Tupcio Chrupcio. Sam to zrobię! Tom 12

Rynek literatury dziecięcej rządzi się swoimi prawami. Wybór co prawda jest spory, jednak tylko część bajek cieszy się niezmiennie zainteresowaniem najmłodszych czytelników. Wiem, co mówię — o bajkach wiem więcej niż o kryminałach prawniczych, choć w przeszłości przeczytałam wszystkie części „Chyłki” Remigiusza Mroza ?. Dlaczego Tupcio Chrupcio stał się niekwestionowanym hitem w oczach mojej córki?  

Pierwsze spotkanie z twórczością Elizy Piotrowskiej miało miejsce u nas w domu z początkiem obecnego roku. Wówczas moja córka miała kilka miesięcy, a moja siostra przyniosła nam kilka bajek, jakie w przeszłości czytała swoim dzieciom. Wśród nich była „Jadzia Pętelka” oraz „Tupcio Chrupcio”. Nie przez przypadek wspominam o tych dwóch publikacjach, sporo je łączy! Zarówno Basia Supeł, jak i Eliza Piotrowska podeszły do tworzenia swoich pozycji uwzględniając nie tylko dobrą zabawę dzieci, ale również edukacyjny wpływ na ich postawę wobec wyzwań, jakie związane są z wiekiem przedszkolnym. Tytułowa Jadzia Pętelka to bardzo rezolutna dziewczynka, która ponad wszystko stara się podchodzić do swoich obowiązków odpowiedzialnie. Kiedy Jadzia myje zęby, dobrze wie, jakie to ważne, aby unikać w przyszłości wizyt u dentysty. Kiedy z kolei opiekuje nad rodzeństwem to dla tytułowej bohaterki wielka przyjemność i okazję, aby podzielić się nową wiedzą o świecie, zdobytą wcześniej w przedszkolu. Podobnie Eliza Piotrowska nakreśliła postać Tupcia Chrupcia, małej myszki zamieszkującej skraj łąki i lasu wraz ze swoją Chrupciową rodziną. O ile jednak Jadzia Pętelka jest przede wszystkim mądrą opowieścią, o tyle Tupcio Chrupcio to propozycja dla dzieci, które potrzebują wsparcia wobec ich codziennych wyzwań. Tupcio Chrupcio nie może czasem zasnąć w nocy, innym razem okłamie mamę albo wda się w spory z kolegami w przedszkolu i zabierze im wszystkie zabawki. Bardzo mądra, życiowa seria bajek, które w każdej odsłonie przedstawiają wyzwania, z jakimi mierzą się nasze dzieci.  

Nie jest to jedynie moja interpretacja, ale zdanie, jakie często słyszałam od innych rodziców, którzy również cenią Tupcia Chrupcia za pozytywny wpływ na wychowanie dzieci. Co ciekawe, Eliza Piotrowska współpracuje z wydawnictwem Wilga i proponuje swoje książki najmłodszym czytelnikom, nawiązując do hasła „Wychowywanie przez czytanie”. Co to oznacza? Autorka zachęca, aby przygody Tupcia Chrupcia czytać wspólnie z dziećmi. Książeczki można swobodnie zostawić maluchom do samodzielnego przeglądania w wolnej chwili. Jednak prawdziwa wartość z czytania książki ma miejsce w obecności rodziców. Dlaczego? Choćby z uwagi na zestaw pięciu pytań umieszczonych w każdej z książek przedstawiających perypetie Tupcia Chrupcia. Wspomniane wyżej pytania nawiązują do perypetii małej myszki, pozwalają również upewnić się, że dziecko właściwie zrozumiało przedstawiona treść. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby ów zestaw rozszerzyć, w tym zakresie rodziców i dzieci ogranicza jedynie... wyobraźnia.  

No dobra, sporo napisałam już o cechach, za które twórczość Elizy Piotrowskiej cenią rodzice, a co z naszymi maluchami, które przede wszystkim chcą się dobrze bawić nad kolorowymi bajkami? Ilustracje w Tupcio Chrupcio są narysowane jakby pastelami, kolory pozostają stosowane i nie rozpraszają uwagi dziecka podczas lektury. Marce Campanella wykonał w tym zakresie znakomitą pracę, która wcale nie była łatwa, ponieważ opowieści Eliz Piotrowskiej mocno personifikują opowieści o rodzinie państwa Chrupciów. Oznacza to, że przedmioty codziennego użytku, z jakimi mają do czynienia nasze maluchy pojawiają się w książkach o Tupcio Chrupciu, jednocześnie włoski grafik gdzieniegdzie za sprawą szczegółów przypomina o baśniowym wymiarze całej serii. Przykładem może być tu łupina orzecha, z której zrobiono kołyskę dla siostry tytułowego bohatera, małej Mysi. Często takie drobiazgi zamieniały opowieść w niezwykłą przygodę w oczach mojego dziecka, a każdy taki szczegół wychwycony przez moją córkę nagradzałam oklaskami i promiennym uśmiechem! ?  

Nie jestem zwolenniczką spędzania czasu przez dzieci przed telewizorem, niemniej serial animowany oparty na przygodach Tupcia Chrupcia spełnia moje wywindowane oczekiwania. Przede wszystkim życzyłabym sobie, aby moja blisko dwuletnia córka nie miała do czynienia z bajkami promującymi jakieś formy przemocy. Kiedy się nad tym zastanowić, każdy z nas w dzieciństwie się z tym spotykał w najbardziej popularnych opowieściach dla najmłodszych, wydaje mi się jednak, że skoro aktualnie mamy wybór, to warto brać pełną odpowiedzialność za to, co oglądają nasze maluchy. Tupcia Chrupcia można z powodzeniem puszczać dziecku z uwagi na edukacyjny charakter bajek z mysim bohaterem, a sam serial przy współpracy z Marco Campanellą zachowuje najlepsze cechy książkowych opowieści Elizy Piotrowskiej.  

