Własnym zdaniem

Vladimir Nabokov (1899-1977), rosyjsko-amerykański pisarz uznawany za klasyka literatury XX wieku, otwiera się przed czytelnikami w zebranych wywiadach, listach i artykułach, które odsłaniają jego unikalną osobowość. Nabokov, którego życie naznaczone było utratą majątku w wyniku rewolucji bolszewickiej oraz emigracją, stał się obywatelem świata, niejednokrotnie podkreślając swoje przywiązanie do amerykańskiego paszportu. Choć nie tęsknił za Rosją ani jej radziecką inkarnacją, podjął się przełożenia "Oniegina" Puszkina i stworzył kultową "Lolitę", równocześnie będąc poważanym naukowcem i znawcą motyli.

W swoich wypowiedziach Nabokov nie stroni od radykalnych twierdzeń na temat literatury i jej twórców. W udzielonych wywiadach, które w istocie są odpowiedziami na pytania zadawane pisemnie, ze względu na jego niechęć do publicznych wystąpień, Nabokov dzieli się kontrowersyjnymi poglądami. Krytykuje uznawanych klasyków, jak Balzac, Stendhal i Sartre, określając ich prace jako przecenione, Dostojewskiego zaś oskarża o melodramatyzm i pretensjonalność. Jego podziw budzą natomiast Joyce, Kafka i Wells, których twórczość ceni za czystość narracji wolną od ideologii i symbolizmu. Dla Nabokova prawdziwe pisarstwo wyzwala specyficzne odczucie, które on sam porównuje do "mrowienia w krzyżu", odzwierciedlające istotę sztuki wolnej od wpływów zewnętrznych.