Wielki renesans

Wojna pomiędzy Rosją i Ukrainą zmieniła świat, zmieniła również orientację wielu czytelników w zakresie poszukiwanych treści. To, co wcześniej wydawało się znajdować odbiorców głównie wśród studentów oraz politologów, dziś ma charakter przedmiotu gorącej debaty, jako że globalizacja przesądziła o tym, że wydarzenia w jednej części świata niczym ruch skrzydeł motyla w błyskawicznym tempie wpływa na życie ludzi po drugiej stronie planety. <br> <br> Temat Chin jest dla mnie nowością, do tej pory kojarzyłem to państwo z tandetą, tanimi podróbkami, umiejętnością kopiowania cudzych rozwiązań. Okazuje się jednak, że ostatnie dwie dekady to ogromne zmiany w perspektywie postrzegania Chin, aspirujących do roli przywódcy jeśli nie całego świata, to przynajmniej świata Euroazjatyckiego, czemu służy https://******.** budowany konsekwentnie nowy, jedwabny szlak. <br> <br> Księga jest obszerna a zatem i bogata w treści. Otwiera ona przed nami zarys historii Chin od końca wojny do niemal czasów współczesnych.<br> Autor skupia się na dziejach politycznych i gospodarczych a także społecznych, na dalszy plan schodzi kultura, sztuka, nauka, religia (śladowe ilości), co jest nieco rozczarowujące, gdyż tak tęgi tom powinien obejmować (zdawałoby się) całokształt tytułowego renesansu.<br> Autor poświęca bardzo dużo uwagi sprawom gospodarczym, rozwojowi chińskiej myśli ekonomicznej a także zmianom w polityce. Moim zdaniem w tak ogólnej pracy można było darować sobie opisy spotkań i konferencji oraz cytaty z nich zamiast tego opowiedzieć co nieco o renesansie na przykład tradycyjnej chińskiej medycyny oraz qigong, o zmianach w sztuce i literaturze, o przemianach w religii. Znacznie to zubaża książkę i zawęża krąg czytelników zainteresowanych w jej czytaniu.<br> Trzeba jednak oddać profesorowi, że dziedziny, na których się skupiał oddał dość solidnie i rzeczowo. Sięgnął do źródeł i obficie są one w jego pracy cytowane.<br> W moim odczuciu ma on bardzo zachodniocentryczne spojrzenie na całą sytuację z wyłączeniem może polityki jednego dziecka, dla której znajduje zrozumienie. Moja ocena tego fenomenu jest zgoła inna, zatrzymanie rozwoju demograficznego w tak drastyczny sposób w tak gwałtownych proporcjach jest nie tylko etycznie dwuznaczne (łagodnie mówiąc) ale i błędne, gdyż tych staruszków ktoś będzie musiał wyżywić. Wypaczenia tej akcji doprowadziły do złej struktury płci w społeczeństwie o czym autor faktycznie mówi.<br> Profesor prezentuje zachodnie podejście w odniesieniu do awantury na placu Tianamen w 1989. Zdaje się być przekonany (mimo szacunku do Chin i ich dorobku) o wyższości kultury łacińskiej rzekomo dążącej do prawdy (istnieje taki dogmat w naukach społecznych Zachodu, jak dla mnie niezbyt słuszny)nad wschodnim bezwzględnym posłuszeństwie państwu.<br> Autor niemal absolutnie krytykuje osiągnięcia Mao skupiając się na tragicznych rewolucjach 100 kwiatów, wielkiego skoku i kulturalnej ignorując niemal ograniczenie analfabetyzmu i rewolucyjne w istocie zakończenie wiązania stóp kobietom. A to osiągnięcia ogromne. Demograficzny skok przyprawił co prawda o ból głowy reformatorów ale bez rezerw ludzkich zmiany byłyby dalece wolniejsze i mnie skuteczne. Autor jest przywiązany do naszej tradycji rewizji i oceniania negatywnych zmian, podczas gdy lud chiński woli widzieć pozytyw.. a na pewno tego chce partia i taki słodko różowy obraz jest prezentowany w mediach chińskich w odróżnieniu od horrorów dostępnych w zachodnich środkach przekazu masowego.<br> Góralczyk już na wstępie zaznaczył, że jego praca będzie subiektywna i takową była. Mnie niestety bardzo to irytowało. Daję cztery gwiazdki, bo jest to na pewno ważna praca dla przybliżenia Polakom kolosa Chińskiego i naprawdę szeroko opisuje zagadnienia polityki chińskiej po odejściu Mao. Jego książka winna być przyczynkiem do dyskusji na temat Chin i inspiracją do nowych uzupełniających ją treści.

