Zdarzyło się nad jeziorem Mystic

<p>„Zdarzyło się nad jeziorem Mystic”</p><p>Annie jest ucieleśnieniem doskonałości w książce. To najlepsza matka, to najbardziej oddana żona, to kobieta, która zamieniła puste ściany w dom. Zawsze jest uważna na potrzeby innych. Żyje dla córki, bezwarunkowo wspiera męża i trzyma na swoich barkach problemy innych. Zawsze wierzyła, że będzie wystarczająco dobra. Tylko, że czas mija, życie toczy się swoim torem i kiedy jej córka wyjeżdża na studia, słyszy najbardziej szokującą wiadomość. Jej mąż jest zakochany w innej kobiecie. Z kobiety, która żyła dla innych, staje się kobietą, której nikt już nie potrzebuje.</p><p>Zagubiona, wycofuje się do domu ojca w Mystic, miasteczku, w którym się wychowała. Annie jest jednak tak zagubiona, że nic nie wydaje się jej pomagać. Nie rozpoznaje tu też siebie, bo mała dziewczynka, która odeszła, nie ma nic wspólnego z kobietą, którą się stała. Kiedy spotyka się ponownie ze swoim starym przyjacielem Nickiem, który również przechodzi przez trudny okres, Anne zaczyna nowy rozdział. Poświęca się córce Nicka, która po śmierci matki stała się niebywale wycofana i smutna. Byłam w szoku, że wszyscy patrzyli na trudną sytuację dziewczynki, ale nikt nie próbował jej pomóc. Że została odesłana do domu, bo szkoła nie wiedziała, jak poradzić sobie z sytuacją. Że wszyscy mówili wokół niej tak, jakby rzeczywiście była niewidzialna.</p><p>Annie była postacią, z którą najbardziej się utożsamiałam w „Zdarzyło się nad jeziorem Mystic”, chyba dlatego nie przypadła mi do gustu ?. Ja też postawiłabym ją w kącie. Jeśli doszła tam, gdzie doszła, to dlatego, że w pojedynkę wzięła na siebie rolę, w której żyła dla innych. Jeśli pochowała wszystkie swoje marzenia, by dać życie marzeniom innych, to dlatego, że tak wybrała. Jeśli włożyła głowę w ziemię, by inni mogli bezpiecznie wkroczyć w życie, to był to tylko jej ruch. A jeśli po poważnym skopaniu tyłka, gdy została sama, rzuciła się w wir nowej relacji, tym razem z udziałem małej Natalie i kłopotliwego Nicka, to dlatego, że wciąż nie wyciągnęła wniosków. Szczerze mówiąc, czułam potrzebę, by naprawdę odnalazła siebie. By nie robić wszystkiego dla kogoś innego, a przede wszystkim, po całym jej czasie spędzonym w Mystic, by nie wrócić do tego samego błędnego zachowania. Byłam na nią tak zła, gdy to zrobiła. Kiedy, znowu, chodziło o coś i kogoś innego.</p><p>Hannah jest dla mnie zdecydowanie wyjątkowa. Dotykała spraw tak delikatnych, tak szczególnych dla mnie, ale zdawała się dotykać ich powierzchownie. Bohaterowie po prostu nie byli dla mnie wystarczająco wiarygodni. Brian tak dumny, że nie wierzyłam w jego pokorną postawę, Natalie tak wyrozumiała, że aż mnie mrowiło, Izzie tak bojaźliwa i krucha na początku, że aż niewiarygodne, że gdy Anne odchodzi, staje się pomnikiem zrozumienia i optymizmu.</p><p>Ponieważ „Zdarzyło się nad jeziorem Mistic” zostało napisane przez Hannah, a więc miałam wysokie oczekiwania, ponieważ podążała za schematem, który podobał mi się z opisu, ponieważ żaden z bohaterów mnie nie zdobył, ponieważ spodziewałam się po niej o wiele więcej, to pobłażliwie dostaje ode mnie 4 gwiazdki.</p>

