Zaginięcie. Joanna Chyłka. Tom 2

Przyszła jesień, a wraz z nią pora na wciągające historie z obowiązkowym elementem zaskoczenia w tle i bohaterami, których da się lubić! To nie jest moje pierwsze spotkanie z Remigiuszem Mrozem, wśród znajomych mam opinię zakochanej w jego twórczości. A jednak całą serię z Chyłką w roli głównej odkładałem "na lepsze czasy" i to był błąd: lepszych czasów dla tej historii niż nadchodzący wieczór nie znajdziecie - od pierwszych jej stron będziecie zaczytani bez pamięci :-)
Uwielbiam momenty, w których autor kończy dane rozdziały i nagle przenosi mnie gdzie indziej, a ja przewracam zachłannie kartki, aby powrócić do poprzedniego poruszanego wątku. Uwielbiam wykreowany w głowie świat, gdzie adwokaci, prokuratorzy i oskarżeni mają swoje jasne i ciemne strony, nic nie jest oczywiste. Bohaterowie tej opowieści bywają irytujący, nierozważni w swoich decyzjach, niekiedy ich wyboru budzą zdziwienie u czytelnika. Chwilami nie rozumiałem relacji jaka między nimi istnieje i mam wrażenie, że oni sami jej nie rozumieją. Poza tym autor w trakcie czytania pierwszych kilkuset stron dostarcza mi emocji godnych całkiem dobrego kryminału, a potem kończy nagle wszystko w sposób, który mi nie odpowiada, bo zakończenie toczy się na zaledwie kilku stronach. To z kolei budzi we mnie głęboki niedosyt, ale może właśnie taką intencję miał Mróz konstruując pełen sprzeczności świat akcji osadzony w prawniczej nomenklaturze?
Wracając do samego "Zaginięcia" to odniosłam wrażenie, że jest ono o niebo lepsze niż "Kasacja". Zarówno styl pisania, struktura osobowości jej bohaterów autora, jak i pozostałe kwestie były na wyższym poziomie. Tytułowe zaginięcie małej dziewczynki, zrobiło w tym przypadku swoje. Domyśliłam się, kto zrobił to co zrobił, ale nie miałam zielonego pojęcia jak to powiązać z innymi wydarzeniami. Intrygująca sprawa i rozwój akcji, brak jakichkolwiek dowodów i konkretnych poszlak, podjęty wątek Białorusina, przemytu, a także niewielkiej społeczności, gdzie wszyscy, wszystko o wszystkich wiedzą. Pozornie. Brzmi znajomo?
Co do głównej bohaterki - nadal nie jest ona moją ulubienicą, co też nikogo nie powinno dziwić: Joanna Chyłka to postać wybitna i tragiczna jednocześnie, budzi skrajne emocje. Przyznam jednak otwarcie, że czułam głęboki smutek śledząc jej losy na kartach "Zaginięcia", głownie dlatego, że Remigiusz Mróz nie jest dla niej łagodny w drugiej części swojej sagi, wręcz przeciwnie: stawia ją w końcu przed ważnymi pytaniami, przed którymi ona sama zdaje się od dawna uciekać. Wspiera ją Zordon, który w odróżnieniu od pierwszej części cyklu tutaj wyraźnie się rozkręca, i wyobrażam sobie, że skradnie serce nie jednej kobiety.
Daję 4,5 gwiazdki - "Kasacji" dałam 4 i czuję się w obowiązku ocenić tę pozycję lepiej, wyżej.
P.S. Na kartach "Zaginięcia" pojawiła się Olga Szrebska, znana i uwielbiana z innych powieści Mroza, kto czytał ten wie, a kto nie czytał.... ma co robić. Lovki foreverki dla niej!

„Zaginięcie” Remigiusza Mroza, drugi tom serii o Joannie Chyłce, to pełen napięcia thriller prawniczy, który potwierdza talent autora do budowania nieprzewidywalnych intryg. Tym razem bezkompromisowa prawniczka Joanna Chyłka oraz jej aplikant Kordian Oryński, zwany Zordonem, podejmują się obrony małżeństwa oskarżonego o porwanie własnego dziecka. Sprawa od początku wydaje się beznadziejna – brakuje dowodów, a wszystkie poszlaki wskazują na winę rodziców. Jednak Chyłka, wierna swojemu charakterowi, nie zamierza się poddać.
