Wojna i demokracja

"Wojna i Demokracja" to zbiór esejów i recenzji Paula Gottfrieda, które powstawały od 1975 roku aż do dziś. Autor porusza w nich różnorodne zagadnienia, obejmujące zarówno historię, jak i współczesność. Od analizy twórczości Oswalda Spenglera, poprzez omówienie Szkoły Frankfurckiej, aż po upadek klasycznego liberalizmu, zmieniające się standardy edukacji wyższej i rosnącą dominację biurokracji nad demokratycznymi rządami.

Gottfried wyraża szczególną troskę o to, jak zachodnie rządy prowadzą politykę opartą na idei mesjanistycznej misji rozprzestrzeniania demokracji w skali globalnej. Postrzega to jako formę imperializmu, która prowadzi do niekorzystnych skutków dla wszystkich stron zaangażowanych, jednocześnie ograniczając wolności obywatelskie we własnych krajach. Autor z niepokojem przygląda się, jak cywilizacja zachodnia ulega transformacji, a podstawowe idee, które ją zbudowały, są modyfikowane w celu wprowadzenia nowego rodzaju społeczeństwa, które coraz bardziej oddala się od amerykańskich tradycji i dziedzictwa przodków.

Jednym z wiodących motywów książki jest zmiana znaczenia zarówno historii przekazywanej w edukacji, jak i współczesnej tzw. "Prawicy", które różnią się od tego, co znali przodkowie. Gottfried stanowczo broni pierwotnego sensu i znaczenia konserwatyzmu jako filozofii wspierającej rozwój społeczności oddolnie, przeciwstawiając się "postępowi" wymuszonemu przez biurokratyczne struktury.

Przekonanie, że wszystkie narody muszą zostać przymusowo włączone do demokratycznego porządku, Gottfried postrzega jako zapalne dla konfliktów. Jego zdaniem, wiara, że jedynie demokracje mogą być pokojowe, jest zbliżone do koncepcji, którą Edmund Burke określił jako 'zbrojną doktrynę'. Uważa ponadto, że dążenie do pokoju poprzez globalne wprowadzanie demokracji jest nie tylko utopijnym zamysłem, ale wręcz kolejną formą próby osiągnięcia światowej harmonii, podobną do komunistycznych ideologii szerzenia rewolucji socjalistycznej.