Tupcio Chrupcio. Urodzinowy prezent

<p>Moje dziecko uwielbia wczesnym rankiem wskakiwać do łóżka w sypialni i krzyczeć głośno „Przybij łapkę!”. W tygodniu to nie problem, ale w weekendy taka dawka dobrej energii z samego rana bywa lepsza niż trzy mocne kawy ? Skąd hasło „Przybij łapkę”? Związane ono jest naturalnie z serią Tupcio Chrupcio, mała myszka zamiast rączek ma łapki i tym motyw często pojawia się w bajkach Elizy Piotrowskiej. Kim jest Tupcio? Ulubiony bohater najmłodszych czytelników mieszka z rodzicami w domu przy łące i całe dnie spędza na zabawie i poznawaniu świata. Czasami przynosi to niespodziewane wydarzenia, innym razem opisuje dobrze znane sytuacje z naszej domowej rzeczywistości ? &nbsp;<br><br>Tupciio Chrupcio po raz pierwszy pojawił się u nas w domu na wiosnę. Córka skończyła wówczas pierwszy rok życia i rozglądałam się za nowymi bajkami, bogatszymi w treść. Wcześniej sporo przeglądaliśmy bajek w formie wyszukiwanek, gdzie obrazy mówiły więcej niż słowa. Szczególnie zainteresowaniem mojego dziecka cieszyła się seria „Ulica Czereśniowa”, ale to żadna niespodzianka, książki tej nie dotyczy sezonowość literatury dziecięcej i od kilku ładnych lat, wspomniana wcześniej wyszukiwanka prezentuje się zjawiskowo w oczach dzieci i rodziców. Osobliwy pomysł na bajkę w formie obrazków prowokuje interakcje rodzica z dzieckiem, cała zabawa polega bowiem na odnajdywaniu różnic pomiędzy kolejnymi ilustracjami i bywa to wyzwaniem nie tylko dla mojej córki, ale również dla mnie czy dla męża ?. „Ulica Czereśniowa” od czasu do czasu wraca w naszym domowym zaciszu, jednak częściej córeczka wybiera „Tupcia Chrupcia”, niekwestionowanego ulubieńca wspaniałych opowiadań dla najmłodszych maluchów ?<br><br>Kilka słow na temat bajki „Tupcio Chrupcio. Urodzinowa niespodzianka”. To właśnie tę książeczkę czytamy od trzech tygodniu i spodziewam się, że moje dziecko wyciągnie z niej lekcję związaną ze swoimi urodzinowymi marzeniami ?. Po kolei jednak! Tupcio Chrupcio kończy kolejny rok życia i jest to wielkie wydarzenie dla całej rodziny Chrupciów. Mama małej myszki zaprosiła rodzinę do świętowania, pojawi się babcia i dziadek oraz ciocie z wujkami, a wszyscy mają inne pomysły na prezent dla ulubieńca całej rodziny. Najlepsze jest to, że Tupcio już wcześniej wiedział doskonale, co chce dostać! To jednak tajemnica, o której wie tylko jego najlepszy przyjaciel, pluszowy miś o imieniu Teddy. Teddiego dobrze znamy, przypomina maskotkę mojej córeczki, bez której ta nie zaśnie. Czasami nawet jestem świadkiem, jak córka rozmawia ze swoim misiem na podobieństwo Tupcia Crhupcia i Teddiego ? Przyznaje, zaskoczyła mnie tym razem determinacja tytułowego bohatera, który okazał się szalenie uparty w dążeniu do realizacji marzeń. Kiedy Tupcio Chrupcio wybiera się na spacery z rodzicami, często zagląda przez witryny sklepowe i widzi tam swój wymarzony rower! Nic nie jest przesądzone, każdy w rodzinie chce, żeby Tupcio był szczęśliwy, wydaje się jednak, że tylko Teddi jest w stanie spełnić cudowne wyobrażenia o jeździe rowerem po okolicy Chrupciowego domu. A może jednak mama i tata znają swoje dziecko najlepiej i rozumieją bez słow, co ich maluch chciałby otrzymać z okazji kolejnych urodzin? Warto przeczytać z dzieckiem książkę „Tupcio Chrupcio. Urodzinowa niespodzianka” - książka prezentuje fantastyczne przesłanie! &nbsp;<br><br>Cierpliwość nie jest najmocniejszą stroną mojej córki. Czasami złości się, kiedy próbuje zawiązać buciki i nie