Remigiusz Mróz po raz kolejny udowadnia, że potrafi tworzyć historie, które pochłaniają czytelnika bez reszty. Akcja rozwija się dynamicznie, a każde kolejne odkrycie podważa wcześniejsze przekonania. Autor świetnie łączy elementy thrillera i dramatu sądowego, nie zapominając o ostrym, często ironicznym humorze, który stanowi znak rozpoznawczy relacji między Chyłką a Zordonem.
Postacie są barwne, wyraziste i niejednoznaczne – Chyłka błyszczy intelektem i cynizmem, ale pod twardą skorupą widać jej ludzką stronę. Zordon z kolei dojrzewa zawodowo i emocjonalnie, próbując dorównać swojej mentorce. Finał powieści zaskakuje, zostawiając czytelnika z niedosytem i chęcią natychmiastowego sięgnięcia po kolejny tom.
„Zaginięcie” to połączenie prawniczej precyzji, emocjonalnego napięcia i doskonałego stylu. To książka, którą czyta się jednym tchem – pełna adrenaliny, inteligentnych dialogów i moralnych dylematów, które zostają z czytelnikiem długo po zakończeniu lektury.

Przyszła jesień, a wraz z nią pora na wciągające historie z obowiązkowym elementem zaskoczenia w tle i bohaterami, których da się lubić! To nie jest moje pierwsze spotkanie z Remigiuszem Mrozem, wśród znajomych mam opinię zakochanej w jego twórczości. A jednak całą serię z Chyłką w roli głównej odkładałem "na lepsze czasy" i to był błąd: lepszych czasów dla tej historii niż nadchodzący wieczór nie znajdziecie - od pierwszych jej stron będziecie zaczytani bez pamięci :-)
Uwielbiam momenty, w których autor kończy dane rozdziały i nagle przenosi mnie gdzie indziej, a ja przewracam zachłannie kartki, aby powrócić do poprzedniego poruszanego wątku. Uwielbiam wykreowany w głowie świat, gdzie adwokaci, prokuratorzy i oskarżeni mają swoje jasne i ciemne strony, nic nie jest oczywiste. Bohaterowie tej opowieści bywają irytujący, nierozważni w swoich decyzjach, niekiedy ich wyboru budzą zdziwienie u czytelnika. Chwilami nie rozumiałem relacji jaka między nimi istnieje i mam wrażenie, że oni sami jej nie rozumieją. Poza tym autor w trakcie czytania pierwszych kilkuset stron dostarcza mi emocji godnych całkiem dobrego kryminału, a potem kończy nagle wszystko w sposób, który mi nie odpowiada, bo zakończenie toczy się na zaledwie kilku stronach. To z kolei budzi we mnie głęboki niedosyt, ale może właśnie taką intencję miał Mróz konstruując pełen sprzeczności świat akcji osadzony w prawniczej nomenklaturze?
Wracając do samego "Zaginięcia" to odniosłam wrażenie, że jest ono o niebo lepsze niż "Kasacja". Zarówno styl pisania, struktura osobowości jej bohaterów autora, jak i pozostałe kwestie były na wyższym poziomie. Tytułowe zaginięcie małej dziewczynki, zrobiło w tym przypadku swoje. Domyśliłam się, kto zrobił to co zrobił, ale nie miałam zielonego pojęcia jak to powiązać z innymi wydarzeniami. Intrygująca sprawa i rozwój akcji, brak jakichkolwiek dowodów i konkretnych poszlak, podjęty wątek Białorusina, przemytu, a także niewielkiej społeczności, gdzie wszyscy, wszystko o wszystkich wiedzą. Pozornie. Brzmi znajomo?
Co do głównej bohaterki - nadal nie jest ona moją ulubienicą, co też nikogo nie powinno dziwić: Joanna Chyłka to postać wybitna i tragiczna jednocześnie, budzi skrajne emocje. Przyznam jednak otwarcie, że czułam głęboki smutek śledząc jej losy na kartach "Zaginięcia", głownie dlatego, że Remigiusz Mróz nie jest dla niej łagodny w drugiej części swojej sagi, wręcz przeciwnie: stawia ją w końcu przed ważnymi pytaniami, przed którymi ona sama zdaje się od dawna uciekać. Wspiera ją Zordon, który w odróżnieniu od pierwszej części cyklu tutaj wyraźnie się rozkręca, i wyobrażam sobie, że skradnie serce nie jednej kobiety.
