Wywrotka

Jazda na rolkach to dla mnie nie tylko pasja, ale także konieczność i azyl. Ojciec jest w więzieniu, a matka prawie się nie odzywa. Mój młodszy brat jeszcze nie zdaje sobie sprawy z naszej sytuacji i żyje w błogiej nieświadomości. Utrzymuję się głównie dzięki wyścigom, uzupełniając dochody z handlu, hazardu i drobnych usług. Nie pozwalam sobie na upokorzenia ani nieugięcie. Świadomie podejmuję ryzyko, bo to część mojej codzienności. Życie przypomina jazdę na rolkach — zła decyzja może prowadzić do upadku lub zderzenia z przeciwnym torem. Cały czas mam nadzieję, że wkrótce odkryję prostą drogę. Czasem jednak przewracam się na zakrętach życia. Przeskakuję przez przeszkody, przeciskam się przez ciasne przejścia i staram się odnaleźć wyjście z labiryntu. Nikt mnie nie przekona, że uciekam. Ani od życia, ani od samego siebie. Podążam naprzód, żyjąc na swój sposób. Nikt jeszcze nie pokazuje mi końca tej wyścigowej trasy.