wychodzi, zdarzyły się również krzyki i płacze przy dłuższym szorowaniu ząbków. W tym drugim przypadku pomógł nam Tupcio Chrupcio. Uświadomiłam sobie, że moja córka, nawet jeśli wie, że rytuał mycia ząbków jest ważny, to nie rozumie, że jest różnica pomiędzy chwilowym umyciem zębów, a ich porządnym wyszorowaniem przed snem, aby nie obudzić się któregoś ranka z okropnymi boleściami. Słowa dorosłych, wyjaśniające dzieciom jak funkcjonuje świat, bywają ignorowane, nie dlatego, że dzieci mają złe intencje, ale z uwagi na fakt, że wciąż tajemnicą bywa dla nich, czym jest związek przyczynowo – skutkowy. Z wiekiem dzieci nabierają przekonania, że każda akcja wywołuje reakcje, często ucząc się na swoich własnych błędach. Jako mama chciałabym, aby moja córka przede wszystkim uczyła się na błędach innych, a najłatwiej o to przedstawiając dziecku historię opisaną w edukacyjnych bajkach. &nbsp;</p><p>Eliza Piotrowska miała świetny pomysł na opisanie perypetii Tupcia Chrupcia. Nie znajdziemy tu morałów i gotowych rozwiązań, książki te nie sprawią, że nagle dziecko zrozumie wszystkie reguły i zasady, jakie panują w domu. To wymaga czasu i cierpliwości, przede wszystkim jednak wzajemnego zrozumienia w relacji rodzica z dzieckiem. Podoba mi się, w jaki sposób autorka rozwiązuje problemy i wyzwania, z jakimi mierzy się tytułowy bohater. Tupcio nie jest postacią idealną — czasami mała myszka sprawi komuś przykrość, czasami popełni błąd, skłamie lub nie zje warzyw, choć mama starannie przygotowywała dla niego posiłek. Tym samym, przedstawiając dziecku historie Elizy Piotrowskiej, nie wywołujemy w nim przekonania, że nasz maluch musi być idealny i ze wszystkim sobie świetnie radzić. Przeciwnie, kluczowe jest przesłanie, że nawet jeśli pojawiają się potknięcia, to jednak obecność rodziców obok sprawia, że maluch sobie ze wszystkim poradzi, bo rodzice w niego wierzą i bardzo go kochają. Nie są to zresztą moje słowa, moja córka tak powiedziała zapytana o rodzinę Chrupciów, bo mnie wzruszyło i wywołało poczucie radości, że tak znakomicie odczytuje intencje autorki ?. &nbsp;<br>Eliza Piotrowska w każdej ze swoich książek prezentuje na pierwszej stronie zestaw pięciu pytań, które służą nawiązaniu dialogu z dzieckiem. Są to pytania przykładowe i nic nie stoi na przeszkodzie, aby je rozbudować, a przez to również lepiej poznać dziecko i zrozumieć jego obawy czy niepokoje związane z kolejnymi etapami w życiu. Oprócz wartościowej i edukacyjnej treści książki z Tupciem mają do zaoferowania też sporo zabawy. Kiedy zaczynaliśmy przygody z literaturą Elizy Piotrowskiej, moja córka uwielbiała „grę w kolory”, czyli mówiłam nazwę owocu lub warzywa, a ona wybierała książkę w tym kolorze. Niby drobiazg, a jednak po kilku takich wieczorach przed snem córka znała już wszystkie kolory! ? Ilustracje z kolei stanowią ważną część każdej bajki dla dzieci i pod tym względem Tupcio Chrupcio prezentuje się znakomicie. Autorem obrazków jest włoski grafik, Marco Campanella. Nie znałam wcześniej efektów jego pracy, a zmieniło się to niedawno, kiedy córka odkryła, że w TV leci animowany serial dla najmłodszych, oparty na książkach Elizy Piotrowskiej. Współpracuje przy tym właśnie wspomniany Campanella, a jego pomysły na rysowanie postaci w książce i serialu przypominają najlepsze wzorce, czerpane z baśni Hansa Christiana Andersena czy Braci Grimm. &nbsp;</p><p>Wydawnictwo „Wilga” promuje historie Tupcia Chruopcia w ramach akcji „Wychowywanie przez czytanie” i przy niewielkiej pomocy oraz zaangażowaniu rodziców, publikacje Elizy Piotrowskiej korzystnie wpłyną na &nbsp;pozytywne radzenie sobie przez maluchy z wyzwaniami wieku przedszkolnego ?.</p>

