Zagram ci to kiedyś. Stanisław Radwan w rozmowie z Jerzym Illgiem

Mistrz anegdoty wyznaje

Stanisław Radwan to jedna z najbardziej cenionych postaci polskiego teatru, a także uznany kompozytor i pianista. Przez wiele lat nie chciał się zgodzić na spisanie i wydanie wspomnień ze swojego burzliwego życia. Dał się przekonać dopiero swojemu przyjacielowi, Jerzemu Illgowi. Rezultatem jest Zagram ci to kiedyś - książka, która zdecydowanie bardziej przywodzi na myśl rozmowę dwóch bliskich przyjaciół niż tradycyjny wywiad-rzeka. I w tym tkwi niewątpliwa zaleta dzieła.

Radwan opowiada Illgowi o swoim dzieciństwie, nauce w krakowskiej Wyższej Szkole Muzycznej, stawianiu pierwszych kroków w świecie teatru i pokonywaniu kolejnych przeszkód, nie tylko artystycznych. Tematem są także podróże po świecie, muzyka, sztuka i literatura.

Zagram ci to kiedyś to książka pełna anegdot. Nie tylko dotyczących światka teatralnego, ale również problemów z alkoholem czy życia rodzinnego. Na kartach przewijają się historie dotyczące wielu znanych artystów, z którymi Radwan miał okazję współpracować czy spędzać z nimi czas (to m.in. Krzysztof Penderecki, Andrzej Wajda, Roman Polański, Piotr Skrzynecki, Ludwik Stefański).

Zagram ci to kiedyś jest książką, dzięki której czytelnik poznaje nie tylko wybitnego artystę jakim jest Radwan, ale także kulisy polskiej kultury i polityki ostatnich kilkudziesięciu lat. Profesor Aleksander Bardini powiedział kiedyś: „(…) ustalmy jednak prawdę podstawową, pan Radwan nigdy się nie spóźnia. Czas za nim nie nadąża”. Po lekturze prawdopodobnie wszyscy podpiszą się pod tymi słowami obiema rękami.

W książce znajdziesz opowieści Stanisława Radwana o tym, jak:

- dostał laską od kardynała Sapiehy,

- zepchnął Artura Rubinsteina z taboretu przy fortepianie,

- wsiadł konwojowany w Krakowie do samolotu, którym nie doleciał do Warszawy,

- w stanie wojennym ścierał się z premierem Mieczysławem Rakowskim,

- wymyślił Czesława Niemena jako Chochoła w filmowym "Weselu" Wajdy,

- był „kaowcem” ociemniałych dzieci w Laskach,

- ukradł trzy fortepiany z Opery Warszawskiej.