Daję 4,5 gwiazdki - "Kasacji" dałam 4 i czuję się w obowiązku ocenić tę pozycję lepiej, wyżej.
P.S. Na kartach "Zaginięcia" pojawiła się Olga Szrebska, znana i uwielbiana z innych powieści Mroza, kto czytał ten wie, a kto nie czytał.... ma co robić. Lovki foreverki dla niej!

Haaaaaaallooooooo, ziemia jest tam ktoś? Pisze do was dziewczyna, której mózg eksplodował po przeczytaniu drugiej części losów dzielnej i bezwzględnej mecenas Joannie Chyłce, i jej chwilami nieporadnemu, ale szybko się uczącemu Kordianowi Oryńskiemu. Oto moje refleksje!
" - Odpoczynek ci chodził po głowie? - zadrwiła - A co ty jesteś, Dalajlama, żeby medytować? Prawnik jest od działania, a imitacja prawnika od pomagania mu w tym. Więc wstawaj i pomagaj.
Oryński niechętnie podniósł się z miejsca.
- Myślałem, że zażyjemy trochę snu - odburknął. - Prowadziłem pół nocy.
- Sen? Co to takiego?
- Chyłka...
- Masz na myśli ten moment kiedy mrugam?"
Lubię ten cytat, jak w soczewce skupia cechy obojga bohaterów: z jednej strony cyniczna, oportunistyczna (do czasu....) i chłodna w swoim sposobie bycia Joanna Chyłka, z drugiej zaś on: Kordian Oryński, nieco naiwny aplikant adwokacki, żyjący w świecie gdzieś pomiędzy normalnością, a tłumem bezwzględnych prawników, gdzie racja to prostytutka, a jej alfonsem jest ten, kto wie jak poruszać się w rzeczywistości skomplikowanej procedurze karnej.
W "Zaginięciu" Chyłka i Zordon znowu razem rzucają wyzwanie zabetonowanej palestrze! Jest noc, a Chyłka widzi na ekranie swojego telefonu znajomy numer: okazuje się, że jej koleżanka potrzebuje pomocy. Ci, którzy mieli przyjemność obcować z panią mecenas przy okazji pierwszego tomu wiedzą, że nie jest ona skora bo pomocy innym, chyba że ma w tym swój interes albo..... widzi wyzwanie. Niniejsza sprawa takowym jest od początku gdy okazuje się, że chodzi o dziecko Angeliki i Awita Szlezyngierów, które zniknęło bez śladu. Oczywiście rodzice stają się głównymi podejrzanymi w ocenie lokalnej policji. Joanna Chyłka do spółki z Zordonem udają się w podróż na północ kraju by wyjaśnić sprawę i uratować znajomą przed wymiarem sprawiedliwości, który - jak się wydaje - zdążył na nią wydać wyrok i to pomimo zasady niewinności wpisanej w kodeks postepowania karnego. Sprawa jest bardziej zawiła niż na pierwszy rzut oka wygląda. Jest sporo niedomówień, niejasnych poszlak i kompletny brak dowodów na niewinność jej koleżanki Angeliki i jej partnera, Awita.
Jak z tej trudnej sytuacji wybrnie Chyłka? Komu może zaufać, a kto będzie ją zbijał z tropu, czy Zordon wyjdzie z roli ucznia i będzie miał swój wkład w rozwiązanie sprawy? Dla wszystkich jego fanów/fanek: w drugiej części nasz aplikant adwokacki rozwija skrzydła:-)
Po przeczytaniu "Zaginięcia" mam w głowie dwie myśli: sięgnąć po kolejną cześć, czyli "Rewizje" oraz..... pójść na spotkanie autorskie z Remigiuszem Mrozem i zadać mu kilka pytań, choćby o to skąd czerpie inspirację dla tak burzliwego romansu z czytelnikiem, gdzie tempo akcji narzucone przez autora zasysa fanów jego książek bez pamięci i sprawia, że w głowie jedno tylko mam: więcej, więcej, więcej jego powieści.