<p>Pamiętam swój pierwszy rower. Spędzałam każde wakacje u dziadków na Warmii i Mazurach, a pewnego dnia mój kochany dziadek wrócił z pracy i wyciągał z samochodu... piękny, żółty rower. Trudno mnie było później zagonić do obiadu czy kąpieli, chciałam nawet spać z tym rowerem! Dla dziecka jest to wielkie wydarzenie, rower daje wielkie możliwości w odkrywaniu świata, zwłaszcza na wsi ? Byłam wiec przygotowana na ten dzień, gdy mój synek również podejmie temat swojego własnego środka lokomocji. Najbardziej na ten moment &nbsp;czekał mój małżonek, wielki fan jednośladów i wycieczek za miasto ? Temat roweru pojawił się nieprzypadkowo – przez kilka ostatnich dni padał deszcz, byliśmy jednak przygotowani na taką okoliczność i kupiłam dziecku kilka nowych książek, a wśród nich przygody Tupcia Crhupcia. Jak to się stało, że tytułowy bohater obudził w moim dziecku pragnienie swojego własnego jednośladu? &nbsp;</p><p>Aby poznać odpowiedź na to pytanie, krótko opowiem, o co chodzi w historii „Tupcio Chrupcio. Urodzinowa niespodzianka”. Tytułowy bohater to mała myszka, która mieszka z rodzicami gdzieś na skraju lasu i ma wokół siebie lasy i łąki. W takim klimacie opisywane są perypetie Tupcia przez autorkę, Elizę Piotrowską, choć nie zawsze jest to regułą. Czasami Tupcio Chrupcio wybierze się z rodzicami do miasta, czasami odwiedzi też dziadków, przede wszystkim jednak szuka okazji, aby odkrywać świat wokół siebie i lepiej go rozumieć. Nie inaczej było tym razem! W obliczu nadchodzących urodzin małej myszki państwo Chrupciowie przygotowują przyjęcie. Wśród atrakcji ma być wielu znakomitych gości z rodziny i przyjaciół domu, pojawi się również dobre jedzenie, tort czekoladowy i wszyscy będą śpiewać Tupciowi „Sto lat!”. Bohater książki nie odczuwa jednak ekscytacji, nosi w serduszku niezrealizowane marzenie o swoim własnym rowerze, a powiedział o tym jedynie misiowi Teddiemu. Doprawdy uroczę były fragmenty, gdy Tupcio ruszał rezolutnie pod witryny sklepowe i na oczach rodziców nie mógł oderwać wzroku od wystawianych tam rowerów. Kto zna przygody Tupcia Chrupcia ten wie najlepiej, że opisane przez Elizę Piotrowską historię uczą, bawią i przynoszą szczęśliwy finał. Czy tym razem będzie podobnie? ? &nbsp;</p><p>Nie zdawałam sobie wcześniej sprawy, że wybór pierwszego roweru dla dziecka może wiązać się z takimi trudnościami. Za czasów mojego dzieciństwa wybór był niewielki albo nie było go wcale, do dziś nie wiem, skąd &nbsp;mój dziadek wytrzasnął tak piękny rower, ale mojej radości nie było końca. Dziś jednak wystarczy wejść do pierwszej lepszej galerii i okazuje się, że asortyment przedstawia się niezwykle bogato. Jak wybrać dobry rower, aby jednocześnie dziecko miało przyjemność z jazdy i było bezpieczne? Ta druga sprawa spędzała mi sen z powiek, szczególnie że nie ma jednoznacznej odpowiedzi, w jakim wieku dziecko powinno rozpocząć naukę jazdy, wydaje się jednak, że mój czteroletni chłopczyk dorósł do niespodzianki i mąż rozgląda się od paru dni za prezentem dla naszego dziecka ?. Wcześniej w zasadzie ten temat się nie pojawiał, jednak po wielokrotnym przeczytaniu książki „Tupcio Chrupcio. Urodzinowa niespodzianka” synek nie odpuszcza ?. &nbsp;<br>Cenię sobie twórczość Pani Elizy Piotrowskiej. Autorka ta znana jest głównie za sprawą przygód Tupcia Chrupcia i