“Wielki renesans. Chińska transformacja i jej konsekwencje” Długi tytuł tej książki zdradza jej charakter - kompleksowe opracowanie autorstwa człowieka, który spędził wiele lat w Chinach, nawiązując szereg kontaktów, które pozwoliły mu lepiej zrozumieć mentalność ludzi Państwa Środka. Literatura faktu w jej najlepszym wydaniu:-) <br> <br> Jest to książka obszerna, prawie 600 stron, dla osób szczerze zainteresowanych tematem Chin i Azji. Autor w bardzo przystępny i ciekawy sposób przedstawia zarys historii i rozwój ekonomiczny tego kraju od czasu Mao do roku 2018. Jest tu bardzo szeroko nakreślony obraz zmian społecznych i gospodarczych ale przede wszystkim ewolucja myślenia jaką dokonała się w tamtejszej klasie politycznej. Plusy i minusy demokracji i merytokracji. To daje wiele do myślenia.<br> <br> Dla przeciętnego Europejczyka Chiny i ich światowa dominacja na rynkach są sprawą drugorzędną. Tak jak Europa dla Chin jest sprawą drugorzędną, a właściwie to daleko za USA, Japonią, Indiami, Rosją. W USA obecność Chińskiego biznesu jest bardziej wyczuwalna, nie mówiąc już o inwestycjach w amerykańskie nieruchomości gdzie Chińczycy są od lat niekwestionowanymi liderem. Autor bardzo zręcznie przedstawił stereotypy Zachodu na temat Chin i do czego one doprowadziły.<br> <br> Najbardziej jednak wartościowy wydał mi się opis zderzenia dwóch kultur i mentalności -Zachodu i Chin (bo Wschodu czy Orientu to zbyt szeroko powiedziane). Kult jednostki i jej komfortu uczuć, wyborów, wolności słowa w zderzeniu z patriarchatem, pragmatyzmem, potrzebą ekonomicznej stabilizacji jako priorytetem. Jeśli ktoś obcował z Chińczykami na co dzień, doskonale znajdzie potwierdzenie wielu tez. <br> <br> Autor przedstawił w miarę obiektywnie wyzwania, którym będą musiały podołać Chiny -od dewastacji środowiska, przez starzejące się społeczeństwo, aż do inklinacji autorytarnych obecnych włodarzy. I historycznie rzecz biorąc, to właśnie kult jednostki (zazwyczaj nie szczególnie tego kultu wartej) jest tym co niszczy mocarstwa.<br> <br> Nie sposób nie wspomnieć o roli USA w obecnych napięciach na świecie. Zaproszenie w 2001 roku Chin do WTO było pierwszym krokiem do nadchodzącej katastrofy, czyli rosnącej roli chińskiej gospodarki, która już dziś w wielu statystykach widnieje wyżej niż gospodarka amerykańska, co wynika z faktu, że w przeszłości wiele z firm przenosiło swoja produkcje do Chin właśnie, napędzając tym samym ich rozwój gospodarczy, samemu tylko pobierając marżę z tytuły sprzedawanych na zachód dóbr konsumpcyjnych. Dziś jednak Chinom już nie wystarcza rola wielkiej, światowej fabryki, a to oznacza w niedalekiej przyszłości poważne napięcia pomiędzy oboma mocarstwami, gdzie rolę nie do przecenienia będzie odgrywać Tajwan. <br> <br> Polecam tę książkę tym wszystkim, którzy chcą o świecie wiedzieć więcej i nie boją się szukać odpowiedzi na ważne pytania:-)