Każda z książeczek prezentujących perypetie Tupcia Chrupcia wydana została w innej szacie graficznej, każda liczy sobie również 24 strony. Czcionka jest całkiem spora i jej rozmiar okaże się pomocy dla dzieci stawiających pierwsze kroki na drodze do opanowania sztuki czytania.  

Wady? Jedna, drobna. Rogi w książkach dla najmłodszych czytelników powinny być zaokrąglone, tymczasem nie są. Nie wpływa to na finalną przyjemność dzieci z towarzystwa Tupcia Chrupcia, warto jednak mieć to na uwadze i uczulić dziecko, aby nie wkładało sobie książki do oczu, co nie powinno zaskakiwać rodziców — wyobraźnia dzieci bywa nieograniczona ?.  

Naprawdę spodziewałam się, że wraz z jesienną aurą mój przedszkolak będzie mnie zaskakiwał rzadziej. Wiosną tego roku przyniósł mi do kuchni z ogrodu potłuczone jaja ptaków, które wypadły z gniazda na naszym dębie. Latem z kolei mieliśmy w domu trzy koty, które wydawały się mocno podupadłe na zdrowiu i mój wrażliwy na dobro zwierząt syn dzielnie zareagował. Przyszła jesień i część ptaków odleciała do ciepłych krajów, niektóre zwierzęta zasypiają na zimę, a mój syn i tak znajduje wśród zwierząt potrzebujące stworzenia. Wczoraj w nasze progi zawitał jeż, któremu nadaliśmy imię Posejdon. Zwierzątko otrzymało pomoc, trudniej było wyjaśnić dziecku, że tylko puszczone wolno będzie szczęśliwe, zwłaszcza że za oknem nieustannie pada deszcz od kilku dni. Jaka jest różnica między dżdżownicą i gąsienicą?  

Pytanie pozostaje szczególnie doniosłe dla wszystkich, którzy planują sięgnąć po opowieść „Tupcio Chrupcio. Sam to zrobię”. Tytułowy bohater pragnie się bawić w najlepsze, nie znajduje jednak odpowiedniego towarzystwa, wszyscy wydają się tego dnia czymś zajęci. Kto zna Tupcia Chrupcia ten wie, że tytułowy bohater książek Elizy Piotrowskiej nie lubi się nudzić i jest mistrzem w wynajdywaniu sobie osobliwych zajęć, dokładnie jak mój synek! Tupcio spotyka na łące gąsienicę i razem bawią się w najlepsze, choć dla Tupcia Chrupcia będzie to prawdziwa lekcja odpowiedzialności!  

Nie wiem doprawdy, jak zaczęła się wielka miłość mojego dziecka do świata flory i fauny, mój mąż twierdzi, że mam w tym swój spory udział. Dlaczego? W pierwszych miesiącach życia mojego dziecka sporo czytaliśmy bajek, głównie „Misie i jej małych pacjentów”. Autorką tej serii jest Aniela Cholewińska-Szkolik. Bajki tej autorki oceniam jako jedne z najlepszych opowieści na rynku literatury dziecięcej, przypominają najlepsze opowieści mistrzów gatunku z Braciami Grimm i Hansem Christianem Andersenem na czele. Tyłowa dziewczynka prowadzi Leśne Przytulisko, gdzie pomaga zwierzętom i... rozumie doskonale ich język. Z czasem moje dziecko rosło i pojawiły się poważne wyzwania związane z wiekiem przedszkolnym. Rozstanie z pieluszką, grymaszenie przy jedzeniu czy w końcu poznanie nowych kolegów w przedszkolu wymagało reakcji z naszej strony. Znakomicie na tym tle sprawdziły się książki z Tupciem Chrupciem, Eliza Piotrowska opowieściami o małej myszce oferuje solidne wsparcie rodzicom i dzieciom wobec czekających je wyzwań. Tupcio Chrupcio nie jest idealnym, bajkowym bohaterem, nie wszystkie jego działania i decyzje przynoszą pożądane efekty. Na tym właśnie polega magia tych opowieści — dzieci dostrzegając konsekwencje działań Tupcia mogą uczyć się na jego błędach, a finał każdej historii jest szczęśliwy, głównie za sprawą wyrozumiałości Chrupciowych rodziców.  

Książki Elizy Piotrowskiej liczą sobie 24 strony i prezentują się bardzo solidnie za sprawą wydawnictwa Wilga. Twarda oprawa i przyjemny w dotyku papier ułatwiają czerpanie przyjemności z towarzystwa Tupcia Chrupcia najmłodszym maluchom. Duża czcionka będzie pomocna w nauce czytania, ułatwi również czytanie bajki seniorom. Jedną z najważniejszych cech książek z Tupciem Chrupciem pozostają kolorowe i budzące przyjemne skojarzenia ilustracje. Włoski grafik Marco Campanella wykonał świetną pracę w tym zakresie, a świadczy o tym również fakt zatrudnienia go przy realizacji serialu animowanego, produkowanego przez TVP na podstawie książek Elizy Piotrowskiej.  

Z uwagi na praktyczne przesłanie opowieści o Tupcio Chrupcio, szczególnie polecam książki Elizy Piotrowskiej dzieciom do trzeciego roku życia. Znajdą one w tych historiach problemy, z którymi same mierzą się w swoim życiu, a czytanie o nich wraz z rodzicami sprawi, że dziecko poczuje się rozumiane i akceptowane, co pozwoli mu odważniej przejść z etapu niemowlęcego do wieku przedszkolnego.