Zator uczuć. Psychogram pewnego społeczeństwa

Żyliśmy w społeczeństwie, które systematycznie tłumiło emocje. Nasze uczucia były w centrum naszego życia, a ich przepływ zakłócał rodzaj emocjonalnego konfliktu. Byliśmy osaczeni niewidzialnym murem emocji, przypominającym mur berliński, który niegdyś dzielił nasz kraj. Właśnie takie refleksje zawarł Hans-Joachim Maaz, znany psychiatra, w swojej przełomowej książce "Zator uczuć" wydanej w 1990 roku.

Dwie dekady później jego spostrzeżenia wciąż mają znaczący oddźwięk. Choć fizyczna bariera została zburzona dawno temu, jej psychiczny i emocjonalny wpływ pozostaje obecny. Nie jest to jedynie kwestia wspomnień wielu osób, ale przede wszystkim emocji, które wciąż są żywe. Maaz zauważa, że presja emocjonalna oraz wynikający z niej deficyt emocji mogą występować nie tylko w bezpośrednich warunkach autorytarnego reżimu, jak to miało miejsce w NRD. Również w społeczeństwie, które na pozór jest otwarte i bazuje na gospodarczym wzroście oraz konsumpcji, zaszczepiana jest emocjonalna blokada. Społeczeństwo, które zaprzecza życiowym ograniczeniom swoich obywateli, tworzy struktury sprzyjające rozwojowi emocjonalnych barier. Misją życiową Hansa-Joachima Maaza jest wskazywanie tych blokad, ich analiza oraz przyczynianie się do ich rozwiązania.