Wiek niewinności

Wiek niewinności" (ang. The Age of Innocence) to powieść autorstwa Edith Wharton, opublikowana po raz pierwszy w 1920 roku. Powieść zdobyła nagrodę Pulitzera w 1921 roku, co uczyniło Wharton pierwszą kobietą, która zdobyła to wyróżnienie. Książka jest uznawana za klasykę literatury amerykańskiej i często jest analizowana w kontekście społeczeństwa i kultury.

Akcja powieści rozgrywa się w latach 1870-tych w nowojorskim społeczeństwie wyższych sfer. Głównym bohaterem jest Newland Archer, młody prawnik, który jest zaręczony z May Welland, uosobieniem niewinności i tradycyjnych wartości. Ich zaręczyny i planowane małżeństwo są zagrożone przez przybycie Ellen Olenskiej, kuzynki May, która wróciła do Nowego Jorku po rozpadzie nieszczęśliwego małżeństwa w Europie. Archer, początkowo zaangażowany w swoje zaręczyny, zaczyna kwestionować swoje wybory życiowe i fascynować się Ellen, która jest symbolem niezależności i wolności od konwencji społecznych. Tematy, takie jak konflikt między indywidualnymi pragnieniami a społecznymi oczekiwaniami, rola kobiet w społeczeństwie oraz kwestie związane z miłością, małżeństwem i obowiązkiem, są centralnymi elementami powieści.

Książka ma piękny język. Wharton dokładnie oddaje atmosferę epoki i psychologiczne zmagania swoich bohaterów. Jednakże, niektórzy współcześni czytelnicy mogą uznać, że tempo powieści jest wolne, a skupienie na społecznym detalu może być zbyt szczegółowe. "Wiek niewinności" to klasyczna powieść, która oferuje wnikliwe spojrzenie na życie w wyższych sferach Nowego Jorku w końcu XIX wieku. Jest to książka dla tych, którzy cenią literaturę bogatą w detale społeczne i psychologiczne oraz subtelne analizy ludzkich zachowań. Dzięki swojej głębi i literackiemu kunsztowi pozostaje ważnym dziełem w kanonie literatury amerykańskiej.