<p>To była dla mnie ponowna lektura. Przy pierwszej lekturze nie napisałam recenzji, ale tym razem muszę o niej coś napisać. “Zdarzyło się nad jeziorem Mystic” wywołało we mnie ogromne emocje i nie mogę się nie podzielić wrażeniami jakie na mnie wywołała powieść Kristin Hannnah.</p><p>Annie jest idealną żoną i idealną matką. Cóż, przynajmniej tak jej się wydawało, zanim jej 17-letnia córka wyjechała na 3-miesięczną wycieczkę do Europy na godzinę przed tym, jak jej mąż powiedział jej, że jest zakochany w innej młodszej kobiecie i chce rozwodu.</p><p>Kiedy mąż po raz pierwszy ją opuszcza, Annie jest w kompletnej rozsypce. Jedynym ratunkiem, jaki dla siebie widzi, jest wizyta w Mystic, małej społeczności mieszkającej w północnym Waszyngtonie, gdzie się wychowała i gdzie nadal mieszka jej ojciec. W Mystic Annie ponownie odnajduje miłość. Miłość w postaci prawdziwego zrozumienia siebie i tego, czego pragnie w swoim życiu, nie musząc żyć życiem, które wyznaczają jej inni ludzie. Miłość również w postaci zagubionego i samotnego starego przyjaciela i jego równie zagubionej 6-letniej córki. W życiu Annie wszystko zaczyna się układać. Nick i Izzy stali się integralną częścią jej uzdrowienia, tak jak ona stała się częścią ich rodziny. Aż do momentu, gdy jej mąż w pewien sposób wraca i dzieje się coś zupełnie nieoczekiwanego, co burzy jej nowy, mały świat.</p><p>Kiedy czytałam po raz pierwszy "Zdarzyło się nad jeziorem Mystic" skupiłam się tylko na historii budowanej przez Kristin Hannah. Nie zastanawiałam się tak bardzo nad przesłaniem, które niesie, nie zagłębiałam się w emocje, które zaczęły mi towarzyszyć. Tym razem, wiedząc jak kończy się cała historia, skupiłam się dużo bardziej na tym, co znaczą poszczególne momenty dla konkretnych postaci i odnalazłam dużo głębi w tej książce, szczególnie w relacji Annie i Nicka.</p><p>Kiedy mąż Annie zostawił ją i została sama w swoim łóżku, czułam to w każdym przeczytanym słowie. Kiedy Nick tłumaczył, jak wyglądało życie jego i jego żony, aż do momentu jej śmierci, tak naprawdę opowiadał to do mnie... Kiedy Izzy próbowała wydobyć słowa do swojego taty, by powiedzieć mu, że go kocha, czułam każdą emocję, którą przeżywała. Nie mogłam powstrzymać się od łez w wielu momentach.</p><p>“Zdarzyło się nad jeziorem Mystic” to bardzo piękna i dojrzała powieść obyczajowa, w której każdy znajdzie coś dla siebie. To nie jest typowy romans, który jest opowieścią o dwójce zakochanych ludzi, a raczej wielowątkowa historia o życiu. O wzlotach i upadkach, o zakochaniach i przyjaźniach, o nienawiści i relacjach rodzinnych. Świetna pozycja, do której z pewnością jeszcze nie raz powrócę.</p>

<p>Kolejna świetna powieść Kristin Hannah, którą miałam przyjemność przeczytać. “Zdarzyło się nad jeziorem Mystic” jest szczerym i refleksyjnym opisem tego, co może się stać z człowiekiem, gdy zagubi się we własnym życiu - i jak może odnaleźć swoją właściwą drogę.</p><p>Annie, główna bohaterka powieści jest załamana i słaba, gdy poznajemy ją na początku książki. Jej córka wyjeżdża, a ona sam z mężem się rozstaje. Przyjeżdża więc do Mystic, gdzie ma nadzieję odzyskać to co dawno temu utraciła i gdzie będzie mogła na nowo ułożyć swoje życie. Annie jest niesamowicie uroczą bohaterką i szczerze cieszyłam się, obserwując jej ewolucję w silniejszą osobę. Szczególnie doceniłam sposób, w jaki Kristin Hannah przeciwstawiła nowe życie Annie z jej starym życiem. Annie, która tak długo definiowała siebie jako matkę w pierwszej kolejności i żonę w drugiej, była w stanie naprawdę zobaczyć siebie z jasnością, tylko gdy odgrywała te role w innym kontekście. Rażące braki, które istniały w jej małżeństwie od tak dawna, wreszcie stały się widoczne. Dwaj mężczyźni, którzy pojawili się w jej życiu (Nick i Blake), tak bardzo różnili się od siebie, że jest to wręcz nieprawdopodobne - a jednak bardzo prawdziwe i wiarygodne.