To nie jest dziennik

W osobistych zapiskach, które Zygmunt Bauman utrwalił w formie dziennika, autor dzieli się swoimi przemyśleniami i refleksjami na przestrzeni od września 2010 do marca 2011. Te notatki, powstałe w trudnym dla niego okresie po stracie żony, służą jako forma autoterapii, oferując niezwykle poruszający wgląd w jego procesy myślowe. Bauman zastanawia się nad naturą przemijania i wartościami, które kształtują życie, ukazując nieodłączność pisania od sposobu jego myślenia.

Oprócz introspekcji, Bauman przygląda się także kluczowym wydarzeniom w Europie i na świecie, analizując fenomeny, które wtedy wywoływały szerokie zainteresowanie. Bogactwo poruszanych tematów odzwierciedla jego charakterystyczny styl – od nowych trendów po kontrowersyjne kwestie. Opisuje japońską grę komputerową Love +, eksplorując koncepcję wirtualnych relacji bez zobowiązań, a także bada skutki wojny w Iraku dla USA. Zajmuje się również tematami społecznymi, takimi jak nierówności majątkowe, podkreślając, że 1% populacji posiada 22% bogactwa, co ma charakter globalny. Omawia wpływ wielozadaniowości, np. podczas przeglądania internetu, na naszą zdolność do skutecznego zapamiętywania.