I nie jestem też do końca pewna, co myślę o niektórych wydarzeniach z tej książki. Z jednej strony, uwielbiam ją. Sprawa intrygi i życie osobiste Robin i Strike'a pięknie się zazębiały. Tak wiele w tej książce było interesujących osobowości i charakterów!. Przez ostatnie dwie książki mówiłam, że chcę WIĘCEJ ROBINA i właśnie WIĘCEJ ROBINA dostałam. Robin Robin Robin, to zdecydowanie moja ulubiona bohaterka ostatnich lat;-)

A sama tajemnica była dobra i różniła się od dwóch ostatnich opisanych w poprzednich częściach. W pierwszej książce, to było naprawdę proceduralne. Mnóstwo wywiadów, przeczesywanie chodnika i centralne pytanie, czy Lula Landry popełniła samobójstwo, czy nie. Była to również analiza sławy i prasy. Druga książka zaczęła się jako zwykła sprawa zaginięcia, która przerodziła się w zagadkę morderstwa, ale tak naprawdę była satyrą na przemysł wydawniczy. Ale aby naprawdę stworzyć rzeczy, na punkcie których JKR ma obsesję, prawdopodobnie z powodu jej własnej sławy w branży wydawniczej jako kobiety, ta książka i jej centralna zagadka dotyczą mizoginii i przemocy wobec kobiet. Książka rozpoczyna się w momencie, gdy Robin otrzymuje pocztą odciętą nogę kobiety, i od tego momentu nie ma końca.

Ta sprawa jest osobista zarówno dla Strike'a, jak i dla Robin. Strike'a, ponieważ noga została wysłana do Robin, zabójca bierze na cel Robin, aby dopaść Strike'a. Jest trzech mężczyzn z przeszłości Strike'a, którzy byliby wystarczająco brutalni i niezrównoważeni, by zrobić coś takiego. A Robin ze względu na swoją własną historię. W końcu dowiadujemy się, dlaczego zrezygnowała z nauki na uniwersytecie. Wiem, że niektórzy mieli (i będą mieli) problemy z historią Robin, ale ja nie mam. Po pierwsze dlatego, że nie wydaje się ona tania. Czuje się, że na to zasłużyła. JKR najwyraźniej przygotowywała ją od pierwszego dnia. A po drugie - z powodu samej Robin. Pięknej, skomplikowanej, silnej i wrażliwej Robin. Z pewnością to, co ją spotkało, było straszne i traumatyczne, ale to nie z samym wydarzeniem ma problem, ale z tym, jak przyjaciele, rodzina (i Strike) traktują ją i jej ambicje po tym wydarzeniu.

Robin, zgwałcona i pozostawiona na pastwę losu przez napastnika, wyszła z tego doświadczenia ze zwiększoną zdolnością do empatii, ale jej ambicje zostały zepchnięte na dalszy plan przez własną traumę, a rodzina nieustannie chce ją chronić. Spędza lata na dochodzeniu do siebie, uczęszcza na zajęcia z samoobrony, uczy się jazdy defensywnej, aż w końcu dociera do miejsca w swoim życiu, w którym zaczyna chcieć wyjść poza bezpieczne i łatwe miejsce, jakie reprezentuje Matthew. Zaczyna borykać się z jego niepewnością, brakiem szacunku dla niej i niezdolnością do postrzegania jej jako osoby, którą czuje, że jest, a nie takiej, jaką on chce, żeby była. Kiedy w połowie drogi zerwała z nim, poczułam ogromną ulgę. Sama Robin była bardzo smutna z powodu utraty tej części swojego życia, ale czułam, że w końcu wyjdzie z tej drugiej strony silniejsza. Przypuszczam, że nadal jest to możliwe, ale myślę, że sposób, w jaki to się faktycznie potoczy, czyli jej poddanie się i przyjęcie go z powrotem po tym, jak okaże to, co ona uzna za prawdziwą skruchę, jest bardziej prawdopodobną opcją. Nie sądzę, aby osoba o mentalności Robin, tak hojna w uczuciach do innych ludzi, tak lojalna wobec kogoś, kto przez dziewięć lat stanowił ogromną część jej życia, była w stanie tak po prostu natychmiast zerwać więzi. Myślę, że będzie to dla niej długi i ciężki proces.

Było mi szkoda Matthew, tak samo jak Robin, chociaż nadal uważałem go za gówniarza, ale on całkowicie stracił wszelką dobrą wolę w momencie, gdy odsłuchał wiadomość Strike'a dla Robin, a następnie ją skasował. To jest całkowicie i całkowicie okropne, prawie gorsze niż zdradzanie jej podczas rekonwalescencji, ponieważ oznacza, że w ogóle nie ma szacunku dla niej i jej własnych wyborów. A teraz ona wyszła za mąż za tego skurwiela! Mam nadzieję, że promienny uśmiech Robin do Strike'a na końcu oznacza, że nie będziemy musieli długo z nim wytrzymywać i że Robin będzie mogła wreszcie uciec z cienia własnego strachu i źle ulokowanego współczucia na tyle długo, by być szczęśliwą.


Stres związany z tą sprawą działa również na związek Strike'a i Robin, a duża część książki poświęcona jest rozpadowi ich partnerstwa i rozpadowi ich firmy, dokładnie tak, jak zamierzał zabójca (choć nie sądzę, by był na tyle inteligentny, by przewidzieć psychologiczne niuanse sytuacji, którą stworzył - zamierzał wybrać opcję bezceremonialną, wrabiając Strike'a w morderstwo i odbierając mu coś, nie wiedząc, że bardziej subtelne podejście było prawie tak samo krzywdzące). Głębia ich konfliktów i relacji międzyludzkich jest tym, co czyni tę książkę tak wspaniałą.

Dwie rzeczy, co do których mam zastrzeżenia, to:

1) Decyzja o tym, by rozdziały z POV należały do zabójcy. Nie jestem pewna, czy były one w pełni udane. Może po prostu nie jestem wystarczająco zła, ale wydawały mi się one zbyt złe? Nie wiem. Nie działały dla mnie tak dobrze, jakbym chciał. Sam złoczyńca widziany z perspektywy Robina i Strike'a był świetny i podobał mi się sposób, w jaki jego POV-y prowadziły mnie w przeciwnych kierunkach. Byłem przekonany, że zrobił to jeden facet, ale potem okazywało się, że to coś zupełnie nieoczekiwanego, ale z perspektywy czasu oczywistego. Po prostu te punkty widzenia były takie... dosadne? Ale spełniły swoją rolę.

2) Strike wściekły na tyle, aby zwolnić Robina całkowicie mnie zaskoczył, ale w zły sposób. Czułem się źle. Może po prostu spodziewałem się, że historia pójdzie w innym kierunku i przegapiłem wszystkie wskazówki, ale ciągle myślałem, że to wszystko będzie sztuczka, że Strike nie zrobi tego, nie będzie tak zły. Nie wydawało mi się to wystarczająco wyjaśnione. Mam wrażenie, że muszę wrócić i przeczytać całość jeszcze raz, żeby poszukać wskazówek po drodze. Jedyne, co przychodzi mi do głowy, to to, że był w trakcie zakochiwania się w niej i był już zdenerwowany, że odbiła mu Matthew, a jej pretensje, że został odsunięty na bok, bo próbował ją chronić, doprowadziły do ich rozstania. A może w tej usuniętej wiadomości (pieprzony Matthew) było coś, co to wyjaśnia. Chyba będę musiała poczekać na następną książkę.

Myślę, że będę musiała po prostu poczekać na następną książkę i mieć nadzieję na najlepsze. 4,5 gwiazdki zostawiam!