Testament

<p>Od początku jasne było, że Troy Phelan jest zdrowy na umyśle, a gdy poznajemy bliżej jego dzieci, kończy się to tym, że wybór, jakiego dokonał sporządzając testament, wydaje się naturalny. John Grisham nie wzbudza sympatii do dzieci Troya, a tym bardziej do jego byłych żon, zaś opis zmarłego jest niejednoznaczny. Czy rzeczywiście był złym ojcem, czy może miał pecha do wszystkich swoich dzieci? Czy to, czy nie przypadek, że jedyna córka, która przeżyła swoje dzieciństwo nie wiedząc, kto jest jej biologicznym ojcem, jako jedyna nie dokonała złych wyborów symptomatycznych dla całego rodzeństwa? Nie sądzę, by autor pozostawił czytelnikowi wiele miejsca na wątpliwości czy rozważania, po prostu stwierdza, że Troy był złym ojcem, ojcem nieobecnym, nie oczyszczając dzieci z wielkiej winy, jaką miały w swoich czynach.</p><p>Nate jest niewątpliwie najciekawszą postacią, przez kilka chwil myślałam nawet, że Grisham zamierza wdać się w romans, dając nam inną stronę Rachel, siódmej córki. Cały proces sądowy sprawił, że po raz pierwszy pomyślałam o tym, jak skomplikowane jest wykonanie testamentu kogoś, kto odszedł, gdy nikt nie wykazuje w tym względzie żadnego zainteresowania. Chociaż testament został uznany za ważny, prawnicy zrobili to, co uważali za najlepsze dla dzieci zmarłego, a rezultat był taki, że dostały one znacznie więcej, niż ich ojciec kiedykolwiek chciał, aby miały.</p><p>Pomijając fakt, że nie wydaje się to ani sprawiedliwe, ani słuszne, należy zauważyć, że wszystkie poglądy wyrażone przez autorkę głosem Rachel lub Phila prowadzą mniej religijnie nastawionego czytelnika do zastanowienia się, czy rzeczywiście tak jest, czy wystarczy modlitwa, by wszystko zostało wybaczone. Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że opinia wyrażona przez Phila, że przepraszanie i przyznawanie się do błędów wcale nie pomaga, nie jest słuszna. Moim zdaniem szczere przeprosiny są często tym, co jest potrzebne, nawet punktem wyjścia, aby osiągnąć przebaczenie i prawdziwe pojednanie.</p><p>To co najbardziej podobało mi się w książce to szaleńcze tempo czytania, ciągle coś się działo, a pragnieniem było przeczytanie książki od jednego końca do drugiego bez przerwy. Zasadniczo jest to thriller finansowy, w którym większość bohaterów jest egoistyczna, chciwa i pozbawiona skrupułów, z nielicznymi wyjątkami. Postacie, które najbardziej polubiłam to Rachel, która jest najbardziej altruistyczną dziedziczką jaką można sobie wyobrazić oraz Nate’a, który jest najbardziej ludzką i prawdziwą postacią.</p><p>„Testament” pozwala również odkryć rzekę Pantanal w Brazylii z jej dziką fauną, a także proste i autentyczne życie Brazylijczyków oparte na wzajemnej pomocy i przetrwaniu. Zakończenie jest odrobinkę smutne, ale dobrze przemyślane, podobało mi się :)</p>

<p>Jak w prawie wszystkich książkach Grishama, w „Testamencie” znów główną rolę odgrywają prawnicy. Niemniej jednak ta powieść różni się od innych jego thrillerów. Omawiane dzieło odchodzi nieco od typowego Grishama, by przejść do bardziej przygodowego gatunku, co z pewnością jest bardzo intrygujące. Głównym bohaterem jest Nate O'Riley, prawnik, który właśnie skończył czwarty odwyk i którego szef kancelarii wysyła do brazylijskiego lasu deszczowego, aby wytropił dziedziczkę miliardowej fortuny, która pracuje tam jako misjonarka. Kobieta ta jest nieślubną córką zmarłego. Ten również miał trzy małżeństwa z sześciorgiem dzieci, z których wszystkie nie są zbyt „dobre” i dlatego mają nie otrzymać od niego nic poza drobnymi prezentami. Oczywiście nie zgadzają się z tym i kwestionują testament. Większość historii rozgrywa się w dwóch równoległych wątkach: z jednej strony O'Riley w poszukiwaniu spadkobierczyni, walczący ze swoim nałogiem oraz pułapkami i niebezpieczeństwami lasu deszczowego; z drugiej - prawna walka wydziedziczonych z zapisami testamentu. Wszystko to opowiedziane jest w typowej dla Grishama gęstej akcji, dzięki czemu nigdy nie ma nudnego momentu. „Testament” to piękny literacki obraz, mistrzowsko namalowany przez autora. Płótno stron, na którym wspaniałe krajobrazy Pantanalu przedstawione są czasem energicznymi, a czasem delikatnymi pociągnięciami pędzla. Przywołane w swoim wielkim naturalnym pięknie, stanowią ekologiczny klejnot, w którym żyją kajmany, anakondy i wszelkiego rodzaju dzikie zwierzęta. Brzegi laguny stanowią ramy dla podróży Nate'a w poszukiwaniu dziedziczki.</p><p>Cała historia o testamencie i walce o niego jest dobrze opowiedziana i ekscytująca, ale w końcu stanowi tylko ramy dla opisu rozwoju osobistego O'Riley'a, który jest właściwie głównym tematem książki. Grishamowi udaje się bardzo dobrze połączyć te dwie płaszczyzny, dzięki czemu „Testament” jest godną polecenia lekturą. W „Testamencie” Grisham umiejętnie połączył przygodę, suspens, odrobinę psychologii i przede wszystkim swoją wiedzę prawniczą. Jest to książka kompletna. Jej prawie pięćset stron płynie porywająco i otula czytelnika, nagradzając go przygodą, która w żadnym wypadku nie jest przewidywalna. „Testament” to książka na każdy gust, zawsze aktualna, pozostawiająca również wiele do myślenia dzięki niezliczonym tematom, które zawiera. Każdy może ją przeczytać i przeżyć na swój sposób.</p>