“Wielki renesans. Chińska transformacja i jej konsekwencje” Długi tytuł tej książki zdradza jej charakter - kompleksowe opracowanie autorstwa człowieka, który spędził wiele lat w Chinach, nawiązując szereg kontaktów, które pozwoliły mu lepiej zrozumieć mentalność ludzi Państwa Środka. Literatura faktu w jej najlepszym wydaniu:-) <br> <br> Jest to książka obszerna, prawie 600 stron, dla osób szczerze zainteresowanych tematem Chin i Azji. Autor w bardzo przystępny i ciekawy sposób przedstawia zarys historii i rozwój ekonomiczny tego kraju od czasu Mao do roku 2018. Jest tu bardzo szeroko nakreślony obraz zmian społecznych i gospodarczych ale przede wszystkim ewolucja myślenia jaką dokonała się w tamtejszej klasie politycznej. Plusy i minusy demokracji i merytokracji. To daje wiele do myślenia.<br> <br> Dla przeciętnego Europejczyka Chiny i ich światowa dominacja na rynkach są sprawą drugorzędną. Tak jak Europa dla Chin jest sprawą drugorzędną, a właściwie to daleko za USA, Japonią, Indiami, Rosją. W USA obecność Chińskiego biznesu jest bardziej wyczuwalna, nie mówiąc już o inwestycjach w amerykańskie nieruchomości gdzie Chińczycy są od lat niekwestionowanymi liderem. Autor bardzo zręcznie przedstawił stereotypy Zachodu na temat Chin i do czego one doprowadziły.<br> <br> Najbardziej jednak wartościowy wydał mi się opis zderzenia dwóch kultur i mentalności -Zachodu i Chin (bo Wschodu czy Orientu to zbyt szeroko powiedziane). Kult jednostki i jej komfortu uczuć, wyborów, wolności słowa w zderzeniu z patriarchatem, pragmatyzmem, potrzebą ekonomicznej stabilizacji jako priorytetem. Jeśli ktoś obcował z Chińczykami na co dzień, doskonale znajdzie potwierdzenie wielu tez. <br> <br> Autor przedstawił w miarę obiektywnie wyzwania, którym będą musiały podołać Chiny -od dewastacji środowiska, przez starzejące się społeczeństwo, aż do inklinacji autorytarnych obecnych włodarzy. I historycznie rzecz biorąc, to właśnie kult jednostki (zazwyczaj nie szczególnie tego kultu wartej) jest tym co niszczy mocarstwa.<br> <br> Nie sposób nie wspomnieć o roli USA w obecnych napięciach na świecie. Zaproszenie w 2001 roku Chin do WTO było pierwszym krokiem do nadchodzącej katastrofy, czyli rosnącej roli chińskiej gospodarki, która już dziś w wielu statystykach widnieje wyżej niż gospodarka amerykańska, co wynika z faktu, że w przeszłości wiele z firm przenosiło swoja produkcje do Chin właśnie, napędzając tym samym ich rozwój gospodarczy, samemu tylko pobierając marżę z tytuły sprzedawanych na zachód dóbr konsumpcyjnych. Dziś jednak Chinom już nie wystarcza rola wielkiej, światowej fabryki, a to oznacza w niedalekiej przyszłości poważne napięcia pomiędzy oboma mocarstwami, gdzie rolę nie do przecenienia będzie odgrywać Tajwan. <br> <br> Polecam tę książkę tym wszystkim, którzy chcą o świecie wiedzieć więcej i nie boją się szukać odpowiedzi na ważne pytania:-)

Wojna pomiędzy Rosją i Ukrainą zmieniła świat, zmieniła również orientację wielu czytelników w zakresie poszukiwanych treści. To, co wcześniej wydawało się znajdować odbiorców głównie wśród studentów oraz politologów, dziś ma charakter przedmiotu gorącej debaty, jako że globalizacja przesądziła o tym, że wydarzenia w jednej części świata niczym ruch skrzydeł motyla w błyskawicznym tempie wpływa na życie ludzi po drugiej stronie planety. <br> <br> Temat Chin jest dla mnie nowością, do tej pory kojarzyłem to państwo z tandetą, tanimi podróbkami, umiejętnością kopiowania cudzych rozwiązań. Okazuje się jednak, że ostatnie dwie dekady to ogromne zmiany w perspektywie postrzegania Chin, aspirujących do roli przywódcy jeśli nie całego świata, to przynajmniej świata Euroazjatyckiego, czemu służy https://******.