Ten Inny

Czytając książkę “Ten Inny” miałem nieodparte wrażenie, że konkluzja do której zmierza autor w swoich rozważaniach może być tylko jedna: “Czyń innym tak, jak chciałbyś aby oni czynili Tobie”. Inspiracja biblią jest uzasadniona, jeśli przyjąć za fakt, że Kapuscinski wielokrotnie odwołuje się https://******.** do spuscizny ks. Tischnera, błędem byłoby jednak przyjąć biblijna wykładnię za jedyna właściwa, leżącą u podstaw powstania tej książki: to studium nad rolą jednostki w świecie bez granic, gdzie podróżowanie jak nigdy wcześniej jest łatwe i przyjemne, nie zmieniło się jednak jedno: człowiek bez względu na to gdzie się uda, spotkać tam ludzi, wobec których ani kolor skóry, ani poglądy polityczne czy preferencje seksualne nie mogą być kryterium do oceny, inny bowiem nie znaczy gorszy lub lepszy. Inny, znaczy inny. <br> <br> <br> Kapuściński rozwodzi się nad tym bardzo długo na 79 stronach; BEZ jakiegokolwiek uproszczenia swojej tezy, by dojść do wniosku, że zasadniczo nasz gatunek jest tak zaprogramowany, by rozmnażać się, bez względu na koszty, i promować swoje indywidualne sukcesy i korzyści ekonomiczne: tj. własną rodzinę, a może i własne plemię, ponad wszystkimi innymi przybyszami<br> <br> Sam fakt powstania tej książki, jest świadectwem głębokiego kryzysu w podejściu do drugiego człowieka, który jeśli nie wpisuje się w ramy kultury nam znanej, wydaje się inny, obcy, a jego odmienność nierzadko budzi obawę, strach, co z kolei przekłada się na brak otwartości w kontaktach międzyludzkich. Przemyślenia w niniejszym zakresie zyskują paradoksalnie na czasie, bowiem znany nam świat nieuchronnie zmierza ku konfrontacji, między znanym nam światem kultury zachodniej, a nowym-starym światem cywilizacji chińskiej, dużo starszej niż cywilizacja zachodnia. Nie dalej jak wczoraj rozmawiałem o tym z moim przyjacielem, który prowadzi biznes z chińskimi partnerami, uderzające dla mnie było jak ważne jest poszanowanie obcej kultury dla powodzenia kontaktów handlowych, przygotowania i zyskania wiedzy na temat ludzi, z którymi przyjdzie nam pracować. Z tego punktu widzenia, książka Kapuścińskiego niejako woła do czytelnika “Weź głęboki oddech i bądź ciekawy drugiego człowieka, a zaskoczy Cię swoją Innością”. Stoi to niejako na przekór naturalnego instynktowi, gdzie wszyscy co nieznane budzi w nas pierwotny lęk, autor uczy jednak, że pokora i empatia to skuteczniejsze podejście aniżeli wywyższanie się, leżące u podstaw nacjonalizmu i kolonializmu, któremu sam autor wielokrotnie się sprzeciwiał na kartach swoich książek. “Ten Inny” nie jest wyjątkiem, to książka dla ludzi, którzy kierują się w życiu egalitaryzmem, życzliwością i dobrym słowem dla każdego człowieka: bez względu na kraj jego pochodzenia, język którym mówi, czy ten imie Boga, którego chwali.