</p><p>Zdecydowanie łatwo przychodzi nam osądzanie innych ludzi i stwierdzenie, że ktoś nie pasuje do siebie. Trudniej nam jednak dokonać tego, gdy sami stajemy w obliczu takich wydarzeń - Kristin Hannah doskonale to rozumie. Jest pełna ciepła wobec swoich postaci i z serdecznością przygląda się ich losom. Podoba mi się jej spojrzenie. Podczas gdy niektóre z postaci i sytuacji były stereotypowe, talent Kristin Hannah jako pisarki leży w jej zdolności do tworzenia takich postaci, które działają w bardzo realistyczny sposób - nawet jeśli momentami zachowują się irracjonalnie.</p><p>Najwspanialszym aspektem tej powieści był sposób, w jaki ukazała ona uzdrawiającą moc kochającej rodziny i bliskich. Hannah doskonale wie, co chce przekazać w swojej książce i konsekwentnie (acz nienachalnie) przemyca w niej morał. “Zdarzyło się nad jeziorem Mystic” to naprawdę wartościowa powieść, którą uważam, że powinien przeczytać każdy, a w szczególności każda kobieta. Każdy z nas w pewnym momencie swego życia czuje się zagubiony i porzucony. Ta książka zaś może być wspaniałą motywacją do dokonania zmiany w swoim życiu.</p>

<p>Bardzo fajne jest to, że autorka porusza tak aktualne, rodzinne kwestie, które widzimy wokół siebie lub których sami doświadczamy. Hannah pisze w sposób pouczający, który powoduje, że ocenimy i zakwestionujemy pewne rzeczy z zewnątrz i zmusi nas do przemyślenia życia.</p><p>Annie jest idealną matką i żoną. Pewnego dnia, kiedy najmniej się tego spodziewa, dowiaduje się, że jej mąż kocha inną i żąda rozwodu. To powoduje, że Annie trafia w totalny marazm. Kobieta, która zawsze poświęcała się rodzinie, nie wie, co zrobić w takiej sytuacji i wraca do ojca do nadmorskiego miasteczka, w którym się urodziła. Kiedy spotyka swoją miłość z młodych lay Nicka i jego córkę Izzy, odnajduje się w nowych, pięknych uczuciach i zaczyna odnajdywać siebie na nowo, doświadczając nowych bodźców. Lecz życie nie czeka z zaoferowaniem jej nowego wyzwania, a każdy wybór nie będzie całkowitym wyrzeczeniem się drugiego.&nbsp;</p><p>O tym właśnie jest „Zdarzyło się nad jeziorem Mystic”... ale tak naprawdę jest również o wielu innych kwestiach: o życiu, o wyborach, o śmierci, o strachu i sile, by iść dalej. Nawet jeśli jest lekko oklepana, bohaterowie są przewidywalni, to książka mi się podobała. Myślę, że to dobrze napisana historia, ale jezuu... nie macie pojęcie, jak bardzo Annie irytowała mnie na początku... Miałam ochotę trzepnąć ją po tyłku, żeby ocknęła się i wróciła do rzeczywistości. Dobrze, że się opamiętała i skierowała swoją energię na siebie i swoje pragnienia.</p><p>Niezależnie od tego, ile mamy lat, musimy oceniać samych siebie: Co ja robię dla siebie, a co ktoś inny robi dla mnie? Czy jestem zadowolony z tego, kim jestem? A co z ludźmi wokół mnie? Podchodzimy do życia tylko raz. Wszystko, co jest ignorowane i negowane, stanowi tylko stratę czasu i tylko opóźnia to, co ma nadejść. Gdy dajemy się wciągnąć w monotonię i poświęcamy siebie dla kogoś innego, życie płynie gładko, a my uświadamiamy sobie, że zatraciliśmy siebie, swoje ja, swoje marzenia i cele. Annie i jej historia rzucają na to wszystko światło. Pod jednym względem czułam się podobna do Annie i to mnie bardzo dotknęło. Wiele osób w tej historii zostaje zranionych, ale każda z nich podkreśla, że na niektóre rzeczy nie jest nigdy za późno i że powinniśmy próbować bez względu na wszystko. Pani Kristin podkreśla to niemal w każdej książce.</p><p>„Ludzie odchodzą, a jeśli kochasz ich zbyt mocno, zbyt gwałtownie, ich szybkie i nagłe zniknięcie może zmrozić człowieka do głębi duszy”</p><p>Uwielbiam książki Kristin Hannah i choć „Zdarzyło się nad jeziorem Mystic” nie dorównuje standardom jej późniejszych dzieł (takich jak „Wielka samotność” czy „Gdzie poniesie wiatr”) to nadal jest to świetna lektura.</p>