Terapeutka

<p>https://******.** od czasu swojego debiutu w postaci „Za zamkniętymi drzwiami” stale trafia na listy bestsellerów, w tym empika czy lubimyczytać. Gdy tylko jedna z jej książek zostaje wydana, błyskawicznie trafia do pierwszej dziesiątki. Ma swój własny, charakterystyczny styl, dzięki czemu jej prace są bardzo oryginalne. Pod względem treści jej książki różnią się od bardziej klasycznych thrillerów tym, że kryminał nie kręci się wokół morderstwa z jakimś wytrawnym detektywem prowadzącym śledztwo. Dlatego też jako fan gatunku z chęcią sięgnąłem do portfela i kupiłem sobie „Terapeutkę”, licząc przede wszystkim na dobrą rozrywkę, bo czyż książki nie mogą jej dostarczać w równie wysokim stopniu jak inne czynności?</p><p>Finsbury Circle to ogrodzona społeczność w Londynie z kilkunastoma idealnymi i gościnnymi domami, w których spokojnie mieszka kilka rodzin. To właśnie tutaj Alice Dawson wprowadza się ze swoim chłopakiem Leo Curtisem. To duży krok dla młodej kobiety, która opuszcza rodzinne strony, by zamieszkać z ukochanym. Chcąc dopasować się do sąsiadów, którzy najwyraźniej się zaprzyjaźnili, Alice postanawia zaprosić ich na drinka. Kiedy Alice dowiaduje się, że zanim się wprowadzili, w domu brutalnie zamordowano młodą psychoterapeutkę, jej poczucie niepewności rośnie. Ma wrażenie, że ktoś szpieguje ich podczas snu. Zwłaszcza, że Leo, który kilka dni w tygodniu musi wyjeżdżać w delegacje, zdaje się ukrywać przed nią pewne rzeczy. Zaniepokojona faktem, że zamordowana młoda kobieta nosi imię Nina, podobnie jak jej własna siostra, która zginęła w wypadku samochodowym, Alice bacznie interesuje się tą tragedią i wypytuje sąsiadów o śmierć Niny. Wszystko wskazuje na męża Niny, Olivera, który po stwierdzeniu swojej niewinności popełnił samobójstwo. Wprowadzając się do tej niezbyt spokojnej rezydencji, Alice zostaje wciągnięta w błędne koło. Jak sama nazwa wskazuje, rezydencja ma kształt koła, a wszystkie domy są zwrócone do siebie, dzięki czemu każdy z nich ma widok na swojego sąsiada, a nawet może go szpiegować... W tej atmosferze, wciąż zdenerwowana przeszłością, o której nie może zapomnieć, wydaje się mieć prawdziwą obsesję na punkcie morderstwa, które miało miejsce pod jej dachem, a które jej towarzysz wolał przed nią ukryć, by nabyć ten dom bez uwzględnienia jej zdania, po bardzo atrakcyjnej cenie... Między dwojgiem zakochanych nie jest wesoło: Alice nie potrafi już zaufać swojej drugiej połówce. Stosunki z sąsiadami szybko stają się napięte pełne tajnych spotkań, kłamstw, manipulacji i atmosfery niepokoju.&nbsp;</p><p>Po pierwsze uwielbiam B.A. Paris i jej prosty i bezpośredni styl. Udaje się jej sprawić, że lubisz wszystko, co napisze, i udaje jej się tak bardzo wciągnąć czytelników w historię, że nie sposób oderwać się od stron. „Terapeutkę” przeczytałem w dwa dni. Nie jest to najbardziej oryginalna historia, z dość naiwnym bohaterem i sprawcą, którego potrafiłem wskazać od samego początku, ale mimo to dynamika, jaka tworzy się wokół całej historii, jest wyjątkowo intrygująca, a stan niepokoju, jakim panuje w tym thrillerze, sprawił, że kilkakrotnie czułem intrygujący niepokóhttps://******.**ę powiedzieć, że nawet przy niektórych horrorach, które ostatnio dość namiętnie czytam, nie czułem takiego niepokoju, jaki pojawił się w „Terapeutce”. Autorka wie więc, jak stworzyć odpowiedni klimat, co nie zawsze jest oczywiste (szczególnie w polskich thrillerach :P)</p><p>Ogólnie rzecz biorąc „Terapeutka” to książka o tajemnicach, ich niebezpieczeństwie, o społeczności, która wiele ukrywa i jest prawie jak jakaś sekta. Zwątpisz we wszystkich, bo wszyscy wydają się winni, nawet ckliwi staruszkowie mają coś do ukrycia.B.A. Paris potwierdza, że jest znakomitą autorką thrillerów, potrafiącą trzymać na krawędzi fotela przez całą książkę i dostarczającą nam nieopisanych emocji nawet bez użycia krwawych scen morderstw. To czego nie widzimy, może nas czasem przerazić o wiele bardziej.</p><p>„... wszyscy mamy w sobie mrok i im głębiej jest pogrzebany, tym większe budzi zainteresowanie.”</p>