Czytając książkę “Ten Inny” miałem nieodparte wrażenie, że konkluzja do której zmierza autor w swoich rozważaniach może być tylko jedna: “Czyń innym tak, jak chciałbyś aby oni czynili Tobie”. Inspiracja biblią jest uzasadniona, jeśli przyjąć za fakt, że Kapuscinski wielokrotnie odwołuje się https://******.** do spuscizny ks. Tischnera, błędem byłoby jednak przyjąć biblijna wykładnię za jedyna właściwa, leżącą u podstaw powstania tej książki: to studium nad rolą jednostki w świecie bez granic, gdzie podróżowanie jak nigdy wcześniej jest łatwe i przyjemne, nie zmieniło się jednak jedno: człowiek bez względu na to gdzie się uda, spotkać tam ludzi, wobec których ani kolor skóry, ani poglądy polityczne czy preferencje seksualne nie mogą być kryterium do oceny, inny bowiem nie znaczy gorszy lub lepszy. Inny, znaczy inny. <br> <br> <br> Kapuściński rozwodzi się nad tym bardzo długo na 79 stronach; BEZ jakiegokolwiek uproszczenia swojej tezy, by dojść do wniosku, że zasadniczo nasz gatunek jest tak zaprogramowany, by rozmnażać się, bez względu na koszty, i promować swoje indywidualne sukcesy i korzyści ekonomiczne: tj. własną rodzinę, a może i własne plemię, ponad wszystkimi innymi przybyszami<br> <br> Sam fakt powstania tej książki, jest świadectwem głębokiego kryzysu w podejściu do drugiego człowieka, który jeśli nie wpisuje się w ramy kultury nam znanej, wydaje się inny, obcy, a jego odmienność nierzadko budzi obawę, strach, co z kolei przekłada się na brak otwartości w kontaktach międzyludzkich. Przemyślenia w niniejszym zakresie zyskują paradoksalnie na czasie, bowiem znany nam świat nieuchronnie zmierza ku konfrontacji, między znanym nam światem kultury zachodniej, a nowym-starym światem cywilizacji chińskiej, dużo starszej niż cywilizacja zachodnia. Nie dalej jak wczoraj rozmawiałem o tym z moim przyjacielem, który prowadzi biznes z chińskimi partnerami, uderzające dla mnie było jak ważne jest poszanowanie obcej kultury dla powodzenia kontaktów handlowych, przygotowania i zyskania wiedzy na temat ludzi, z którymi przyjdzie nam pracować. Z tego punktu widzenia, książka Kapuścińskiego niejako woła do czytelnika “Weź głęboki oddech i bądź ciekawy drugiego człowieka, a zaskoczy Cię swoją Innością”. Stoi to niejako na przekór naturalnego instynktowi, gdzie wszyscy co nieznane budzi w nas pierwotny lęk, autor uczy jednak, że pokora i empatia to skuteczniejsze podejście aniżeli wywyższanie się, leżące u podstaw nacjonalizmu i kolonializmu, któremu sam autor wielokrotnie się sprzeciwiał na kartach swoich książek. “Ten Inny” nie jest wyjątkiem, to książka dla ludzi, którzy kierują się w życiu egalitaryzmem, życzliwością i dobrym słowem dla każdego człowieka: bez względu na kraj jego pochodzenia, język którym mówi, czy ten imie Boga, którego chwali.

Ryszard Kapuściński to wyjątkowy dziennikarz, reporter, autor wielu znajomych książek - a przede wszystkim polski korespondent zagraniczny, który pracował w "trzecim świecie" jako pisarz agencyjny, mając tym samym okazję być w wielu miejscach na świecie, gdzie na własnych oczach widział jak kształtuje się nowy ład polityczny, gospodarczy, społeczny, a lekkość pióra i talent do pisania sprawia, że czytanie jego książek daleko wykracza poza zainteresowania związane z polityką czy socjologią: w swojej pracy często powtarzał, że patrząc na świat stara się dostrzec człowieka, zobaczyć go takim jakim jest i wiernie to opisać. <br> <br> <br> Książkom autorstwa Kapuścińskiego warto poświęcić chwilę: jego Szach szachów o rewolucji irańskiej z 1979 roku oraz Wojna futbolowa o konflikcie zbrojnym między Gwatemalą a Hondurasem to jedne z najbardziej fascynujących rzeczy, jakie czytałem (w obu przypadkach lata temu). Nie inaczej jest w przypadku książki “Ten Inny” - w tej bardzo krótkiej książce - 92 strony formatu A5 - otrzymujemy serię wykładów, które zgłębiają współczesny problem "inności" i naszej odpowiedzialności wobec "innych" (w tym naszych społecznych jaźni jako "innych" innych). Jedną z naprawdę wartościowych rzeczy, jakie można znaleźć w narracji prowadzonej w formie wykładów w rękach kogoś tak wszechstronnie wykształconego, obytego i obdarzonego takim zasobem słów jak Kapuściński jest to, że wykłady te zawierają w sobie niezwykle złożone i wyrafinowane idee, ujęte w jasny i przejrzysty język. Główne wpływ na twórczość Kapuścińskiego w omawianym zakresie są trojakie: litewski filozof Emmanuel Lévinas - jedyny członek jego rodziny, który przeżył Holocaust, Józef Tischner - polski kleryk pozostający pod wpływem Lévinasa i wyraziciel jego filozofii etycznej odpowiedzialności wobec drugiego oraz Bronisław Malinowski - polski antropolog, który wymyślił dla tej dyscypliny praktykę życia z drugim.<br> <br> <br> W wykładach rozważane jest znaczenie różnicy, pięknie refleksyjna medytacja nad “Innym” Kapuścińskiego i jego rolą jako “Innego wobec Innych”, a także nad naszymi relacjami z innymi i odpowiedzialnością wobec nich w coraz bardziej globalizującym się świecie. Egzemplifikacja Lévinasa jest silna, ale zatopiona w formie wykładu, a same wykłady są krótkie, ale będzie się do nich wracać raz po raz. Ta książka jest aktualna mimo upływu czasu, potrzebna i dająca nadzieje: zwłaszcza w obecnych czasach, które raczej każą szukać wroga, niż przyjaciela w ludziach z innej kultury, kręgu cywilizacyjnego. Kapuściński uczy, że to droga donikąd, bo w gruncie rzeczy jestesmy wszyscy do siebie podobni, a pozorną nieufność wynikającą z lęku, można pokonać uśmiechem i dobrym słowem.