cieszy się wielką sympatią wśród przedszkolaków. W grupie mojego synka jest kilkanaście dzieci i wszystkie znają mysiego bohatera, co spowodowało, że Pani w przedszkolu zorganizowała miesiąc temu nawet DZIEN TUPCIA CHRUPCIA, gdzie dzieci przebierały się za myszki, kolorowały postacie z bajki i moc wspomnień, jakie syn przyniósł do domu warte były przygotowań poprzedniej nocy w tworzeniu dodatków do stroju na czele z mysimi wąsami z kolorowych nitek ?. &nbsp;</p><p>Z książkami dla dzieci jest podobnie jak ze wspomnianymi wyżej rowerami — wybór spory, nie każda jednak daje gwarancję bezpieczeństwa dziecku. Oczywiście maluchy śledząc bajki, nie wartościują ich pod kątek proponowanych treści, ale atrakcyjności i zabawy, to rolą rodzica jest sprawdzić, kim jest autor i jaką zabawę proponuje naszym maluchom. Eliza Piotrowska proponuje prosty, ale niezwykłe skuteczny układ: bawimy się i uczymy ?. Nie mówię jednak o zeszytach z ćwiczeniami, choć te również mamy i szukanie drogi z labiryntu świetnie uzupełnia książki na dobranoc. Jednak to właśnie we wspomnianych publikacjach autorki kryje się największa moc serii z Tupciem Chrupciem. Warto wspomnieć, że wydawnictwo Wilga promuje książki z mysim bohaterem w ramach akcji „Wychowywanie przez czytanie”, co nie jest jedynie wyświechtanym sloganem, ale kierunkiem dla całej serii. Autorka dokonała personifikacji małej myszki, jednocześnie cechuje ją szereg problemów i wyzwań adekwatnych do wieku przedszkolnego naszych dzieci. Tupcio Chrupcio towarzyszył nam podczas wielu wieczorów, gdzie próbował udanie pożegnać się z pieluszką, odkrywał smaku warzyw i szukał sposobu, aby się przekonać do ich jedzenia, a nawet zostawał pierwszy raz z nianią w domu, gdy rodzice wyszli zjeść kolację ze znajomymi na miejsce. Inaczej mówiąc, tytułowy bohater prezentuje te same prawidłowości, jakie dotykają wszystkie dzieci. W podobnej konwencji można znaleźć bajki z innymi bohaterami, dlaczego zatem to Tupcio Chrupcio cieszy się takim zainteresowaniem? Moim zdaniem dwie rzeczy mają na to wpływ. Interakcja z rodzicami oraz ilustracje. Rozmowa z dzieckiem jest kluczowa, aby wyciągnęło ono wnioski z błędów i nie zawsze trafionych decyzji mysiego bohatera. Z kolei ilustracje są gwarancją udanej zabawy, już same okładki wołają do dzieci, aby wziąć książkę w małe rączki! Ilustracje w Tupcio Crhupcio są dziełem włoskiego grafika, Marco Campanelli. Jego kreska jest łagodna, kolory stonowane, a obrazki pełne szczegółów. Co ciekawe, autor przedstawia rodzinę Tupciów na podobieństwo wielu innych w naszym kraju, jednak drobiazgi, jakie wplata do swoich ilustracji, często zaskakują. Kiedy na przykład urodziła się Mysia i Tupcio zyskał w ten sposób siostrzyczkę, początkowo spędzała ona czas w kołysce z.... łupiny orzecha. Niby drobiazg, a jednak przywołuje wspomnienia najpiękniejszych bajek Hansa Christiana Andersena ?. &nbsp;</p><p>Jeżeli chodzi o wydanie książki, to trudno mieć zastrzeżenia. 24 strony, twarda okładka i mocno ze sobą zszyte kolejne strony idealnie nadają się do czytania z dzieckiem lub samodzielnego przeglądania przez nie przedstawionej przez Elizę Piotrowską historii. W zasadzie jedna rzecz tylko mogłaby zostać zmieniona – chodzi o ostre krawędzie okładki, inne bajki na rynku oferują już zaokrąglone, co zwłaszcza u młodszych dzieci będzie dawało więcej bezpieczeństwa, ale nie jest to rzecz, która w jakikolwiek sposób utrudniała nam do tej pory zabawę i naukę w towarzystwie Tupcia Crhupcia ?.&nbsp;</p>