** budowany konsekwentnie nowy, jedwabny szlak. <br> <br> Księga jest obszerna a zatem i bogata w treści. Otwiera ona przed nami zarys historii Chin od końca wojny do niemal czasów współczesnych.<br> Autor skupia się na dziejach politycznych i gospodarczych a także społecznych, na dalszy plan schodzi kultura, sztuka, nauka, religia (śladowe ilości), co jest nieco rozczarowujące, gdyż tak tęgi tom powinien obejmować (zdawałoby się) całokształt tytułowego renesansu.<br> Autor poświęca bardzo dużo uwagi sprawom gospodarczym, rozwojowi chińskiej myśli ekonomicznej a także zmianom w polityce. Moim zdaniem w tak ogólnej pracy można było darować sobie opisy spotkań i konferencji oraz cytaty z nich zamiast tego opowiedzieć co nieco o renesansie na przykład tradycyjnej chińskiej medycyny oraz qigong, o zmianach w sztuce i literaturze, o przemianach w religii. Znacznie to zubaża książkę i zawęża krąg czytelników zainteresowanych w jej czytaniu.<br> Trzeba jednak oddać profesorowi, że dziedziny, na których się skupiał oddał dość solidnie i rzeczowo. Sięgnął do źródeł i obficie są one w jego pracy cytowane.<br> W moim odczuciu ma on bardzo zachodniocentryczne spojrzenie na całą sytuację z wyłączeniem może polityki jednego dziecka, dla której znajduje zrozumienie. Moja ocena tego fenomenu jest zgoła inna, zatrzymanie rozwoju demograficznego w tak drastyczny sposób w tak gwałtownych proporcjach jest nie tylko etycznie dwuznaczne (łagodnie mówiąc) ale i błędne, gdyż tych staruszków ktoś będzie musiał wyżywić. Wypaczenia tej akcji doprowadziły do złej struktury płci w społeczeństwie o czym autor faktycznie mówi.<br> Profesor prezentuje zachodnie podejście w odniesieniu do awantury na placu Tianamen w 1989. Zdaje się być przekonany (mimo szacunku do Chin i ich dorobku) o wyższości kultury łacińskiej rzekomo dążącej do prawdy (istnieje taki dogmat w naukach społecznych Zachodu, jak dla mnie niezbyt słuszny)nad wschodnim bezwzględnym posłuszeństwie państwu.<br> Autor niemal absolutnie krytykuje osiągnięcia Mao skupiając się na tragicznych rewolucjach 100 kwiatów, wielkiego skoku i kulturalnej ignorując niemal ograniczenie analfabetyzmu i rewolucyjne w istocie zakończenie wiązania stóp kobietom. A to osiągnięcia ogromne. Demograficzny skok przyprawił co prawda o ból głowy reformatorów ale bez rezerw ludzkich zmiany byłyby dalece wolniejsze i mnie skuteczne. Autor jest przywiązany do naszej tradycji rewizji i oceniania negatywnych zmian, podczas gdy lud chiński woli widzieć pozytyw.. a na pewno tego chce partia i taki słodko różowy obraz jest prezentowany w mediach chińskich w odróżnieniu od horrorów dostępnych w zachodnich środkach przekazu masowego.<br> Góralczyk już na wstępie zaznaczył, że jego praca będzie subiektywna i takową była. Mnie niestety bardzo to irytowało. Daję cztery gwiazdki, bo jest to na pewno ważna praca dla przybliżenia Polakom kolosa Chińskiego i naprawdę szeroko opisuje zagadnienia polityki chińskiej po odejściu Mao. Jego książka winna być przyczynkiem do dyskusji na temat Chin i inspiracją do nowych uzupełniających ją treści.