Ryszard Kapuściński to wyjątkowy dziennikarz, reporter, autor wielu znajomych książek - a przede wszystkim polski korespondent zagraniczny, który pracował w "trzecim świecie" jako pisarz agencyjny, mając tym samym okazję być w wielu miejscach na świecie, gdzie na własnych oczach widział jak kształtuje się nowy ład polityczny, gospodarczy, społeczny, a lekkość pióra i talent do pisania sprawia, że czytanie jego książek daleko wykracza poza zainteresowania związane z polityką czy socjologią: w swojej pracy często powtarzał, że patrząc na świat stara się dostrzec człowieka, zobaczyć go takim jakim jest i wiernie to opisać. <br> <br> <br> Książkom autorstwa Kapuścińskiego warto poświęcić chwilę: jego Szach szachów o rewolucji irańskiej z 1979 roku oraz Wojna futbolowa o konflikcie zbrojnym między Gwatemalą a Hondurasem to jedne z najbardziej fascynujących rzeczy, jakie czytałem (w obu przypadkach lata temu). Nie inaczej jest w przypadku książki “Ten Inny” - w tej bardzo krótkiej książce - 92 strony formatu A5 - otrzymujemy serię wykładów, które zgłębiają współczesny problem "inności" i naszej odpowiedzialności wobec "innych" (w tym naszych społecznych jaźni jako "innych" innych). Jedną z naprawdę wartościowych rzeczy, jakie można znaleźć w narracji prowadzonej w formie wykładów w rękach kogoś tak wszechstronnie wykształconego, obytego i obdarzonego takim zasobem słów jak Kapuściński jest to, że wykłady te zawierają w sobie niezwykle złożone i wyrafinowane idee, ujęte w jasny i przejrzysty język. Główne wpływ na twórczość Kapuścińskiego w omawianym zakresie są trojakie: litewski filozof Emmanuel Lévinas - jedyny członek jego rodziny, który przeżył Holocaust, Józef Tischner - polski kleryk pozostający pod wpływem Lévinasa i wyraziciel jego filozofii etycznej odpowiedzialności wobec drugiego oraz Bronisław Malinowski - polski antropolog, który wymyślił dla tej dyscypliny praktykę życia z drugim.<br> <br> <br> W wykładach rozważane jest znaczenie różnicy, pięknie refleksyjna medytacja nad “Innym” Kapuścińskiego i jego rolą jako “Innego wobec Innych”, a także nad naszymi relacjami z innymi i odpowiedzialnością wobec nich w coraz bardziej globalizującym się świecie. Egzemplifikacja Lévinasa jest silna, ale zatopiona w formie wykładu, a same wykłady są krótkie, ale będzie się do nich wracać raz po raz. Ta książka jest aktualna mimo upływu czasu, potrzebna i dająca nadzieje: zwłaszcza w obecnych czasach, które raczej każą szukać wroga, niż przyjaciela w ludziach z innej kultury, kręgu cywilizacyjnego. Kapuściński uczy, że to droga donikąd, bo w gruncie rzeczy jestesmy wszyscy do siebie podobni, a pozorną nieufność wynikającą z lęku, można pokonać uśmiechem i dobrym słowem.