<p>Lubię thrillery B.A. Paris, bo są one bardzo łatwe do czytania, niezależnie od miejsca. Historie nie są trudne do śledzenia i zazwyczaj nie ma wielu postaci, które trzeba śledzić. „Terapeutką” wpisuje się w tę tematykę.</p><p>Alice i Leo wprowadzają się do spokojnej, bezpiecznej londyńskiej rezydencji o na osiedlu Circle. Na dobrze ogrodzonym terenie znajduje się dwanaście posesji zbudowanych wokół centralnego placu. Wszyscy sąsiedzi znają się i utrzymują serdeczne i przyjazne stosunki. Pozornie wymarzone życie... Alice wkrótce odczuwa nieokreślony niepokój we własnym domu, który Leo kupił dla nich, aby mogli budować swoje wspólne życie. Z domu każdy może obserwować i szpiegować przyjeżdżających i odjeżdżających sąsiadów... Komu można zaufać? Komu nie ufać? Co skrywają ludzie za swoimi uśmiechniętymi twarzami? Jaką tragiczną i tajemniczą przeszłość skrywa ten dom?</p><p>W sprawę zaangażowana jest cała okolica, każdy rozdział ma swojego podejrzanego. Alice wysuwa coraz bardziej nieprawdopodobne teorie, które graniczą ze śmiesznością i oczywiście zawsze się we wszystkim myli (poza tym, że jej chłopak jest manipulującym draniem, ale tego domyślaliśmy się od początku). A najbardziej frustrujące w tym wszystkim jest to, że zakończenie wcale nie jest złe! Osobiście tak bardzo irytowały mnie jej podejrzenia wobec sąsiadów i czas, jaki zajmuje jej otwarcie oczu na swój skazany na porażkę związek, że nie zauważyłam nadchodzącego plot twista. Alice jest bardzo naiwną młodą kobietą, łatwo nią manipulować, ale jest też przede wszystkim bardzo odważna. W rzeczywistości, z powodu tych cech nie sposób nie sympatyzować z nią, czujesz jej dyskomfort i frustrację w odkrywaniu prawdy o jej nowym domu, doświadczasz jej obsesji w poszukiwaniu prawdziwego sprawcy, podejrzewasz wraz z nią każdego członka wspólnoty mieszkaniowej, w której mieszka, szukasz motywów i faktów zaprzeczającym alibi. Chętnie poznałabym nieco lepiej pozostałych bohaterów, dzięki czemu historia również miałaby więcej warstw. Fabuła „Terapeutki” jest przemyślana, ma solidną strukturę i nie zawiera większych zwrotów akcji, ale umiejętnie oddaje &nbsp;tajemniczość sytuacji. Bardzo płynny styl w połączeniu z pierwszoosobową narracją z punktu widzenia głównego bohatera sprawia, że powieść jest emocjonująca i wciągająca. B.A Paris genialnie nabiera nas od początku, popychając do wyciągania pochopnych wniosków. Ostatecznie zakończenie bardzo mi się podobało i nadal uważam, że ten thriller byłby o wiele bardziej efektowny i pełen napięcia, gdyby był o jakieś 100 stron krótszy. Podobało mi się jeszcze, że w całej książce było wiele odniesień dotyczących zawodu Niny. Na przykład, jest kilka wtrąceń a propo twórczości Henry'ego Davida Thoreau i jego definicji szczęścia. Autorka więc postarała się w tej kwestii.&nbsp;</p><p>„Terapeutka” to bardzo emocjonujący thriller psychologiczny, który pod względem stylu pasuje do innych jej książek, ale wyróżniała się pod względem budowania napięcia, Twist na końcu był dla mnie zupełnie niespodziewany. Nie jest to mój ulubiony thriller B.A. Paris, ale na pewno nie żałuje, że przeczytałam. Jeśli jeszcze nie znacie autorki, to zacznijcie od wcześniejszych powieści.</p>