Zapiski w chórze. Dzienniki

W tajemnicy ludzkiego cierpienia, jak nauczał Jan Paweł II w swoim Liście apostolskim Novo Millennio ineunte, często spotykamy się z doświadczeniem świętych, którzy doświadczają podobieństwa do męki Chrystusa na krzyżu, łącząc w sobie paradoks szczęścia i bólu. Wśród tych osób wyróżnia się sługa Boża siostra Maria Konsolata Betrone, pochodząca z Saluzzo (Cuneo). Była klariską kapucynką, która początkowo mieszkała w klasztorze w Borgo Po, w Turynie, a później w klasztorze Najświętszego Serca Jezusa w Moncalieri. Jej pisma odsłaniają najistotniejszy aspekt jej duchowości, którym jest niemal doskonałe naśladowanie Chrystusa jako cierpiącego Człowieka i Boga miłości, Boga Miłosiernego, który oddał się dla zbawienia ludzkości. Zapiski siostry Marii Konsolaty Betrone uczą nas, jak otwierać swoje serca na Tego, który czeka, aby wejść, i jak z pełnym zaufaniem budować bliskość z Bogiem. Jak podkreśla we wstępie kardynał Severino Poletto: "Jezu, Maryjo, kocham Was, ratujcie dusze!"